Włodzimierz Schmidt

---

Kariera szachowa

Włodzimierz Schmidt, syn Alfonsa i Ireny, rozpoczął swoją przygodę z szachami w wieku dziewięciu lat. Już dwa lata później zaczął swoje treningi w poznańskim klubie „Ogniwo”. Jego pierwszym znaczącym sukcesem było zajęcie drugiego miejsca w turnieju młodzików w 1955 roku. Rok później, jego talent zaowocował zdobyciem mistrzostwa szkół podstawowych w Poznaniu.

W latach 1957-1960 brał udział w finałach mistrzostw Polski juniorów, w których zdobył dwa tytuły mistrza oraz jeden tytuł wicemistrza kraju. W 1961 roku Schmidt uczestniczył w mistrzostwach świata juniorów w Hadze, gdzie niestety poniósł trzy porażki i zajął ostatnie miejsce w grupie eliminacyjnej, plasując się na 24. pozycji w całym turnieju. Jednak w 1962 roku udało mu się zadebiutować w finale indywidualnych mistrzostw Polski, osiągając trzecie miejsce.

Po debiutanckich sukcesach, Schmidt na kilka lat wycofał się z rozgrywek szachowych, co było spowodowane poświęceniem większej ilości czasu na studia na Politechnice Poznańskiej. W 1966 roku powrócił do szachów, awansując do finału mistrzostw Polski. Od tego momentu przez następne trzy dekady był stałym uczestnikiem tych rozgrywek, zdobywając łącznie aż 15 medali: 7 złotych (1971, 1974, 1975, 1981, 1988, 1990, 1994), 2 srebrne (1977, 1980) oraz 6 brązowych (1962, 1967, 1968, 1970, 1976, 1978). Ostatnie zwycięstwo w finałowym turnieju miało miejsce trzydzieści dwa lata po jego debiucie.

Włodzimierz Schmidt był także siedemnastoletnim medalistą drużynowych mistrzostw Polski, z czego siedmiokrotnie zdobywał złote medale (1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1979, 1981). Cały czas reprezentował Polskę w rozgrywkach drużynowych, biorąc udział między innymi w:

• czternastu olimpiadach szachowych (w latach 1962, 1964, 1968, 1970, 1972, 1974, 1978, 1980, 1982, 1984, 1986, 1988, 1990, 1994),
• trzech drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1973, 1989, 1992),
• trzech drużynowych mistrzostwach świata studentów (w latach 1962, 1963, 1964),
• turnieju o Puchar Nordycki (Nordic Cup) w 1989 roku, gdzie zdobył brązowy medal z drużyną.

Tytuł mistrza międzynarodowego zdobył w 1968 roku za osiągnięcia na olimpiadzie w Lugano oraz na turnieju pamięci Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju. W 1973 roku podjął decyzję o rezygnacji z pracy naukowej na Politechnice Poznańskiej, wybierając profesjonalną karierę szachową. To właśnie w tym roku, na turnieju w Lipsku, stał się pierwszym polskim szachistą, który wypełnił normę arcymistrzowską (nie licząc nominowanych w 1950 roku Akiby Rubinsteina, Ksawerego Tartakowera oraz Mieczysława Najdorfa).

Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza w 1976 roku, po kolejnym wypełnieniu normy w memoriale Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju. Schmidt był uznawany za szachistę z doskonałym przygotowaniem teoretycznym i dużą umiejętnością techniczną. Jego wyjątkowy refleks oraz talent do gry sprawiły, że zdobył tytuł szesnastokrotnego mistrza Polski w szachach błyskawicznych.

Oprócz kariery zawodniczej, Włodzimierz Schmidt pełnił także rolę trenera, a w 2004 roku jako pierwszy Polak zdobył tytuł FIDE Senior Trainer. Działał aktywnie w środowisku szachowym, będąc wiceprezesem Polskiego Związku Szachowego w latach 1999–2004 oraz 2009–2023. Jego najwyższy ranking osiągnął 1 stycznia 1978 roku, kiedy z wynikiem 2505 punktów dzielił 89-97. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując pierwszą pozycję wśród polskich szachistów.

Styl gry

Włodzimierz Schmidt jest jednym z szachistów, którzy reprezentują niezwykle przemyślany i taktyczny styl gry. Jego podejście do rywalizacji opiera się na tzw. czystym, pozycyjnym stylu, który łączy w sobie elementy zarówno strategii, jak i taktyki. Schmidt przywiązuje dużą wagę do analizy konkretnych pozycji, starając się maksymalnie wykorzystać wszystkie dostępne możliwości.

W swojej karierze szachowej, zawodnik ten preferował wybierać różnorodne debiuty, co pozwalało mu na zaskoczenie przeciwników oraz dostosowaną taktykę do dynamicznego rozwoju partii. Najczęściej decydował się na:

• partię angielską,
• otwarcie Retiego,
• obronę Grünfelda,
• obronę sycylijską,
• obronę królewsko-indyjską.

Tak różnorodny repertuar otwarć skutkuje tym, że Włodzimierz Schmidt potrafi dostosować styl gry do różnych przeciwników, co czyni go wymagającym rywalem na szachownicy.

---

Oceń: Włodzimierz Schmidt

---