Osiedle urzędników ZUS w Poznaniu

Osiedla

Osiedle urzędników ZUS w Poznaniu to charakterystyczne modernistyczne osiedle z okresu międzywojennego, zaprojektowane z myślą o pracownikach niższego szczebla ZUS. To interesująca część miasta, które skupia w sobie historyczne i architektoniczne znaczenie. Osiedle usytuowane jest na granicy dwóch znanych poznańskich dzielnic: Jeżyc oraz Ogrodów, przy ulicy Szamarzewskiego 56-60, w miejscu, gdzie krzyżują się ulice Przybyszewskiego.

Jego lokalizacja to nie tylko atut pod względem dostępu do komunikacji, ale także bliskość do licznych usług oraz terenów zielonych, co czyni to miejsce atrakcyjnym dla mieszkańców. Modernistyczny styl architektury odzwierciedla ducha epoki oraz dbałość o funkcjonalność mieszkań.

Historia

Osiedle urzędników ZUS w Poznaniu to przykład realizacji założeń wczesnomodernistycznej architektury, które koncentrowały się na takich elementach jak typizacja oraz funkcjonalność oferowanych budynków. Dużą wagę przyłożono do odpowiedniego doświetlenia mieszkań, co osiągnięto dzięki ich lokalizacji w kierunku północ-południe. W projekcie uwzględniono również zielone przestrzenie rekreacyjne pomiędzy domami oraz niskie koszty realizacji inwestycji.

Zespół składający się z trzech bloków powstał w latach 1930-1931. Na każdej kondygnacji zainstalowano cztery mieszkania o powierzchni od 20 do 85 m². Plan przewidywał niewielką ilość powierzchni handlowej na parterze, a całość zachowała się w dobrym stanie.

Osiedle stanowi pierwszy w Poznaniu przykład grodzonych wspólnot mieszkalnych. Oferta była skierowana do średniozamożnych rodzin, zazwyczaj z mniejszą liczbą dzieci. Mieszkania wyróżniały się standardem wykraczającym ponad ówczesne normy, co objawiało się m.in. tym, że każde z mieszkań posiadało własną ubikację. Dodatkowo, lokale dwupokojowe wyposażono także w kuchnię oraz łazienkę. Na strychach zaaranżowano pralnie z wannami dla troszkę mniejszych mieszkańców.

Na zewnątrz wydzielono obszary z piaskownicami, terenami zielonymi oraz ławkami dla mieszkańców. Całość była zamykana na noc, a porządku strzegli dwaj stróże – dzienny oraz nocny. W ciągu dnia bramy były otwarte, natomiast nocą lokatorzy musieli budzić stróża, by uzyskać dostęp. Zasady życia sąsiedzkiego regulowane były przez ścisłe regulaminy.

Ta formuła istniała przez wiele lat po zakończeniu II wojny światowej. Z biegiem lat jednak część ogrodzeń została zlikwidowana, a dwa prześwity przekształcono w mieszkania. W miejscu placu zabaw wybudowano garaże. Jeszcze w latach 70. XX wieku w osiedlu funkcjonowały popołudniowe świetlice dla dzieci, pralnie oraz strychowe suszarnie, a także wspólny magiel.

Dojazd

Dojazd do osiedla jest zapewniamy za pomocą komunikacji miejskiej, co ułatwia codzienne poruszanie się mieszkańców. W szczególności, dostępne są autobusy kursujące na liniach 169 oraz 193.

Dodatkowo, tramwaje linii 7 umożliwiają dotarcie do przystanku Bukowska, co stanowi istotny węzeł komunikacyjny w tej okolicy.

Przypisy

  1. Jacek Kotus, Natura wielkomiejskich sąsiedztw. Analiza subsąsiedzkich i sąsiedzkich terytorialnych podsystemów społecznych w Poznaniu, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 2007 r., s. 145-147, ISBN 978-83-232182-9-6

Oceń: Osiedle urzędników ZUS w Poznaniu

★★★★★
Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:19