Dariusz Fikus

---

Życiorys

Dariusz Fikus to postać wybitna, której życie obfituje w szereg znaczących wydarzeń. Ukończył edukację wVI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie w 1951 roku, a następnie podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Swoją karierę dziennikarską rozpoczął w redakcji „Sztandaru Młodych”, gdzie aktywnie działał w latach 1955–1957. Wkrótce potem, w 1958 roku, przeszedł do „Expressu Wieczornego”, gdzie zyskał pierwsze doświadczenia jako reporter.

Jednak największą część swojej drogi zawodowej związał z tygodnikiem „Polityka”. Przez następne 25 lat od 1958 roku Fikus pełnił różnorodne funkcje, od publicysty gospodarczego, przez kierownika działu ekonomicznego, aż po wieloletniego sekretarza redakcji. Jego działalność nie ograniczała się tylko do jednego medium. W latach 1948-1956 działał w Związku Młodzieży Polskiej, a później, do 1981 roku, w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1959 roku wstąpił do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, co otworzyło przed nim nowe możliwości zawodowe.

W 1980 roku Fikus został wybrany na sekretarza generalnego SDP. Co ciekawe, pełnił tę funkcję także w trudnych czasach stanu wojennego, kiedy to Stowarzyszenie zostało zdelegalizowane. Po ogłoszeniu stanu wojennego zdecydował się na rezygnację z pracy w „Polityce”. Nie zniechęciło go to jednak do współpracy z pismami drugiego obiegu takimi jak „Krytyka”, „Tygodnik Mazowsze” czy „Wolne Pismo MOST”, jednocześnie angażując się w redakcji „Niewidomego Spółdzielcy”. W 1988 roku objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego „Gazety Bankowej”. W swojej karierze brał również udział w Okrągłym Stole po stronie „Solidarności” oraz współpracował z „Gazetą Wyborczą”.

W historii dziennikarstwa w Polsce Fikus zapisał się jako redaktor naczelny „Rzeczpospolitej” w 1989 roku, a dwa lata później jako prezes spółki Presspublica, która była wydawcą tego tytułu. Funkcje te pełnił aż do swojej śmierci w marcu 1996 roku. Oprócz tego był także jednym z założycieli i pierwszym prezesem Związku Kontroli Dystrybucji Prasy oraz wiceprezesem Klubu Europejskiego.

Dariusz Fikus doczekał się także swojego upamiętnienia. Jego imieniem została nazwana Nagroda im. Dariusza Fikusa, przyznawana za wybitne osiągnięcia w dziennikarstwie. Po swojej śmierci został pochowany na nowym cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej w Warszawie, co stanowi ostatnią spuściznę po człowieku, który pozostawił niezatarte ślady w historii polskiego dziennikarstwa.

Życie prywatne

Dariusz Fikus był znany nie tylko ze swojej kariery zawodowej, ale również z ciekawego życia prywatnego. Był synem dziennikarza Feliksa Fikusa, co niewątpliwie miało wpływ na jego własne zainteresowania i wybory zawodowe. Jego żoną była prof. Magdalena Fikus, która także zasłynęła w swoim zawodzie. Co więcej, teściem Dariusza był Kiejstut Żemaitis, co pokazuje, jak blisko związany był z osobami wpływowymi w swoim życiu. Z małżeństwa tego doczekał się dwojga dzieci: syna Łukasza oraz córki Marty.

Publikacje

Oto lista publikacji Dariusza Fikusa, które mają znaczący wpływ w dziedzinie literatury i analizy społeczno-ekonomicznej:

• RWPG: fakty (1966),
• Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (1967),
• Polska: państwo, gospodarka, społeczeństwo (1967),
• Społeczeństwo w podróży (1968) – z Jerzym Urbanem,
• Polska – Indie: gospodarka, stosunki ekonomiczne (1976),
• Foksal 81 (1984),
• Pseudonim Łupaszka. Z dziejów V Wileńskiej Brygady Śmierci i Mobilizacyjnego Ośrodka Wileńskiego Okręgu AK (1988),
• Mowa gazetowa: wybór felietonów „Rzeczpospolita” luty 1992 – maj 1994 (1994).

---

Oceń: Dariusz Fikus

---