Lucjana Bracka, urodzona 7 września 1897 roku w Poznaniu, to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiego kina oraz teatru. Jej życie zakończyło się 4 stycznia 1966 roku w Warszawie.
W czasie II wojny światowej, poza swoją działalnością artystyczną, pełniła również rolę żołnierza w Armii Krajowej, co świadczy o jej odwadze i zaangażowaniu w walkę o wolność ojczyzny.
Życiorys
Córka Józefa i Katarzyny z Cichockich, Lucjana Bracka urodziła się 7 września 1897 roku w Poznaniu. Już od 1911 roku zaczęła swoją karierę występując na scenie. W 1916 roku zawarła związek małżeński z Władysławem Jana Brackim.
Przez krótki czas, do 1918 roku, korzystała ze swojego panieńskiego nazwiska, najczęściej występując jako Łucja Krystkówna. W okresie okupacji niemieckiej zamieszkała w Warszawie, a następnie przeprowadziła się do Świdra koło Warszawy. Lucjana była również aktywnym żołnierzem Armii Krajowej, wyróżniając się odwagą i poświęceniem w działalności konspiracyjnej.
Jej heroiczna historia została przerwana w sierpniu 1943 roku, kiedy to została aresztowana i osadzona na Pawiaku, gdzie przeszła bardzo trudne śledztwo. Wkrótce potem została wywieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, co było tragicznym doświadczeniem w jej życiu.
Po zakończeniu wojny, Lucjana kontynuowała karierę jako aktorka w wiodących teatrach warszawskich. Pracowała w Teatrze Polskim w latach 1946-1949, następnie w Rozmaitości w latach 1949-1950, w Ludowym Teatrze Muzycznym w latach 1950-1954, a także w Teatrze Powszechnym od 1954 do 1956 roku oraz w Teatrze Narodowym w latach 1956-1964. Po 1964 roku przeszła na emeryturę.
Lucjana Bracka zmarła 4 stycznia 1966 roku w Warszawie. Ostatnim miejscem jej spoczynku jest Cmentarz Powązkowski w Warszawie, na którym została pochowana w kwaterze 278-4-5.
Filmografia
Filmografia Lucjany Brackiej jest niezwykle interesującą podróżą przez polskie kino. W jej dorobku można znaleźć kilka znaczących ról, które pokazują jej talent aktorski.
Filmy fabularne:
- 1938: Ludzie Wisły w roli Erny Kufke,
- 1955: Kariera jako Matka Rosiaka,
- 1959: Cafe pod Minogą, gdzie wystąpiła jako Pani Fijołkowa,
- 1960: Decyzja, w której zagrała siostrę Marię,
- 1964: Wiano, w której wystąpiła jako wieśniaczka (niewymieniona w czołówce).
Przypisy
- Lucjana Bracka (Krystkówna), [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 02.04.2020 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: ŁUCJANA BRACKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 10.02.2020 r.]
- Lucjana Bracka [online], FilmPolski [dostęp 02.04.2020 r.]
- a b StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe: na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 68.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Zbigniew Grzegorski | Tomasz Mreńca | Kasia Lins | Andrzej Mikołajczak | Józef Kromolicki | Irena Bobowska | Aleksander Janta-Połczyński | Katarzyna Bujakiewicz | Urszula Kiebzak | Dorota Lulka | Andrzej Górny | Piotr Bondyra | Andrzej Ellmann | Zenon Hodor | Aleksander Gref | Janusz Marciniak (artysta) | Hanna Ograbisz-Krawiec | Szymon Makowski (dyrygent) | Elżbieta Wtorkowska | Tomasz Bajer (aktor)Oceń: Lucjana Bracka