Edmund Szyc

---

Życiorys

W roku 1912, w gronie sześciu przyjaciół, w tym Franciszka Szyca, Stefana Malinowskiego, Mariana Beyma, Czesława Mórkowskiego, Kazimierza Świderskiego oraz Ludwika Zysnarskiego, Edmund Szyc zainicjował powstanie pierwszego polskiego klubu piłkarskiego w Poznaniu. Zmęczeni sytuacją w zaborze pruskim, gdzie możliwość uprawiania piłki nożnej istniała jedynie w niemieckich klubach, postanowili stworzyć coś swojego. 15 czerwca, na zebraniu założycielskim, ustalono nazwę drużyny – Warta. Inspiracją były zarówno rzeka, która przepływa przez Poznań, jak i sama idea czuwania oraz dbania o czymś ważnym. Barwy klubu wybrano jako zieleń i biel. W tym samym roku sprowadził się do Leszna, aby wspierać lokalnych entuzjastów w zakładaniu drużyny o nazwie Polonia.

Edmund Szyc wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim, pełniąc funkcję dowódcy plutonu. Po zakończeniu powstania, napisał:

„W siódmym roku istnienia Warty zakończyły się krwawe zapasy światowe, wzajemne mordowanie. Błogi ma wnet nastąpić spokój zupełny, napełniający, szczególnie nas, Polaków, uczuciem szczęścia i wesela, bo oto – wreszcie – spełnienie snów ojców i dziadów naszych, wolna, złączona i niepodległa P o l s k a! Jeszcze targują się w Paryżu i Spa o nasze granice zachodnie i wschodnie, jeszcze trwożymy się o Gdańsk. Już jednak pewność mamy tę, że żaden zaborca deptać nas więcej nie będzie, nie będzie hamował nikt naszej pracy towarzyskiej czy społecznej. Wolni! Zdaje się to czymś nieuchwytnym. – Jacyś my szczęśliwi! Jak zwłaszcza ten nasz Poznań kochany piękniejszy się zdaje patrząc na cokoły, opróżnione nie tak dawno temu spontanicznie – przez masy domagające się na wiecach Gdańska – z rażących uczucia nasze różnych pomników, gdy nazwy ulic polskie, a cóż dopiero gdy widzimy naszych dzielnych wiarusów: strzelców czy ułanów! […]”

Ten fragment został zamieszczony w klubowym sprawozdaniu z lat 1918-1919, którego autorem był Szyc. W roku 1920 objął stanowisko administratora Fabryki Cegieł w Bydgoszczy, gdzie jego osiągnięcia zachęciły lokalnych kibiców piłki nożnej do spotkania z nim w celu zainicjowania nowego klubu – Polonii. Po podjęciu decyzji, Edmund Szyc został pierwszym prezesem nowo utworzonej drużyny.

O zamiarze powstania klubu powiadomił bydgoszczan w maju, korzystając z „Dziennika Bydgoskiego”. W ogłoszeniu zapraszał:

„Baczność sportowcy! Zebranie miłośników sportu piłki nożnej w celu założenia Klubu sportowego odbędzie się w piątek 14 bm. wieczorem o 7 i pół w biurze mojem przy ul. Jagiellońskiej (Wilhelmstr.) 3-4. Edmund Schuetz”

Rok później Edmund wrócił do Poznania, gdzie zaangażował się w dziennikarstwo sportowe. W latach 1923-1924 pełnił rolę członka zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej, a później został sędzią piłkarskim. Związany z Zielonymi do końca życia, miał zaszczyt pełnić funkcję prezesa klubu.

Zmarł 23 lutego 1987 roku w Poznaniu, mając 91 lat. Jego ostatnie miejsca spoczynku to Cmentarz Junikowski w Poznaniu, gdzie został pochowany 3 marca 1987 roku. Żoną Edmunda była Izabela Szyc, żyjąca w latach 1901-1989.

Upamiętnienie

Edmund Szyc, wybitna postać w historii polskiego sportu, pozostawił po sobie znaczący ślad. Jego imię jest upamiętnione poprzez Stadion im. Edmunda Szyca, który wcześniej nosił nazwę stadionu Warty Poznań.

Warto dodać, że jest również honorowym prezesem Warty Poznań, co podkreśla jego związki z klubem.

---

Oceń: Edmund Szyc

---