Henryk Tycner to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiego dziennikarstwa. Urodził się 22 czerwca 1924 roku w Poznaniu, co już samo w sobie wskazuje na jego głębokie związki z jednym z najważniejszych miast Polski.
Jako dziennikarz, Tycner zasłynął przede wszystkim jako konsultant i korespondent, który niejednokrotnie relacjonował wydarzenia o znaczeniu krajowym i międzynarodowym. Jego praca w roli redaktora naczelnego Kuriera Polskiego, pełniona w latach 1963-1969, była okresem intensywnego rozwoju i wielu wyzwań.
Niestety, jego życie zakończyło się 28 grudnia 1990 roku, ale jego osiągnięcia w dziennikarstwie pozostają znaczącym wkładem w polską kulturę medialną.
Życiorys
Henryk Tycner przyszedł na świat w rodzinie polskich kolejarzy, w regionie Wielkopolski. Jego ojciec był powstańcem wielkopolskim, a matka uczestniczyła w strajku wrzesińskim, co odzwierciedla silne patriotyczne tradycje jego rodziny. Edukację rozpoczął w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie rozwijał swoje umiejętności oraz pasje.
W 1945 roku brał udział w walkach w szeregach Wojska Polskiego, uczestnicząc w szturmie na Fort Winiary. Jego działania na froncie były świadectwem jego zaangażowania w odbudowę powojennej Polski. Po zakończeniu II wojny światowej, znalazł się w świecie dziennikarstwa, co czyniło go aktywnym uczestnikiem życia społecznego i kulturalnego w kraju.
Pracował jako korespondent w Niemieckiej Republice Demokratycznej (NRD) oraz Republice Federalnej Niemiec (RFN). W latach 1959–1963 pełnił obowiązki sekretarza Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Jego kariera redaktorska rozwijała się od 1963 do 1969 roku, kiedy to był redaktorem naczelnym „Kuriera Polskiego”. W okresie stanu wojennego stanął na czele redakcji czasopisma „Rzeczywistość”, co było jednym z wyzwań jego zawodowego życia.
W latach 1983–1986 miał możliwość pracy w ambasadzie PRL w Austrii, co otworzyło przed nim nowe horyzonty. Zgromadzone materiały z archiwum Instytutu Pamięci Narodowej ujawniają, że w latach 1965–1973 był zarejestrowany jako tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa PRL, operując pod pseudonimami „Artur” i „Efor”.
Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Rodła, co podkreśla jego wkład w życie publiczne. Henryk Tycner zmarł, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest Cmentarz Komunalny Północny w Warszawie.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Wojciech Drygas (dziennikarz) | Paweł Kozacki | Marzena Burczycka-Woźniak | Roman Waschko | Maja Staśko | Zbigniew Mikołajczak | Stanisław Brandowski | Bernard Milski | Roman Leitgeber | Janusz Ostrowski (1886–1960) | Włodzimierz Filipek | Ewa Wanat | Jacek Kubiak (dziennikarz) | Piotr Barełkowski (producent telewizyjny) | Krzysztof M. Kaźmierczak | Paulina Smaszcz | Dariusz Fikus | Piotr Lisiewicz | Małgorzata Daniszewska | Krystyna SzmejaOceń: Henryk Tycner