Franciszek Bródka

Sport i rekreacja

Franciszek Bródka to postać, która zapisała się w historii polskiego sportu jako wszechstronny piłkarz. Urodził się 9 października 1906 roku w Poznaniu. W swojej karierze sportowej, która miała miejsce w złożonym okresie dla Polski, Bródka pełnił rolę zarówno napastnika, jak i pomocnika, co świadczy o jego wyjątkowych umiejętnościach i adaptacyjności na boisku.

Po zakończeniu aktywnej kariery zawodniczej, jego pasja do piłki nożnej nie wygasła. Franciszek Bródka postanowił kontynuować swoją przygodę z futbolem w inny sposób, a mianowicie jako trener piłkarski. Jego wiedza i doświadczenie z boiska przyczyniły się do rozwoju wielu młodych piłkarzy, a jego dziedzictwo wciąż pozostaje aktualne we wspomnieniach tych, którzy mieli szansę z nim współpracować.

Niestety, Franciszek Bródka zmarł 3 kwietnia 1957 roku w Poznaniu, a jego imię pozostaje w pamięci jako symbol zaangażowania w rozwój polskiej piłki nożnej.

Życiorys

Franciszek Bródka przyszedł na świat 9 października 1906 roku w Poznaniu, w rodzinie robotniczej, gdzie jego ojcem był Andrzej Bródka (ur. 1877), a matką Katarzyna z domu Pawlak (ur. 1877).

W swoim młodzieńczym okresie, przed wybuchem II wojny światowej, angażował się jako piłkarz w lokalnym klubie sportowym Korona Łazarz, gdzie zdobył pierwsze doświadczenia na boisku. Jako trener tego samego klubu kontynuował swoją pasję do futbolu. W 1939 roku uczestniczył w kursie dla instruktorów piłkarskich, prowadzonym przez znanego szkockiego piłkarza, Alexa Jamesa (1901-1953), co wpłynęło na jego dalszą karierę trenerską.

Po zakończeniu działań wojennych, Bródka związał się z poznańskim KKS, gdzie poświęcił się pracy w tym klubie aż do końca swojego życia. Warto zaznaczyć, że był pierwszym powojennym kierownikiem sekcji piłki nożnej klubu, który obecnie funkcjonuje pod nazwą Lech. Jako trener nie tylko prowadził drużynę seniorów, ale również działał z zespołem rezerw i juniorów, zostawiając trwały ślad w historii klubu.

Bródka był również aktywnym działaczem w Poznańskim Okręgowym Związku Piłki Nożnej, gdzie w 1946 roku został wybrany na kapitana sportowego, a w następnym roku objął przewodnictwo Komisji Rewizyjnej. Na co dzień pracował w poznańskiej DOKP, gdzie pełnił funkcję w dziale technicznym.

W życiu osobistym pozostawał kawalerem, jednak przez całe życie był oddany swojej pasji – futbolowi oraz pracy na rzecz młodszych pokoleń piłkarzy, których był nie tylko trenerem, ale i mentorem.

Kariera trenerska

W 1945 roku Franciszek Bródka rozpoczął swoją karierę trenerską, obejmując stanowisko trenera w reaktywowanej drużynie Kolejorza. Jego kompetencje oraz doświadczenie pozwoliły mu na dwukrotne prowadzenie tego zespołu w kolejnych latach. W 1947 roku zdołał z drużyną osiągnąć historyczny awans do I ligi, co zaowocowało rozegraniem pierwszych meczów na tym poziomie rozgrywek.

Pracując w duecie z Antonim Böttcherem, doprowadził Lecha do znaczących sukcesów, kończąc mistrzostwa Polski na trzecim miejscu zarówno w 1949, jak i w 1950 roku. Choć z zapisów historycznych wynika, że w 1951 roku mógł krótko prowadzić zespół Lecha samodzielnie, brak jest jednak źródłowych potwierdzeń tej informacji.

Przypisy

  1. Rodzina Franciszka Bródki w spisie ludności ok. 1925 roku (cz.2) szukajwarchiwach.pl [dostęp 21.02.2016 r.]
  2. Rodzina Franciszka Bródki w spisie ludności ok. 1925 roku (cz.1) szukajwarchiwach.pl [dostęp 21.02.2016 r.]

Oceń: Franciszek Bródka

★★★★★
Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:18