Ewa Agnieszka Wanat, urodzona 29 sierpnia 1962 roku w Poznaniu, pozostaje ważną postacią w polskim świecie mediów, szczególnie w obszarze dziennikarstwa radiowego i telewizyjnego. Zmarła 13 grudnia 2023 roku w Berlinie, pozostawiając po sobie znaczący dorobek.
W latach 2003–2012 pełniła funkcję redaktorki naczelnej w radiu Tok FM, gdzie miała kluczowy wpływ na kształtowanie oferty programowej. Następnie w latach 2013–2015 działała jako redaktorka naczelna oraz dyrektorka programowa w Polskim Radiu RDC, wprowadzając nowe standardy w dziennikarstwie radiowym.
Życiorys
Ewa Wanat była osobą o niezwykle interesującym życiorysie. Córką Kazimiery Wanat, jej ojczymem Andrzej Wanat, a biologicznym ojcem Włodzimierz Saar. W trakcie studiów na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, poza polonistyką, zgłębiała także jako język obcy niemiecki oraz teatroznawstwo na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Jako studentka należała do grupy znanej jako dzieci Teatru Ósmego Dnia, gdzie brała udział w spektaklu „Raport z oblężonego miasta” w 1983 roku oraz „Cuda i mięso” w 1984 roku.
W 1990 roku dołączyła do zespołu radiowego Radio S Poznań (obecnie Radio Eska), gdzie pełniła różnorodne funkcje jako reporterka, didżejka oraz autorka reportaży i programów publicystycznych. Współpracowała również z lokalnym wydaniem Gazety Wyborczej, dostarczając recenzji teatralnych. Już od 1994 roku była związana z TVP Poznań, pracując jako reporterka oraz prowadząca programy publicystyczne, a także realizując filmy dokumentalne i reportaże dla TVP1 i TVP2, w tym te o Gustawie Herlingu-Grudzińskim oraz o Teatrze Ósmego Dnia. Adaptowała także różne spektakle teatralne dla telewizji, w tym „Carmen Funebre” teatru Biuro Podróży i szereg pokazów z Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta w Poznaniu.
W połowie lat 90. XX wieku Ewa zyskała na popularności dzięki dobrze nagłośnionej akcji, która polegała na wielogodzinnym przejeżdżaniu poznańskimi ulicami samochodem zgłoszonym jako kradziony, co miało na celu zwrócenie uwagi na bezradność policji wobec prawdziwych przestępców. W 1997 roku rozpoczęła pracę w poznańskiej Telewizji WTK, kierując redakcją informacji i publicystyki. Była również wydawcą serwisów informacyjnych w Radiu Plus w Poznaniu. W 2000 roku rozpoczęła działalność swoją firmę reklamową i producencką, zajmując się kampaniami reklamowymi oraz produkcją programów telewizyjnych i spektakli teatralnych na festiwalu Malta.
Pomimo wielu osiągnięć, jej kariera radiowa rozkwitła w latach 2003-2012, kiedy to była redaktorką naczelną Tok FM. Na antenie tego radia prowadziła szereg programów, takich jak „Kochaj się długo i zdrowo” przy współpracy z Andrzejem Depką, „Zmiana mentalności” z Zbigniewem Miłuńskim, „Subiektyw” oraz „Mediacje”. Pod jej przewodnictwem Radio Tok FM zdobyło tytuł Stacji Roku 2008 w plebiscycie miesięcznika Media&Marketing. W 2011 roku znalazła się w gronie 100 najbardziej wpływowych Polaków według tygodnika Wprost.
Od września 2012 do marca 2013 roku prowadziła program „Kobiecy punkt widzenia” w porannym paśmie TVP2 „Pytanie na śniadanie”. W latach 2012-2013, wspólnie z Andrzejem Depką, prowadziła audycję „Kochaj się” w Radiowej Jedynce. Następnie, od 1 maja 2013 do 14 września 2015, była redaktorką naczelną i dyrektorką programową Polskiego Radia RDC. Tam prowadziła wtorkowy program \”Depko i Wanat o seksie\” i wersję poranną w piątki. Po zwolnieniu w 2015 roku, sąd pracy orzekł, że decyzja była niewłaściwa, a Ewa Wanat wygrała dalszy proces o odszkodowanie.
W 2015 roku, wraz z Rafałem Betlejewskim oraz Tomaszem Stawiszyńskim, Ewa była współzałożycielką radia Medium Publiczne, które realizowało projekt angażujący zespół dziennikarzy oraz aktywistów społecznych. W swoim dorobku ma także książki, w tym „Chuć, czyli normalne rozmowy o perwersyjnym seksie” (2012) napisaną wspólnie z Andrzejem Depką, oraz „Biało-Czarna” (2016), a także „Deutsche nasz. Reportaże berlińskie” (2018), za którą otrzymała nagrodę im. Beaty Pawlak.
Ewa Wanat zmarła 13 grudnia 2023 roku w Berlinie w wieku 61 lat, po długiej chorobie nowotworowej (rak trzustki). Jej ciało spoczęło w tzw. lesie pamięci na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu.
Nagrody i wyróżnienia
Ewa Wanat zdobyła wiele prestiżowych nagród i wyróżnień, które świadczą o jej znaczącym wkładzie w dziennikarstwo oraz media. Wśród jej osiągnięć znajdują się:
- trzykrotna nominacja (wraz z zespołem Radia Tok FM) do Nagrody im. Dariusza Fikusa w kategorii „twórca mediów”,
- trzykrotna nominacja do nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego,
- dwukrotna nominacja do nagrody Mediów Niptel,
- laureatka Nagrody Hiacynta 2010 „za dziennikarstwo otwarte, odważne, pełne otwartości na problemy społeczne”,
- uznana za Człowieka Mediów przez miesięcznik Brief w 2010 roku,
- odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi „za zasługi w działalności na rzecz rozwoju wolnych mediów w Polsce” w 2013 roku,
- otrzymująca Maneo und Tolerantia Award w 2015 roku,
- nagrodzona Nagrodą im. Beaty Pawlak za książkę „Deutsche nasz. Reportaże berlińskie.”
Te wyróżnienia oddają nie tylko profesjonalizm Ewy Wanat, ale także jej zaangażowanie w ważne społeczne i medialne sprawy. Jej praca jest nieustannie doceniana zarówno w kraju, jak i za granicą.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Włodzimierz Filipek | Henryk Tycner | Wojciech Drygas (dziennikarz) | Paweł Kozacki | Marzena Burczycka-Woźniak | Roman Waschko | Maja Staśko | Zbigniew Mikołajczak | Stanisław Brandowski | Bernard Milski | Jacek Kubiak (dziennikarz) | Piotr Barełkowski (producent telewizyjny) | Krzysztof M. Kaźmierczak | Paulina Smaszcz | Dariusz Fikus | Piotr Lisiewicz | Małgorzata Daniszewska | Krystyna Szmeja | Tadeusz Jabłoński (dziennikarz) | Jerzy WojdyłłoOceń: Ewa Wanat