Jarogniew Broniarz

---

Życiorys

Jarogniew Broniarz rozpoczął swoją edukację w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, następnie zdobywał wiedzę w zakresie chemii na Uniwersytecie Poznańskim. W okresie przedwojennym swoje umiejętności zawodowe rozwijał jako laborant w urzędzie celnym w Gdyni oraz w fabryce chemicznej J. Krajewskiego, mieszczącej się w Poznaniu.

W roku 1940 Broniarz wstąpił do Wielkopolskiej Organizacji Wojskowej, która została wcielona do Wojskowej Organizacji Ziem Zachodnich. Przyjął wtedy pseudonim Wilk. Już w tym samym roku został aresztowany i przetrzymywany w poznańskim Forcie VII, a także w Wronkach i Berlinie. W tamtym trudnym okresie, za zgodą niemieckich władz okupacyjnych, zawarł związek małżeński z Cecylią de domo Hoffman. W grudniu 1942 roku został deportowany do obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen, gdzie przetrwał aż do zakończenia II wojny światowej.

Po powrocie do Poznania w 1945 roku, Jarogniew Broniarz zajął stanowisko naczelnego inżyniera w Poznańskich Zakładach Przemysłu Tłuszczowego. W latach 1947–1951 pracował również jako pracownik naukowo-dydaktyczny na Uniwersytecie Poznańskim. W 1964 roku podjął współpracę z Katedrą Chemii Ogólnej Politechniki Poznańskiej, gdzie z zaangażowaniem działał na rzecz utworzenia nowego Wydziału Chemii.

„Byłem fanatykiem: najpierw fanatykiem przemysłu, potem fanatykiem Wydziału.”

Jarogniew Broniarz

W wyniku jego działań, Broniarz został pierwszym dziekanem utworzonego wydziału i pełnił tę funkcję przez dziewięć lat. W 1976 roku uzyskał tytuł profesora i przeszedł na emeryturę w 1983 roku. Mimo zakończenia kariery dydaktycznej, wcześniej kierował Instytutem Technologii i Inżynierii Chemicznej oraz Zakładem Technologii Lekkiej Syntezy Organicznej.

Jarogniew Broniarz był synem Stanisława Broniarza, również żołnierza podziemia niepodległościowego oraz więźnia obozów koncentracyjnych. Jego córka, Lubomira Broniarz-Press, kontynuuje rodzinną tradycję, pełniąc funkcję profesora i kierując jednym z zakładów na wydziale utworzonym dzięki staraniom ojca.

Praca naukowa

Jarogniew Broniarz uzyskał znaczące osiągnięcia w dziedzinie nauki, pełniąc rolę promotora ośmiu prac doktorskich. Wśród nich była pierwsza praca doktorska, która została obroniona na Wydziale Chemii Politechniki Poznańskiej, napisana przez Jana Szymanowskiego. Osobista rozprawa habilitacyjna Broniarza nosiła tytuł: Otrzymywanie i własności użytkowe jedno- i dwuestrów sacharozy i syntetycznych kwasów tłuszczowych.

W trakcie swojej pracy naukowej, Broniarz skupił się na praktycznych zastosowaniach związków powierzchniowo czynnych w branży oponiarskiej oraz na procesie rozszczepiania tłuszczów. Jako autor 70 prac naukowych, jego wkład w rozwój nauki i technologii był nieoceniony.

Dodatkowo, naukowiec aktywnie uczestniczył w życiu akademickim, przynależąc do wielu ważnych stowarzyszeń. Był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, a także Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Jego działalność obejmowała również Komisję Nauk Chemicznych Oddziału PAN w Poznaniu.

Upamiętnienie

Warto podkreślić, że jedna z sal wykładowych zyskała zaszczytne imię Jarogniewa Broniarz w Centrum Dydaktycznym Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej.

---

Oceń: Jarogniew Broniarz

---