Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Poznaniu

---

Działalność

Poznański zbór adwentystyczny w Poznaniu prowadzi szereg działań na wielu płaszczyznach, które wykraczają poza standardowe praktyki religijne. Regularnie odprawia nabożeństwa, które odbywają się co tydzień, a także angażuje się w różnorodne przedsięwzięcia misyjne.

W ramach działalności społecznej zbór organizuje programy antynikotynowe – szczególnie popularny jest program „Rzucisz palenie”, który ma na celu wsparcie osób pragnących porzucić nałóg palenia tytoniu. Oprócz tego, istnieją również regularne, comiesięczne wydarzenia, które są prowadzone przez Stowarzyszenie Promocji Zdrowego Stylu Życia, które zostało powołane z myślą o promocji zdrowych nawyków i stylu życia. Wśród oferowanych kursów znajdują się te związane z pieczeniem chleba oraz domowe szkoły zdrowego gotowania.

Warto dodać, że poznański zbór jest również gospodarzem corocznych Diecezjalnych Zjazdów Młodzieży, które przyciągają młodych ludzi z całego regionu. Równocześnie przy zborze działa dziecięcy zespół muzyczno-wokalny o nazwie Tęczowa ósemka, który ma na celu rozwój talentów muzycznych wśród najmłodszych i promowanie aktywności artystycznej wśród dzieci.

Historia

W Poznaniu znajduje się zbór adwentystyczny, który ma długą i bogatą historię. Został on założony w 1895 roku, aczkolwiek jego początki sięgają wcześniejszych lat, kiedy to istniał zbór chrześcijańsko-apostolski kierowany przez Juliusza Stangnowskiego. Grupa ta wyodrębniła się w 1863 roku z baptystycznego zboru w Gajdach, co miało związek z ich praktyką przyjmowania soboty za dzień święty oraz całkowitą abstynencją od wyrobów tytoniowych i alkoholu. Dodatkowo głosili oni bliskie powtórne przyjście Chrystusa w 1896 roku.

Charakterystyczne dla tej grupy były także surowe zasady dotyczące dyscypliny oraz zakaz zawierania małżeństw między wierzącymi a osobami niewierzącymi. Grupa Stangnowskiego była aktywna równocześnie w wielu regionach Niemiec oraz Prus Wschodnich, a jej działalność obejmowała również Poznań.

W 1891 roku zmarł Juliusz Stangnowski, co spowodowało pewne przetasowania w grupie. Wkrótce potem jeden z członków zapoznał się z adwentystycznym dokumentem pt. „Jaki dzień święcisz i dlaczego?”, co skłoniło ich do nawiązania kontaktu z administracją Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Wiosną 1894 roku pastora Ludwiga Richarda Conradi, będącego jednym z pionierów adwentyzmu w Europie, odwiedził zbory Stangnowskiego. Jesienią 1894 roku zainaugurowano nowy zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, na czele którego stanęło 11 osób z poprzedniej grupy.

Na początku XX wieku kościół rozwijał się prężnie. W 1903 roku, na konferencji Unii niemieckiej, podjęto decyzję o wydzieleniu nowej diecezji pruskiej. Pastor Wagner, będący przewodniczącym diecezji, w marcu 1901 roku odwiedził poznańskich adwentystów, gdzie celebrował nabożeństwa i udzielał sakramentu Wieczerzy Pańskiej. Dnia 2 kwietnia odbył się chrzest sześciu osób, a we wrześniu poprzez wykłady ewangelizacyjne ochrzczono kolejne cztery. Należy podkreślić, że w kolejnych latach chrzty miały miejsce regularnie.

W 1900 roku zbór liczył 15 członków, w 1903 roku wzrósł do 28, w 1910 roku wynosił już 59, a w 1914 roku osiągnął liczba 68. W tym samym czasie, tak jak w wielu krajach Europy, również w Poznaniu wystąpił kryzys związany z udziałem adwentystów w działaniach wojennych podczas I wojny światowej. Kościół Adwentystów Dnia Siódmego przyjął umiarkowane stanowisko, jednak spotkało się to z oporem części członków, którzy mieli radykalnie pacyfistyczne podejście. W rezultacie utworzyli oni Ruch Reformacyjny Adwentystów Dnia Siódmego, a jego zwolennicy również mogli być obecni w Poznaniu.

Po zakończeniu wojny ruch ewoluował w osobne wyznanie z niezależną strukturą międzynarodową. Część poznańskich adwentystów przyłączyła się do nowego wyznania, co zaowocowało utworzeniem oddzielnego zboru Kościoła Reformowanego Adwentystów Dnia Siódmego, który ma swoją siedzibę przy ul. Rugijskiej 36.

---

Oceń: Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Poznaniu

---