Bogdan Gawroński

---

Życiorys

Bogdan Gawroński był synem Franciszka Gawrońskiego, robotnika oraz repatrianta z Westfalii, a także Marii z Pokrywków. Jego młodość przypadła na czas II wojny światowej, kiedy to, w latach 1941-1944, był zatrudniony jako nieletni robotnik przymusowy w fabryce wyrobów skórzanych (Lederwarenfabrik) mieszczącej się w Poznaniu przy ul. Strzeleckiej. W lutym 1945 uczestniczył w zdobywaniu poznańskiej Cytadeli, co stanowiło ważny etap w jego życiu.

Gawroński posiadał wykształcenie wyższe prawnicze, ponieważ w 1952 roku ukończył studia na Uniwersytecie Poznańskim. Po zrobieniu dyplomu, w latach 1948-1956 pracował jako urzędnik w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu; najpierw w Wydziale Gospodarki Komunalnej, a od 1952 roku jako zastępca kierownika Wydziału Społeczno-Administracyjnego. Później, w okresie od 1956 do 1973 roku, pełnił funkcję kierownika Urzędu Spraw Wewnętrznych prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu.

W 1956 roku, po tzw. październiku, dołączył do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1973-1977 był sekretarzem ideologicznym oraz sekretarzem Wydziału Kultury w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Poznaniu. Z dniem 13 grudnia 1977 został kierownikiem Wydziału Kultury Komitetu Centralnego PZPR, a następnie, od 13 października 1980 do 17 lutego 1982, piastował stanowisko I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Kaliszu. Dodatkowo, w okresie od 15 lutego 1980 do 20 lipca 1981 był zastępcą członka KC PZPR.

W latach 1980-1985 Gawroński pełnił mandat posła na Sejm PRL VIII kadencji, gdzie reprezentował okręg Rzeszów. Zasiadał w kilku komisjach, w tym w Komisji Kultury i Sztuki oraz w Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów. Od 1985 do 1990 roku był także członkiem Narodowej Rady Kultury. Po 1990 roku podjął pracę w Kancelarii Sejmu jako doradca.

Bogdan Gawroński został pochowany 24 marca 2004 roku na cmentarzu na Junikowie w Poznaniu, w kwaterze 6-5-H-14.

---

Oceń: Bogdan Gawroński

---