Wojciech Wróż

---

Życiorys

Początkowo Wojciech Wróż pełnił rolę asystenta na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a następnie podejmował pracę w szpitalu onkologicznym.

Jego przygoda ze wspinaczką rozpoczęła się w 1962 roku, przede wszystkim w malowniczych słowackich Tatrach, gdzie zdobył m.in. Dolinę Kaczą zarówno w 1963, jak i 1964 roku. Już od 1966 roku brał aktywny udział w wyprawach w Alpy, podczas których dokonał kilku istotnych osiągnięć, w tym pierwszego polskiego przejścia drogi Cassina na Piz Badile w 1967 roku, w towarzystwie H. Furmanika, M. Grochowskiego, P. Kintopfa, S. Skierskiego oraz A. Skłodowskiego. Do jego największych osiągnięć należy również wytyczenie nowych dróg, szczególnie na północnym filarze Pointe Hélène na Grandes Jorasses (1970, wraz z E. Chrobakiem i J. Porębą) oraz na lewym filarze Brouillard na Mont Blanc (1971, z R. Kowalewskim i J. Mączką).

Wojciech Wróż nie ograniczał się jedynie do Alp, bowiem w 1965 roku uczestniczył w wyprawie na Spitsbergen, a w 1969 roku w góry Elburs w Iranie, osiągając pierwsze przejście centralnego filara Alam Kuh. Dalsze wyprawy zaprowadziły go w 1972 i 1975 roku do Pamiru (Pik Kommunizma 1972, Pik Lenina 1975), a w 1974 na Ruwenzori, gdzie zdobył masyw Bakera zachodnią ścianą jako pierwszy.

Od 1976 roku jego działalność wspinaczkowa koncentrowała się na ośmiotysięcznikach Himalajów oraz Karakorum. W tym samym roku, w towarzystwie Eugeniusza Chrobaka, osiągnął nową trasą północno-wschodnią granią K2 wysokość 8400 m n.p.m. Razem z Chrobakiem w 1978 roku jako pierwsi zdobyli szczyt Kanczendzongi Południowej (8576 m). W 1980 roku udało mu się dotrzeć do wysokości 8050 m na południowym filarze Mount Everest. Dwa lata później uczestniczył w kolejnym przetarciu na K2, osiągając wraz z Leszkiem Cichym 8250 m. W 1984 roku, razem z T. Karolczakiem, przeszedł bez dodatkowego tlenu południowy filar Yalung Kang (8505 m) w masywie Kanczendzongi. Niezapomnianym wydarzeniem w jego karierze stało się wejście na wierzchołek K2 3 sierpnia 1986 roku tzw. Magic Line, gdzie za towarzyszy miał Petera Božika oraz Przemysława Piaseckiego. Tragicznie zginął podczas zejścia ze szczytu, prawdopodobnie zsunąwszy się z końcówki liny poręczowej na wysokości około 8100 m. Był to tragiczny moment w czasie sezonu 1986, gdzie K2 pochłonęło wiele ofiar.

W latach 1977–1979 pełnił funkcję wiceprezesa Klubu Wysokogórskiego w Poznaniu, a od 1979 do 1981 roku był jego prezesem. Jego działalność dalej krążyła wokół Komisji Sportowej Zarządu Głównego Klubu Wysokogórskiego i Polskiego Związku Alpinizmu. Swoje doświadczenia i przemyślenia z zakresu wspinaczki w postaci książki związanej z wyprawą na Kanczendzongę opublikował w 1982 roku. Wyróżniony złotym medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, w 2017 roku został upamiętniony tablicą na Tatrzańskim Cmentarzu Symbolicznym oraz na Kopcu Gilkeya.

Publikacje

W swoim dorobku literackim Wojciech Wróż ma wiele interesujących publikacji. Jednym z jego znaczących dzieł jest książka zatytułowana „Święta góra Sikkimu. Zapiski z wyprawy na Kanczendzongę Południową”, która została opublikowana w 1982 roku przez wydawnictwo Sport i Turystyka. Dzieło to, oznaczone numerem ISBN 83-217-2377-2, zdobyło uznanie wśród miłośników wspinaczki oraz turystyki górskiej.

---

Oceń: Wojciech Wróż

---