Osiedle ks. Jerzego Popiełuszki (Poznań)

---

Granice

Granice obszaru, który obejmuje osiedle ks. Jerzego Popiełuszki, są dokładnie określone. Wedle informacji zawartych w Systemie Informacji Miejskiej, osiedle to posiada swoje unikalne ograniczenia na poszczególnych stronach świata.

• od wschodu: ulicą Grochowską,
• od południa: ulicą Marcelińską,
• od zachodu: ulicą Bułgarską,
• od północy: ulicą Bukowską.

Charakterystyka i obiekty

Osiedle ks. Jerzego Popiełuszki w Poznaniu to kompleks bloków mieszkalnych, które powstały w okresie od 1958 do 1970 roku. Znajduje się ono pomiędzy ulicami: Bukowską na północy, Grochowską na wschodzie, Marcelińską na południu oraz Bułgarską na zachodzie. Realizacja projektu na 1700 mieszkań była efektem pracy architektów, takich jak Mirosława Dworzańska, Bogdan Celichowski, Włodzimierz Wojciechowski, Zdzisław Podoski oraz Wojciech Kasprzycki. Popularnie, osiedlem tym nazywa się wszystkie obiekty znajdujące się w tym obszarze, wliczając w to bloki położone na wschód od ulicy Grochowskiej.

Oficjalnie, jednostka ta została utworzona 28 września 1993 roku. Powierzchnia osiedla wynosi 1,2 km², a szacowana liczba mieszkańców oscyluje wokół 12000 osób. Główną formą zabudowy są kilkupiętrowe bloki z lat 60. XX wieku, które w większości posiadają również lokale handlowe i usługowe. Na terenie osiedla znajduje się także Kościół św. Jerzego.

W przeszłości, w okolicy osiedla istniał pomnik Karola Świerczewskiego, który do 2009 roku miał formę dużego bagnetu wbitego w ziemię. Towarzyszyły mu mniejsze elementy przestrzenne. Pomnik ten, stworzony w 1975 roku przez Ryszarda Skupina i Annę Krzymańską, został zburzony w atmosferze kontrowersji, co wywołało protesty, m.in. ze strony Obywatelskiego Ruchu Walter.

Wyjątkowym obiektem w tym kompleksie jest dwunastokondygnacyjny budynek mieszkalny usytuowany przy ulicy Grochowskiej 49a, obecnie nazywany rejonem Kasztelanowa. Został on wykonany z tzw. cegły żerańskiej, co oznacza zastosowanie betonowych elementów w ścianach o wysokości jednego piętra, umiejscowionych na szkielecie żelbetowym. Pierwsze dwa niskie budynki (były to eksperymentalne rozwiązania z osiedla Grunwald) wprowadziły nowatorskie zastosowanie warstwy ocieplającej z betonu komórkowego w połączeniu z supremą (płytami cementowo-wiórowymi).

W czasie budowy osiedla, przed jego powstaniem, na tych terenach znajdowały się ogrody działkowe o nazwie Przyroda, zamieszkiwane często przez osoby nieakceptowane przez ówczesne władze, określane mianem marginesu społecznego. Proces wyburzania tych terenów oraz wysiedlenie ludności odbywało się pod presją i przy zastosowaniu siły, wspieranej przez oddziały milicyjne. Choć pierwotnie zamierzano wznieść wszystkie budynki w technologii cegły żerańskiej, ostatecznie zdecydowano się na zastosowanie wielkiej płyty. Decyzję tę podjęto na skutek wpływów politycznych i sugestii ze strony prof. Bohdana Lewickiego, promotora radzieckich rozwiązań w polskim budownictwie mieszkaniowym.

Oświata

Na terenie osiedla znajdują się dwie szkoły podstawowe, które pełnią istotną rolę w edukacji lokalnej społeczności.

Pierwsza z nich to szkoła podstawowa nr 88 im. Poznańskich Koziołków, usytuowana przy ulicy Swoboda 53. Druga to szkoła podstawowa nr 91 im. J. Wybickiego, która znajduje się przy ulicy Promyk 4.

Komunikacja

Dojazd do osiedla jest komfortowy dzięki licznym autobusom, które obsługują tę lokalizację. Wśród dostępnych linii można wymienić:

• 145,
• 148,
• 150,
• 159,
• 163,
• 169,
• 177,
• 182,
• 191,
• 729.

Osiedle jest również obsługiwane przez linie nocne, w tym 240 oraz 242.

---

Oceń: Osiedle ks. Jerzego Popiełuszki (Poznań)

---