Łukasz Augustyn Stanisław Motty, urodzony 18 października 1826 roku w Poznaniu, był osobistością o wybitnym znaczeniu w polskim życiu społecznym i politycznym. Jako prawnik, zasłynął nie tylko ze swojej działalności zawodowej, ale również z zaangażowania w sprawy publiczne i socjalne.
Motty zmarł 21 grudnia 1900 roku w tym samym mieście, w którym się urodził, a jego wkład w rozwój społeczności poznańskiej do dziś pozostaje istotnym elementem historii regionu.
Życiorys
Stanisław Motty był synem Jana Baptysty, przyrodnika i popularyzatora nauki, który był spolonizowanym Francuzem, oraz Apolonii z Herwigów. W rodzinie Motty znajdowało się wiele postaci, które odegrały znaczną rolę w życiu społecznym; jego brat Marceli zasłynął jako nauczyciel oraz aktywny działacz społeczny w Wielkopolsce, a jego siostra Walentyna poślubiła przemysłowca Hipolita Cegielskiego.
Stanisław rozpoczął swoją edukację w gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Poznaniu, a następnie kontynuował naukę na kierunku prawa na uniwersytetach w Berlinie oraz Heidelbergu. Uczestniczył w powstaniu z 1848 roku, a także był zaangażowany w walki związane z powstaniem styczniowym, w ramach którego zajmował miejsce w wielkopolskich władzach powstańczych. Zamiast jednak koncentrować się na działaniach zbrojnych, zdecydował się na pracę organiczną, przyczyniając się do rozwoju społeczeństwa.
W tym czasie Motty współpracował z wieloma organizacjami, takimi jak Związek Spółek Zarobkowych czy Towarzystwo Przemysłowe Polskie w Poznaniu, gdzie w 1898 roku został uhonorowany tytułem członka honorowego. Był również współzałożycielem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz pionierem spółek pożyczkowych w Wielkim Księstwie Poznańskim. Jego kariera zawodowa obejmowała długą służbę jako sędzia i radca sądu okręgowego w Poznaniu, gdzie pracował przez pięćdziesiąt lat, od 1849 do 1899 roku.
Motty zasiadał także w niemieckich parlamentach przez wiele lat. W latach 1863–1866 pełnił funkcję posła na sejm pruski, a w 1867 roku stał się posłem w parlamencie Związku Północnoniemieckiego. Od 1885 roku ponownie zasiadał w sejmie pruskim, a od 1894 roku przewodniczył Kołu Polskiemu. W 1898 roku został wybrany do parlamentu Rzeszy. Był stałym przedstawicielem konserwatywnych poglądów, unikając zbliżenia do rządu po dymisji Bismarcka oraz krytykując Jolanta Kościelskiego, rzecznika lojalizmu. W trakcie swojej kariery parlamentarnej Motty stawał w obronie Polaków, którzy zostali uwięzieni po powstaniu styczniowym, sprzeciwiał się akcjom germanizacyjnym oraz działalności Komisji Kolonizacyjnej. Walczył o prawo używania języka polskiego w szkolnictwie oraz o poszerzenie praw obywatelskich dla Polaków.
Życie osobiste Stanisława Motty również było pełne wydarzeń; był dwukrotnie żonaty i miał trzy córki z drugą żoną, Michaliną z domu Danysz, która żyła w latach 1849-1926. Jedna z jego córek, Paulina, która żyła w latach 1871-1970, wyszła za mąż za kuzyna, Stefana Cegielskiego.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Waldemar Witkowski | Jacek May | Maciej Ruczaj | Krzysztof Paszyk | Stefania Hejmanowska | Stefan Tomczyński | Jacek Junosza Kisielewski | Tomasz Hoffmann | Tomasz Wilczak | Maciej Srebro | Andrzej Stelmachowski | Jan Jakub Wawrzyniak | Bogdan Gawroński | Jan Gałęski | Joanna Jaśkowiak | Krystian Kinastowski | Ewa Lewicka-Łęgowska | Paweł Lisiewicz | Krystyna Franiak | Tatiana SokołowskaOceń: Stanisław Motty