Tadeusz Adamski (hokeista na trawie)

---

Życiorys

Tadeusz Adamski był synem Franciszka i Agnieszki z domu Laboga. Ukończył zasadniczą szkołę zawodową, gdzie zdobył kwalifikacje jako kontroler techniczny. W trakcie swojej kariery hokejowej, reprezentował barwy poznańskich klubów, takich jak Czarni, Lech oraz Grunwald. Z drużyną Czarnych sięgnął po tytuł mistrza Polski w 1937 roku. Oprócz sukcesów na poziomie klubowym, grał także w reprezentacji naszego kraju, a w 1952 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach, rozgrywając dwa mecze podczas olimpijskiego turnieju. Polska drużyna zajęła 6. miejsce na 12 startujących zespołów. Na boisku występował w roli pomocnika.

Po zakończeniu kariery jako zawodnik, Adamski podjął się roli trenera, prowadząc m.in. zespół Grunwaldu oraz Pocztowca Poznań. Równocześnie aktywnie uczestniczył jako działacz oraz sędzia w hokeju na trawie. Jego osiągnięcia sportowe zostały docenione, co zaowocowało otrzymaniem Brązowego Krzyża Zasługi w 1948 roku oraz odznaki „Zasłużony Mistrz Sportu” w 1967 roku.

Hokej na trawie był również pasją jego braci, Leona i Mariana, którzy grali w drużynie Czarnych Poznań. W rodzinnej tradycji sportowej kontynuował ją syn Jerzy, uprawiając ten sam sport w Lechu Poznań. Tadeusz Adamski miał także dwie córki, Elżbietę oraz Krystynę, z małżeństwa z Janiną Zając.

Ostatnie miejsce spoczynku Tadeusza Adamskiego znajduje się na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu, w polu 15, kwaterze D-5-18.

---

Oceń: Tadeusz Adamski (hokeista na trawie)

---