Anna Deręgowska-Libicka

---

Życiorys

Anna Deręgowska-Libicka to postać o wielkiej wartości artystycznej i rodzinnej. Jest żoną Marcina Libickiego, oraz matką czwórki dzieci: Jana Filipa Libickiego, Piotra Libickiego, Anny Libickiej oraz Pii Libickiej-Regulskiej. Pochodzi z rodziny, w której silne tradycje artystyczne łączą się z rzemiosłem; jej ojcem był Kazimierz Deręgowski (ur. 1899), technolog pierzastwa, a po wojnie dyrektor fabryki pierza oraz puchu w Swarzędzu. Jej matka, Janina Deręgowska z Wolskich (ur. 1905), była absolwentką szkoły gospodarczej dla panien w Pniewach, którą założyła matka Urszula Ledóchowska.

W 1960 roku Anna uzyskała dyplom Państwowej Średniej Szkoły Baletowej w Poznaniu i rozpoczęła swoją wspaniałą karierę w Operze Poznańskiej. Początkowo występowała jako solistka, z czasem, od 1967 roku, zajmując pozycję pierwszej solistki baletu tej prestiżowej instytucji. W trakcie swojej kariery, Anna była pod wpływem Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej, znanej tancerki i założycielki wspomnianej szkoły baletowej, która obecnie nosi jej imię. W latach 60. XX wieku, jako utalentowana solistka operowa, odbyła tournée po Włoszech i Francji, zdobywając uznanie widzów zagranicznych.

W 1970 roku stała się żoną Marcina Libickiego, a w 1972 roku podjęła decyzję o zakończeniu swojej kariery, aby zająć się wychowaniem dzieci oraz prowadzeniem domu. Jej występy były szeroko komentowane i doceniane przez krytyków. Tacjanna Wysocka w publikacji „Dzieje Baletu” z 1970 roku zauważyła: „Borkowski postąpił słusznie powierzając Annie Deręgowskiej rolę Julii. Młodziutka tancerka, która przed paru laty ukończyła poznańską szkołę baletową, posiada dobre opanowane techniki klasycznej, doskonale wyrobione en dehors i mocne pointy. Jest przy tym tak autentycznie dziewczęca, tak nieśmiała i skromna, że postać Julii, szczególnie w pierwszych odsłonach, ma w niej doskonałą interpretatorkę. Zresztą i w ramach narastającego dramatu Deręgowska pozostaje szczera i wzruszająca.”

Również Roman Leszczyński w 1962 roku w tygodniku „Panorama” napisał: „Partnerka ma obecnie dopiero dwadzieścia lat i jak twierdzą znawcy, zapowiada się doskonale.”

Ważniejsze partie

Anna Deręgowska-Libicka zyskała uznanie dzięki wielu znaczącym partiom tanecznym, wśród których wyróżniają się:

• Giselle – „Giselle”, A. Adam,
• Odylia – „Jezioro Łabędzie”, P. I. Czajkowski,
• Desdemona – „Improwizacje do Szekspira”, C. Drzewiecki,
• Pas de quatre, rola Grahn – „Rusłan i Ludmiła”, M. Glinka,
• Panna Młoda (Hanusia) – „Porwanie”, T. Kiesewetter,
• „Tempus Jazz 67”, J. Milian,
• Julia – „Romeo i Julia”, S.S. Prokofiew,
• Róża Infantki – „Dziecko i czaryi”, M. Ravel,
• Carewna – „Ognisty Ptak”, I. Strawiński,
• Wiesłana – „Bursztynowa Panna”, A Świeżyński,
• Tamara Karsawina – „Duch róży”, C. M. von Weber.

---

Oceń: Anna Deręgowska-Libicka

---