Witold Woyda

---

Życiorys

Witold Woyda, syn Zdzisława Woydy h. Mieczosław (zm. 1975), który był oficerem 15 Pułku Ułanów Poznańskich, oraz Ewy ze Słupnickich (1920–2015), przyszedł na świat w rodzinie o dużych tradycjach. Ukończył XIV Liceum Ogólnokształcące im. Klementa Gottwalda w Warszawie, a następnie kształcił się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Akademii Wychowania Fizycznego im. Józefa Piłsudskiego. Jako 21-latek był uczestnikiem igrzysk olimpijskich, które odbyły się w Rzymie w 1960 roku, gdzie w turnieju indywidualnym florecistów zajął 4. miejsce.

W rywalizacji drużynowej, wspólnie z m.in. Egonem Franke, Ryszardem Kunze, Ryszardem Parulskim oraz Januszem Różyckim, zajął pięć-sześć miejsce. Rok później, na mistrzostwach świata w Turynie, wywalczył brązowy medal z drużyną, a w 1962 roku na mistrzostwach świata w Buenos Aires stanie się dwukrotnym wicemistrzem świata, zarówno indywidualnie, jak i drużynowo.

Na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 roku, zdobył zespół złożony z zawodników: Woyda, Franke, Parulski, Różycki oraz Zbigniew Skrudlik srebrny medal, po przegranej w finale z drużyną ZSRR. W kolejnych igrzyskach w Meksyku w 1968 roku jego drużyna zdobyła brązowy medal (Woyda, Franke, Parulski, Skrudlik, Adam Lisewski).

Kiedy Woyda udał się na igrzyska olimpijskie do Monachium w 1972 roku, był już zdecydowany zakończyć swoją karierę sportową. W turnieju indywidualnym odniósł jednak największy sukces w swojej karierze sportowej, zdobywając złoty medal po wygranej m.in. z Władimirem Dienisowem i Jenő Kamutim. Kolejny złoty medal zdobył w turnieju drużynowym, gdzie wraz z zespołem, w składzie: Marek Dąbrowski, Arkadiusz Godel, Jerzy Kaczmarek, Lech Koziejowski i Witold Woyda, pokonał drużynę ZSRR i stał się pierwszym polskim sportowcem, który zdobył dwa złote medale podczas jednych igrzysk olimpijskich.

Oprócz tego, Witold Woyda wielokrotnie stawał na podium mistrzostw świata w rywalizacjach drużynowych: srebrnych w Gdańsku (1963), Paryżu (1965), Hawanie (1969) oraz Wiedniu (1971), a także brązowych w Moskwie (1966), Montrealu (1967) i Göteborgu (1973). W trakcie swojej kariery zdobył łącznie 10 medali mistrzostw świata (5 srebrnych i 5 brązowych), a także 25 zwycięstw w prestiżowych międzynarodowych turniejach florecowych. Był trzykrotnym mistrzem Polski we florecie (1964, 1965, 1972) i w 1972 roku, w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”, uznano go za najlepszego sportowca roku w Polsce.

Po zakończeniu kariery sportowej, pracował w USA, a dokładniej dla włoskiej firmy IMA North America, Inc. W życiu prywatnym był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną, Margot Zborowską, miał dwie córki: Jacqueline (ur. 1978) i Dominikę (ur. 1982).

Witold Woyda zmarł 5 maja 2008 roku na raka płuc w swoim domu w Bronxville (USA). Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C31-tuje-19).

Ordery i odznaczenia

Wojciech Woyda, znany sportowiec, został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami. Do najważniejszych należą:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 22 grudnia 1998 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski z 1972 roku,
• Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

---

Oceń: Witold Woyda

---