Witold Maliszewski (siatkarz)

Po dramatycznych wydarzeniach II wojny światowej, Maliszewski osiedlił się z rodziną w Jeleniej Górze, gdzie rozpoczął swoją siatkarską karierę, grając dla drużyny Elektryka. W 1947 roku podjął studia na wydziale elektrycznym Politechniki Wrocławskiej, co jednocześnie zbiegło się z jego dołączeniem do AZS Wrocław. W tym klubie zdołał zdobyć mistrzostwo Polski w 1948 i 1950 roku, a także wicemistrzostwo w 1949 roku.

Później, Witold Maliszewski przeszedł do Gwardii Wrocław, gdzie osiągał kolejne sukcesy, zdobywając wicemistrzostwo Polski w latach 1952, 1954 i 1955, a ponadto brązowe medale w 1953 oraz 1956 roku. Jako zawodnik tego wrocławskiego klubu, pozostawał w aktywnej grze do 1962 roku. Po zakończeniu kariery sportowej, zajął się trenerstwem w KKS Odra Wrocław, łącząc tę pasję z pracą w Poltegorze we Wrocławiu.

W ciągu swojego sportowego życia, od 1948 do 1957 roku, wystąpił 36 razy w reprezentacji Polski. Zadebiutował 9 września 1948 roku w meczu Igrzysk Bałkańskich, gdzie zmierzył się z Bułgarią. Miał również zaszczyt wziąć udział w I Mistrzostwach Świata w 1949 roku, kończąc na piątym miejscu, oraz w Mistrzostwach Europy w 1950 roku, gdzie Polska zajęła szóste miejsce. Po tym ostatnim turnieju przestał regularnie występować w kadrze narodowej, a ostatni raz zagrał 21 września 1957 roku w meczu z Węgrami, jako część reprezentacji Wrocławia.

Swoje umiejętności oraz zaangażowanie w sportu Witold Maliszewski potwierdził również zdobywając na początku 1952 roku tytuł mistrza sportu. Niestety, zmarł na raka płuc, co zakończyło jego pasjonującą i pełną sukcesów karierę.

Warto również dodać, że Witold Maliszewski był bratem Tadeusza Maliszewskiego, również siatkarza reprezentacyjnego, co podkreśla siatkarską tradycję w ich rodzinie. Więcej na temat Tadeusza można znaleźć pod tym linkiem: Tadeusz Maliszewski.