Osiedle socjalne na Zagórzu

---

Historia

W latach 1924-1925 powstał zespół mieszkań socjalnych, który został zaprojektowany przez Jerzego Tuszowskiego. Realizacja tego projektu miała miejsce w pobliżu jednego z fortów, mianowicie Fortu Radziwiłła, który istniał do lat pięćdziesiątych XX wieku. Architekt, przy tworzeniu osiedla, inspirował się nie tylko lokalną architekturą, ale również założeniami warszawskiego Żoliborza. Szczególnie uwzględniał idee promowane przez założycieli Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, co nadało projektowi charakterystyczny styl. Co ciekawe, osiedle na Zagórzu zostało oddane do użytku zaledwie dwa lata przed pierwszymi blokami, które powstały w Warszawie.

Architektura

W początkowej fazie projektowania osiedla planowano jedynie budynki parterowe, jednak ostatecznie zdecydowano się na zwiększenie liczby kondygnacji do dwóch, co umożliwiło podniesienie liczby mieszkań. Domy zostały zaprojektowane w taki sposób, aby harmonijnie wpisywały się w łagodny łuk ulicy, co dodaje im społecznego charakteru.

Charakterystyczne dla tego osiedla są dachy mansardowe oraz ryzality, które akcentują strefy wejściowe, nadając budynkom wyjątkowy styl. Z uwagi na konieczność ograniczenia kosztów budowy, detal architektoniczny został znacznie uproszczony.

Na każdej kondygnacji znajdują się cztery mieszkania, które składają się z kuchni mieszkalnej oraz pokoju, a także zlokalizowane na klatkach schodowych ubikacje. Dzięki skoncentrowaniu funkcji w jednym miejscu, mieszkańcy mogą cieszyć się wygodnym dostępem do podstawowych udogodnień. Do dnia dzisiejszego osiedle przetrwało prawie w niezmienionym stanie, co świadczy o jego trwałości oraz odpowiednim doborze materiałów budowlanych.

---

Oceń: Osiedle socjalne na Zagórzu

---