Zespół mieszkaniowy PGB przy ul. Czajczej w Poznaniu

Obszar Wildy był świadkiem intensywnego rozwoju w końcu XIX i na początku XX wieku, po jego formalnym włączeniu do miasta. Zabudowa mieszkalna koncentrowała się głównie na potrzebach nowo powstałej klasy robotniczej, w tym robotników, kolejarzy oraz urzędników, którzy znajdowali zatrudnienie w rosnących zakładach przemysłowych. W wyniku tego procesu, kluczowe stały się spółdzielnie mieszkaniowe, w tym pierwsza w Poznaniu - Spar- und Bauverein, które miały na celu poprawę warunków życia mieszkańców.

Budynki przy ulicach Czajczej oraz Powstańczej zostały wzniesione przez Poznańską Spółdzielnię Budowlana Użyteczności Publicznej (Posener Gemeinnützige Baugenossenschaft). Charakteryzowały się one nowoczesnym podejściem do architektury, prezentując mocno uproszczoną, czterokondygnacyjną bryłę, która zwiastowała nadchodzące tendencje modernistyczne. Od strony podwórza, budynki dysponowały loggiami oraz balkonami, co zapewniało dodatkową przestrzeń dla mieszkańców.

Warto zaznaczyć, że wspólne urządzenia sanitarne, takie jak toalety, zostały umiejscowione na półpiętrach, natomiast łazienki znajdowały się na strychach i w piwnicach, co odzwierciedla standard życia ówczesnych lokatorów. Mieszkania, mimo że oferowały podstawowe warunki, zazwyczaj składały się z jednej lub dwóch izb, co odpowiadało potrzebom osób pracujących w rozwijającym się przemyśle.

Dzięki bliskości do Rynku Wildeckiego, lokalizacja zespołu mieszkaniowego PGB zyskała na atrakcyjności, stanowiąc ważny element tkanki miejskiej Poznania.