Hotel NH Poznań

Budowla, o imponującej siedmiokondygnacyjnej konstrukcji, została wzniesiona w 1910 roku na miejscu wyburzonego Domu Niemieckiego (Deutsches Haus) i szybko zyskała miano jednego z najwspanialszych hoteli w regionie. Właścicielami tego przedsięwzięcia byli Georg Wagner, wydawca dziennika Posener Neueste Nachrichten, oraz Gustav Haase, kupiec, który był także właścicielem sąsiedniej dużej kamienicy. Nieruchomość należała do Roberta Schleyera. Nie można pominąć roli architekta, Hansa Uhla, oraz wykonawcy wnętrz, Martina Samtera, którzy stworzyli przestrzeń o niezrównanym charakterze.

W swoich początkach, hotel oferował wiele udogodnień, w tym nowoczesną jak na swoje czasy windę, przestronną Białą Salę, ogródek, piwiarnię oraz sto pokoi gościnnych, co czyniło go wyjątkowym miejscem na mapie Poznania.

W wyniku zmiany właścicieli, od 1918 roku, hotel przeszedł w ręce hrabiego Stanisława Turno z Objezierza, a jego nazwa została zmieniona na Continental. Po II wojnie światowej budynek nie doznał zniszczeń, jednak został upaństwowiony i ponownie przemianowany na Wielkopolska. W początku XXI wieku, kiedy hotel przeszedł pod zarząd hiszpańskiej sieci NH Hotel Group, nastąpiła renowacja, która przywróciła przedwojenny układ wnętrza na parterze. Był to pionierski hotel tej sieci w Polsce, a cały proces modernizacji został zaprojektowany przez Grupę Projektową Assmann Polska, we współpracy z hiszpańskim architektem Alberto Iglesiasem Alvarezem.

Forma budynku doskonale współczesna w kontekście okazałych kamienic przy ulicy Święty Marcin. Charakteryzuje się eleganckim, niemal klasycznym detalem architektonicznym, w tym boniowaniem dolnej części. Można zauważyć interesujące wykusze oraz nietypowe, ażurowe lampiony, które nadają hotelowi niepowtarzalny charakter.