Lech Ordon

---

Życiorys

W 1948 roku Lech Ordon zakończył edukację w PWST w Warszawie, która ma swoją siedzibę w Łodzi. Jego debiut teatralny odbył się w 1946 roku na scenie Teatru Powszechnego TUR w Łodzi, gdzie zagrał rolę lokaja w popularnej sztuce „Pan Jowialski”. Z kolei w 1947 zadebiutował na ekranie, odgrywając rolę chłopa w filmie „Jasne łany”.

W latach 1946-1996 Ordon występował w wielu renomowanych teatrach, w tym w Teatrze Wojska Polskiego oraz Teatrze Polskim. Jego kariera obejmowała również pracę w warszawskich teatrach: Narodowym im. Wojska Polskiego w latach 1949-1952, Współczesnym w latach 1952-1957, oraz innych, takich jak Ateneum im. Stefana Jaracza w latach 1972-1983 i Polskiego od 1983 do 1996 roku.

Ordon był również aktywnym członkiem Teatru Telewizji od 1955 do 1997 roku, a jego głos pojawiał się w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia od 1951 do 2009 roku. Za swoje artystyczne osiągnięcia został uhonorowany wieloma odznaczeniami. W 1974 roku odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1979 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Następnie, z okazji 90-lecia Związku Artystów Scen Polskich, w grudniu 2008 roku otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Lech Ordon zmarł 21 października 2017 roku w domu opieki w Załuskach, niedaleko Warszawy, gdzie przebywał od kilku tygodni. Dziesięć miesięcy przed swoją śmiercią przeszedł poważne problemy zdrowotne, w tym zawał serca oraz udar mózgu.

30 października, po mszy świętej w kościele św. Karola Boromeusza w Warszawie, urna z prochami aktora została złożona w kolumbarium na cmentarzu Powązkowskim.

Filmografia

Filmy

W dorobku artystycznym Lecha Ordona znajdziemy wiele znakomitych ról filmowych, które przyczyniły się do uformowania jego kariery aktorskiej. W 1947 roku zadebiutował w filmie Jasne łany, gdzie wcielił się w postać chłopa. Trzy lata później wystąpił w filmie Warszawska premiera jako wydawca, a w 1951 roku zagrał śpiącego studenta w Młodości Chopina.

W późniejszych latach, jego talent objawił się w produkcjach takich jak: Trudna miłość (1953), w której znów wystąpił jako chłop, oraz Sprawa do załatwienia (1953) jako Józef, kierownik świetlicy zakładowej. Przez lata Ordona można było zobaczyć w wielu rolach, m.in. w Walet pikowy (1960) jako posterunkowy na dworcu, a także w Nie lubię poniedziałku (1971) w roli księdza opiekującego się zespołem ludowym.

W szeregu jego filmów z lat 80-tych znajdziemy: C.K. Dezerterzy (1985) i Akademia pana Kleksa (1983), gdzie zagrał doktora Dolittle. Ciekawym przypadkiem jest rola w Janka z 1990 roku, gdzie także wcielił się w postać księdza. Ostatnią rolą w jego filmografii była postać ojca Szczepana w Listach do M. (2011).

Seriale TV

Lech Ordon występował również w licznych produkcjach telewizyjnych, a jego talent objawiał się w wielu popularnych serialach. Już w 1965 roku pojawił się w odcinku Podziemny front jako knajpiarz. W roku następnym można go było zobaczyć w Wojnie domowej, gdzie odegrał rolę woźnego w Teatrze Wielkim. Istotnym elementem kariery aktorskiej Ordona były także jego występy w takich serialach jak: Stawka większa niż życie (1968) czy Kolumbowie (1970), w którym zagrał Kosiorka, rzeźnika.

W późniejszych latach był częstym gościem w programach telewizyjnych, takich jak Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (1981) czy Polskie drogi (1976), w której grał Wimmera, lekarza niemieckiego. Jego ostatnie występy odnaleźć można w serialach takich jak Plebania (2002) i Sąsiedzi (2007), pozostawiając niezatarte ślady w polskiej telewizji, które przekładają się na jego wspaniały dorobek zawodowy.

Dubbing

Lech Ordon swoją karierę dubbingową rozpoczął w drugiej połowie XX wieku, stając się jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w polskiej branży dubbingowej. Jego umiejętności aktorskie i charyzma pozwoliły mu na podkładanie głosów w wielu popularnych produkcjach animowanych oraz filmowych.

• 1951: Śmiech w raju,
• 1957: Cudowna podróż,
• 1960–1966: Flintstonowie – Barney,
• 1964: Uczta wigilijna,
• 1964–1967: Goryl Magilla – pan Peebles (wybrane odcinki),
• 1965: Taki jest Bułujew,
• 1968: Cudowna lampa Aladyna,
• 1969: Ząb za ząb,
• 1969: Nie smuć się,
• 1970: Księżniczka w oślej skórze,
• 1971: Winnetou w Dolinie Śmierci,
• 1971–1972: Pebbles i Bamm-Bamm – Barney, ojciec Bamm-Bamma,
• 1972: Pinokio,
• 1975: Pszczółka Maja –
• doktor Henryk,
• Ludwik,
• 1976: Ostatnia ofiara,
• 1977: Wielka podróż Bolka i Lolka – notariusz,
• 1979: Porwanie Savoi – Jean Challot,
• 1979: Przygoda arabska – Khasim,
• 1984–1989: O dwóch takich, co ukradli księżyc –
• burmistrz,
• zbój Wieprzowe Oko,
• 1985: Kubuś Puchatek – Kubuś Puchatek,
• 1985: Gumisie – Czarnoksiężnik,
• 1986: Chatka Puchatka – Kubuś Puchatek,
• 1988–2005: Opowieści z Nowego Testamentu – gospodarz #2,
• 1990–1993: Szczenięce lata Toma i Jerry’ego –
• głos w windzie,
• Pompl Bottom,
• 1990–1994: Przygody Animków,
• 1992: Film pod strasznym tytułem,
• 1992: Gwiazdka u Jaskiniowców – Barney,
• 1992: Jacek i Placek,
• 1991: Benjamin Blümchen – sprzedawca,
• 1995: Nowe przygody Madeline,
• 1998: Papirus,
• 2000: Odwrócona góra albo film pod strasznym tytułem – Purslas,
• 2002: Śnieżne psy – George,
• 2004: W 80 dni dookoła świata – Lord Rhodes,
• 2005: Lassie – sędzia.

Jego różnorodne role sprawiły, że zyskał uznanie zarówno wśród najmłodszych widzów, jak i dorosłych fanów animacji i filmów. Lech Ordon pozostaje ikoną polskiego dubbingu, której wpływ na tę branżę jest nie do przecenienia.

---

Oceń: Lech Ordon

---