Adam Huczyński

Nauka i edukacja

Adam Włodzimierz Huczyński, urodzony 14 maja 1979 roku w Poznaniu, jest uznawanym polskim chemikiem, który specjalizuje się w dziedzinie chemii organicznej oraz chemii medycznej. Jego praca naukowa koncentruje się na badaniach, które łączą te dwie ważne gałęzie chemii, prowadząc do istotnych odkryć i innowacji.

W chwili obecnej pełni funkcję profesora nauk ścisłych i przyrodniczych, a także jest aktywnym pracownikiem Wydziału Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego zaangażowanie w rozwój nauki i edukację młodych chemików przyczynia się do podnoszenia standardów naukowych w Polsce.

Życiorys

W 2004 roku, Adam Huczyński ukończył jednocześnie studia na Wydziale Chemii oraz Wydziale Fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego droga naukowa rozpoczęła się wszechstronnie, co pokazuje jego wyjątkowe zaangażowanie w oba področia.

W 2008 roku, po obronie pracy doktorskiej zatytułowanej „Synteza, badania spektroskopowe i semiempiryczne estrów Monenzyny A oraz ich kompleksów z kationami metali”, której promotorem był prof. Bogumił Brzeziński, uzyskał stopień doktora nauk chemicznych. Praca doktorska Adama zdobyła wyróżnienie w konkursie na najlepszą pracę doktorską, przyznaną Nagrodą im. Aleksandra Zamojskiego.

Kolejny ważny etap w jego karierze to rok 2013, kiedy to obronił habilitację na podstawie pracy pt. „Synteza, badania spektroskopowe i strukturalne modyfikowanych antybiotyków jonoforowych oraz ocena ich aktywności przeciwdrobnoustrojowej i przeciwnowotworowej”. Otrzymał wówczas Nagrodę im. Wiktora Kemuli za najlepszą habilitację w 2014 roku, przyznaną przez Polskie Towarzystwo Chemiczne.

W 2019 roku awansował na tytuł profesora nauk ścisłych i przyrodniczych, a od 2020 roku sprawuje funkcję kierownika Zakładu Chemii Medycznej na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Aktualnie, w kwietniu 2023 roku, Huczyński był autorem lub współautorem 140 artykułów naukowych z listy JCR, działając w obszarze chemii organicznej i bioorganicznej oraz chemii medycznej. W jego badaniach kluczowe są modyfikacje chemiczne oraz aktywność przeciwnowotworowa i przeciwdrobnoustrojowa antybiotyków jonoforowych, takich jak monenzyna, salinomycyna, kwas lasalowy, a także substancje pochodzenia roślinnego, w tym colchicynę oraz gossypol.

Na podstawie danych publikowanych w PLOS Biology, w 2019 roku, Adam Huczyński znalazł się w gronie 2% najczęściej cytowanych naukowców w dziedzinie chemii i został uznany za jednego z najwyżej cytowanych polskich badaczy w obszarach farmakologii, farmacji oraz fizjologii, co potwierdza jego 59 publikacji w tej dziedzinie.

Przypisy

  1. a b c Prof. dr hab. Adam Włodzimierz Huczyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 18.04.2023 r.] 
  2. DominikaD. Czerwonka i inni, Photoinduced Skeletal Rearrangement of N -Substituted Colchicine Derivatives, „Journal of Organic Chemistry”, 86 (16), 2021, s. 11029–11039, DOI: 10.1021/acs.joc.0c02507 [dostęp 18.04.2023 r.] 
  3. GretaG. Klejborowska i inni, Synthesis, biological evaluation and molecular docking studies of new amides of 4-chlorothiocolchicine as anticancer agents, „Bioorganic Chemistry”, 97, 2020, art. nr 103664, DOI: 10.1016/j.bioorg.2020.103664 [dostęp 27.11.2020 r.] 
  4. John P.A.J.P.A. Ioannidis i inni, Updated science-wide author databases of standardized citation indicators, „PLOS Biology”, 18 (10), 2020, art. nr e3000918, DOI: 10.1371/journal.pbio.3000918 [dostęp 27.11.2020 r.] 
  5. Naukowcy z UAM wśród najczęściej cytowanych na świecie [online], Życie Uniwersyteckie [dostęp 27.11.2020 r.] 
  6. AndrzejA. Pilc i inni, Najwyżej cytowani badacze publikujący w dziedzinie farmakologia/farmacja i fizjologia oraz zatrudniające ich instytucje naukowe, „Nauka”, 3/2022 [dostęp 18.04.2023 r.] 
  7. MichałM. Antoszczak i inni, Anti-parasitic activity of polyether ionophores, „European Journal of Medicinal Chemistry”, 166, 2019, s. 32–47, DOI: 10.1016/j.ejmech.2019.01.035 [dostęp 27.11.2020 r.] 
  8. MichałM. Antoszczak i inni, Salinomycin and its derivatives – A new class of multiple-targeted “magic bullets”, „European Journal of Medicinal Chemistry”, 176, 2019, s. 208–227, DOI: 10.1016/j.ejmech.2019.05.031 [dostęp 27.11.2020 r.] 
  9. UrszulaU. Majcher i inni, Synthesis and Biological Evaluation of Novel Triple-Modified Colchicine Derivatives as Potent Tubulin-Targeting Anticancer Agents, „Cells”, 7 (11), 2018, s. 216, DOI: 10.3390/cells7110216 [dostęp 27.11.2020 r.] 
  10. AdamA. Huczyński i inni, Monensin A acid complexes as a model of electrogenic transport of sodium cation, „Biochimica et Biophysica Acta (BBA) - Biomembranes”, 1818 (9), 2012, s. 2108–2119, DOI: 10.1016/j.bbamem.2012.04.017 [dostęp 27.11.2020 r.] 
  11. AdamA. Huczyński, Polyether ionophores—promising bioactive molecules for cancer therapy, „Bioorganic & Medicinal Chemistry Letters”, 22 (23), 2012, s. 7002–7010, DOI: 10.1016/j.bmcl.2012.09.046 [dostęp 27.11.2020 r.] 
  12. PiotrP. Przybylski i inni, Synthesis, crystal structures and antibacterial activity studies of aza-derivatives of phytoalexin from cotton plant – gossypol, „European Journal of Medicinal Chemistry”, 44 (11), 2009, s. 4393–4403, DOI: 10.1016/j.ejmech.2009.05.032 [dostęp 27.11.2020 r.] 

Oceń: Adam Huczyński

★★★★★
Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:15