Marian Kegel

W swojej karierze zdobył wiele cennych medali, w tym brązowy medal w kolarstwie przełajowym w 1964 oraz srebrny medal w tym samym rodzaju wyścigów w 1965 roku. W 1966 roku został również mistrzem Polski w drużynowym wyścigu szosowym, a dodatkowo w 1965 roku zdobył brązowy medal w tej samej kategorii. W wyścigach szosowych osiągał znakomite rezultaty, stając się wicemistrzem Polski zarówno w 1966, jak i w 1968 roku, a w 1964 roku zdobył brąz.

Kegel był członkiem polskiej drużyny narodowej, która odnosiła sukcesy w klasyfikacji drużynowej Wyścigu Pokoju, zwyciężając w latach 1967-1968, a także zajmując drugie miejsce w latach 1965-1966. Jego najlepszy indywidualny wynik w tym prestiżowym wyścigu przypadł na rok 1967, kiedy to zajął 12. miejsce w klasyfikacji generalnej. W 1967 roku także zajął 6. miejsce w Tour de Pologne, co tylko potwierdza jego umiejętności i determinację na trasach wyścigowych.

Udział Kegla w mistrzostwach świata również był znaczący. W latach 1964-1969 odnotował kolejne wyniki: 42. miejsce w wyścigu indywidualnym w 1964, 9. miejsce w 1965 w wyścigu indywidualnym i 6. w drużynowym, 4. miejsce w 1966 w wyścigu indywidualnym oraz 17. miejsce w 1969.

Na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku Kegel wziął udział w wyścigu szosowym ze startu wspólnego, gdzie zajął 10. miejsce, oraz w wyścigu drużynowym, w którym jego partnerami byli Andrzej Bławdzin, Zenon Czechowski i Jan Magiera. Drużyna ta uplasowała się na 6. miejscu.

W 1966 roku Marian Kegel został uhonorowany tytułem najlepszego kolarza w klasyfikacji Polskiego Związku Kolarstwa oraz w Challenge "Przeglądu Sportowego". Niestety, jego życie zakończyło się w tragicznym wypadku, ale jego osiągnięcia sportowe będą na zawsze pamiętane w polskim kolarstwie.