Paweł Stempin

---

Kariera szachowa

W drugiej połowie lat 70. Paweł Stempin rozpoczął swoją przygodę ze światem szachów, zdobywając swoje pierwsze sukcesy. To właśnie w tym okresie udało mu się wywalczyć trzy medale na mistrzostwach Polski juniorów. W 1976 roku w Płocku zdobył złoto w kategorii do lat 17, a rok później w Bolesławcu zdobył sreberko w kategorii do lat 20. Dodatkowo, brązowy medal przypadł mu w 1975 roku w Legnicy, również w kategorii do lat 17.

W 1977 roku Stempin reprezentował Polskę na mistrzostwach świata juniorów do lat 20, które odbyły się w Innsbrucku. Zrobił ogromny postęp w latach 80., awansując do elity polskich szachistów. W latach 1979-1990 wystąpił dziesięciokrotnie w finałach mistrzostw Polski, zyskując w tym czasie trzy medale. Wyróżniają się dwa srebrne – zdobyte odpowiednio w Poznaniu w 1984 roku oraz w Warszawie w 1990 roku. W Warszawie w finale zmierzył się w dogrywce o tytuł mistrza Polski z Włodzimierzem Schmidtem oraz Zbigniewem Jaśnikowskim. Trzeci medal, brązowy, zdobył w Zielonej Górze w 1982 roku.

W swojej karierze zdobył również trzy medale drużynowych mistrzostw Polski, reprezentując zespół Lecha Poznań. Jego osiągnięcia obejmują złoty medal z 1987 roku oraz brązowe w latach 1985 i 1989. Rok 1984 był dla niego wyjątkowy, kiedy to zwyciężył w kołowym międzynarodowym turnieju odbywającym się w Poznaniu. Również w 1986 roku zajął pierwszą lokatę w otwartym turnieju w Malmö, a w 1989 roku osiągnął ten sam wynik na turnieju open w Lyngby. W 1988 roku odniósł sukces, wygrywając pierwsze mistrzostwa Polski w szachach szybkich w Bydgoszczy, a następnie reprezentował Polskę na mistrzostwach Europy w Gijón.

Paweł Stempin czterokrotnie brał udział w memoriałach Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju, osiągając najlepszy rezultat w 1989 roku, gdzie zajął IV miejsce, co dało mu miano najlepszego z Polaków. Reprezentował Polskę na olimpiadach szachowych w 1984 oraz 1988 roku, gdzie zdobył łącznie 10½ pkt w 18 partiach. Uczestniczył również w drużynowych mistrzostwach Europy w 1989 roku w Hajfie oraz w strefowym turnieju w Pradze w 1985 roku, będąc w eliminacjach mistrzostw świata.

W rezultacie problemów zdrowotnych, w 1990 roku Stempin nie mógł wystartować w drużynie olimpijskiej w Nowym Sadzie, co skłoniło go do wycofania się z aktywnego uczestnictwa w zawodach szachowych. W okresie swojej sportowej kariery publikował analizy oraz partie w renomowanych czasopismach szachowych, takich jak jugosłowiański Chess Informant czy holenderski New in Chess. Na najwyższym poziomie osiągnął 1 stycznia 1990 roku ranking wynoszący 2470 punktów, co zapewniło mu 3. miejsce wśród polskich szachistów, ustępując jedynie Aleksandrowi Wojtkiewiczowi oraz Aleksandrowi Sznapikowi.

---

Oceń: Paweł Stempin

---