Cmentarz przy ul. Daszewickiej w Poznaniu

---

Historia

W 1925 roku, na skutek starań parafii głuszyńskiej, powstał cmentarz, który miał na celu zaspokojenie potrzeb społeczności, dla której dwie istniejące nekropolie: przykościelna oraz przy ul. Głuszyna, okazały się niewystarczające. Konsekracja tego zupełnie nowego miejsca spoczynku miała miejsce 5 lipca 1925 roku, a cmentarz usytuowany był na południowym stoku doliny Kopla, na niewielkim wzniesieniu.

Charakterystyczny rzut cmentarza był prostokątny, z centralną aleją oraz poprzeczną aleją, krzyżującą się przy drewnianym krzyżu. W jego otoczeniu zastosowano zieleń w intensywnych barwach, w tym brzozę brodawkowatą, świerki, ligustr lśniący, klon srebrzysty, żywotniki oraz lipy drobnolistne. Centralny plac był otoczony czterema wierzby płaczącymi (Salix alba var. vitellina f. pendula, z których jedna przetrwała do dzisiaj), a całe założenie było obramowane szpalerami topoli włoskich.

Po roku 1945 cmentarz uległ powiększeniu, jednak obie części tej przestrzeni nie współgrają ze sobą, co jest wyraźnie zauważalne. Na końcu głównej alei stoi kaplica na rzucie prostokąta, pokryta dwuspadowym ceramicznym dachem. Ściany kaplicy zdobione są pojedynczymi kamieniami polnymi wmurowanymi w jej elewacje. Z przodu kaplicy wznosi się sygnaturka nad przeźroczem. W ostatniej dekadzie XX wieku nekropolia znów została powiększona.

Na cmentarzu można zobaczyć pomnik 139 żołnierzy radzieckich, którzy polegli podczas II wojny światowej. Niestety, pozostało niewiele nagrobków sprzed 1945 roku, w tym grobowiec rodziny Brzozowskich oraz rzeźba anioła na grobie rodziny Foltynów. Ponadto na tym terenie chowano lotników z Krzesin, którzy zginęli w tragicznych okolicznościach. W hołdzie tym pilotom 62. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego postawiono pomnik, upamiętniający ich ofiarę i służbę.

---

Oceń: Cmentarz przy ul. Daszewickiej w Poznaniu

---