Stefan Sonnewend

Swoje pierwsze kroki w zakresie rysunku i malarstwa stawiał w Wiedniu, a naukę kontynuował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wśród jego nauczycieli znaleźli się tacy artyści jak Stanisław Wyspiański, Józef Unierzyski, Jan Stanisławski oraz Teodor Axentowicz, którzy mieli duży wpływ na jego rozwój artystyczny.

Po zakończeniu studiów Stefan Sonnewend wyjechał do Drezna, jednak po kilku latach spędzonych za granicą, gdzie otrzymał stypendium z rąk księżnej Marii Lubomirskiej i nagrodę od austriackiego ministerstwa oświaty, wrócił do kraju. W 1908 roku powrócił do Poznania i intensywnie zaangażował się w życie kulturalne, organizując m.in. wystawę malarską w siedzibie poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych oraz wystawę karykatur znanych osobistości w Hotelu Bazar.

W obliczu I wojny światowej Sonnewend postanowił wyjechać do Wiednia, gdzie w październiku 1914 roku zaciągnął się do Legionów Polskich. Jego wojskowa kariera rozwinęła się, gdy został przydzielony do sztabu generała Stanisława Puchalskiego jako malarz wojenny. W maju 1916 roku przywiózł na front wybitnych malarzy, takich jak Julian Fałat i Leon Wyczółkowski.

Po wojnie artysta wrócił do Poznania, gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w sztabie gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego oraz w wojnie polsko-bolszewickiej, służąc w stopniu oficera. Po zakończeniu tych zrywów narodowych, w latach 1921-1926 był członkiem grupy artystycznej Świt, w której wystawiał swoje prace. W 1926 roku założył w Poznaniu Związek Legionistów Polskich, a w 1937 roku został prezesem Związku Zawodowego Artystów Malarzy i Rzeźbiarzy.

Podczas swojego twórczego działania Sonnewend wyróżniał się w początkowych latach tworzenia portretów i karykatur, jednak w późniejszym czasie jego styl ewoluował w kierunku pejzaży. Malował widoki z różnych zakątków Polski, w tym z Wielkopolski, Pomorza, Podhala, Huculszczyzny oraz Polesia. Tworzył także rysunki dla publikacji „Simplicissimus” wydawanej w Monachium oraz był autorem teki „Lwów w karykaturze”. Zbiory jego dzieł można podziwiać w Muzeum Narodowe w Poznaniu.

Niestety, w pierwszych dniach września 1939 roku Stefan Sonnewend został ciężko ranny, a zmarł 19 września w Dubnie. Jego życie, pełne pasji, zaangażowania i twórczości, do dziś pozostaje świadectwem nie tylko talentu artystycznego, ale także patriotyzmu i poświęcenia dla kraju.