Ewelina Pietrowiak


Ewelina Pietrowiak-Zdebel, urodzona 23 sierpnia 1977 roku w Poznaniu, jest wybitną postacią w dziedzinie sztuki w Polsce. Jej działalność obejmuje wiele form artystycznych, w tym reżyserię teatralną, operową oraz radiową i telewizyjną.

Oprócz reżyserii, Pietrowiak-Zdebel jest także utalentowaną scenografką, co dodatkowo podkreśla jej wszechstronność w obszarze sztuk wizualnych. Dodatkowo, jej twórczość literacka obejmuje również autorskie książki, wzbogacając tym samym polską kulturę literacką.

Życiorys

Ewelina Pietrowiak to utalentowana artystka, która zrealizowała znakomite osiągnięcia w dziedzinie architektury oraz sztuki scenicznej. Jej edukacja rozpoczęła się na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej, gdzie w 2001 roku uzyskała tytuł zawodowy magistra inżyniera architekta. Następnie kontynuowała swoje kształcenie na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie w 2009 roku została magistrem sztuki. Równolegle studiowała podyplomowo na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, specjalizując się w wokalistyce solowej.

W 2021 roku jej dorobek naukowy wzbogacił się o stopień doktora sztuki, który uzyskała w Szkole Filmowej w Łodzi, w dziedzinie sztuki filmowej i teatralnej. Obecnie jest wykładowczynią na Wydziale Sztuk Scenicznych Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.

Już w trakcie studiów w Akademii Teatralnej zadebiutowała jako reżyserka, realizując monodram z Katarzyną Zielińską na podstawie tekstu Ronalda Harwooda pt. „Goście”. Dramaturgia tej sztuki na język polski została przetłumaczona przez Jerzego Przeździeckiego, a premiera miała miejsce 6 maja 2005 roku w klubie Le Madame w Warszawie.

W przyszłości, jako asystentka reżysera Mariusza Trelińskiego, brała udział w pracach nad spektaklami w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, w tym nad „Damą pikową” Piotra Czajkowskiego oraz „Andreą Chenier” Umberto Giordano.

Jako reżyserka teatralna zadebiutowała w 2006 roku, wystawiając „Pokojówki” Jeana Geneta w warszawskim Teatrze Ateneum. Pracowała także w Laboratorium Dramatu oraz zadebiutowała w teatrze operowym w sezonie 2007/2008, realizując operę „Jutro” Tadeusza Bairda w Operze Wrocławskiej. Jej dorobek zawiera także musicale, reżyserowane w warszawskim Teatrze Syrena oraz Teatrze Dramatycznym.

W latach 2011–2013 pełniła rolę dyrektorki artystycznej w Tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego. Jej pierwszy projekt w tej roli, „Trzy siostry” Antoniego Czechowa, miał premierę 12 kwietnia 2012 roku. W Tarnowie zrealizowała również „Piękną Lucyndę” Mariana Hemara w 2013 roku.

W 2015 roku miała zaszczyt reżyserować sztukę Aleksandra Fredry „Mąż i żona” dla Teatru Polskiego Radia. W 2016 zrealizowała „Cabaret” Johna Kandera, osadzony w Berlinie lat dwudziestych XX wieku, zaś w październiku tego samego roku przedstawiono jej nowoczesną interpretację klasycznej opery „Carmen” w Operze na Zamku w Szczecinie. W 2021 roku zadebiutowała w Teatrze Telewizji poprzez realizację epizodu „Kolumbowie. Piegowata pogoda”.

Ewelina Pietrowiak ma na swoim koncie liczne produkcje w teatrach w całym kraju, w tym we Wrocławiu, Gdańsku, Poznaniu, Zielonej Górze oraz Szczecinie. Do swoich teatralnych projektów z pasją projektuje scenografię. Jej mężem jest utalentowany śpiewak operowy Kamil Zdebel.

Nagrody

Właścicielka niezwykłego talentu, Ewelina Pietrowiak zdobyła wiele prestiżowych wyróżnień w dziedzinie sztuki teatralnej, co potwierdza jej talent oraz zaangażowanie w kreację artystyczną.

  • Otrzymała Nagrodę im. Zbigniewa Krawczykowskiego, przyznaną przez Rektora Akademii Teatralnej w Warszawie, która docenia obiecujący start w karierze zawodowej.
  • W 2007 roku została uhonorowana nagrodą dla najlepszego scenografa podczas 14. Międzynarodowych Toruńskich Spotkań Teatrów Lalek za znakomitą scenografię do przedstawienia Teatru Wierszalin w Supraślu zatytułowanego „Wierszalin. Reportaż o końcu świata”.
  • W 2010 roku otrzymała nominację do Paszportu Polityki w kategorii Muzyka Poważna za swoje znaczące osiągnięcia w realizacji operowej.
  • W 2011 roku przyznano jej nagrodę indywidualną za reżyserię spektaklu „Kasta la vista” wg Sébastien Thiéry’ego w Teatrze Ateneum w Warszawie, w trakcie XV Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii TALIA w Tarnowie.
  • W 2012 roku zdobyła nagrodę dla najlepszego reżysera w ramach Teatralnych Nagród Muzycznych im. Jana Kiepury.
  • Teatr Ateneum w Warszawie zyskał również Nagrodę Publiczności podróżującą z przedstawieniem „Kasta la vista” podczas V Katowickiego Karnawału Komedii w 2012 roku.
  • W 2013 roku uhonorowano ją Złotą Różą TEMI – nagrodą tygodnika TEMI za revitalizację tarnowskiej sceny teatralnej, która wróciła na właściwe tory po kilku latach stagnacji oraz przyciągnęła widzów do teatru.

Książki

O to kilka tytułów książek, które zyskały uznanie w literackim świecie, przygotowanych przez Ewelinę Pietrowiak.

  • – Zawsze nie ma nigdy:Jerzy Pilch prowadzi pasjonujące rozmowy z Eweliną Pietrowiak. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016, ISBN 978-83-08-06082-7,
  • – Inne ochoty: dążąc do uchwycenia niezwykłości, część 2 rozmów Jerzego Pilcha z Eweliną Pietrowiak. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, ISBN 978-83-08-06396-5.

Przypisy

  1. a b c Arlekin, Pietrowiak, „Jak zostałam wiedźmą”. Premiera | Kalejdoskop kulturalny regionu łódzkiego, e-kalejdoskop.pl [dostęp 07.05.2022 r.] [zarchiwizowane 18.09.2023 r.] (pol.).
  2. InstytutI. Teatralny InstytutI., Klasyczna opera w nowym ubraniu. „Carmen” po szczecińsku | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 08.05.2022 r.] (pol.).
  3. InstytutI. Teatralny InstytutI., Carmen – Opera na Zamku w Szczecinie | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 08.05.2022 r.] (pol.).
  4. a b c Ewelina Pietrowiak | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  5. Goście, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 07.05.2022 r.] .
  6. Encyklopedia, Samotność obok nas [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  7. Encyklopedia, Matka-monstrum [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  8. InstytutI. Teatralny InstytutI., Warszawa. Ewelina Pietrowiak debiutuje w lalkach | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  9. a b c MarcinM. Przybylski MarcinM., RECENZJA DOROBKU I ROZPRAWY DOKTORSKIEJ MGR EWELINY PIETROWIAK W POSTĘPOWANIU O NADANIE STOPNIA DOKTORA [online], 30.09.2021 r. [dostęp 07.05.2022 r.] .
  10. BeataB. Stelmach-Kutrzuba BeataB., Ewelina Pietrowiak: Wierzę teatrowi… [online], TEMI - Twoje Media Informacyjne, 06.03.2012 r. [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  11. Tarnowski teatr bez dyrektora artystycznego WYWIAD [online], radiokrakow.pl [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  12. Redakcja, Dlaczego Ewelina Pietrowiak odeszła z tarnowskiego teatru? [WYWIAD] [online], Tarnów Nasze Miasto, 14.11.2013 r. [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  13. DorotaD. Jucha DorotaD., Pietrowiak odchodzi [online], TEMI - Twoje Media Informacyjne, 12.11.2013 r. [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  14. Redakcja, Premiera „Trzech sióstr” na deskach Solskiego [online], Tarnów Nasze Miasto, 11.04.2012 r. [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  15. „Trzy siostry” Eweliny Pietrowiak w nieustającej drodze do Moskwy [online], Culture.pl [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  16. a b c Ewelina Pietrowiak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 07.05.2022 r.] .
  17. Kolumbowie. Piegowata pogoda [online], FilmPolski [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  18. Ewelina Pietrowiak [online], opera.poznan.pl [dostęp 07.05.2022 r.] .
  19. a b c Ewelina Pietrowiak – Wydawnictwo Literackie [online], wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  20. Jarocin: Nominacje do „Paszportów Polityki” [online], Serwis Samorządowy PAP [dostęp 07.05.2022 r.] (pol.).
  21. Ewelina Pietrowiak Archives [online], Ogólnopolski Konkurs na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej [dostęp 07.05.2022 r.] .

Oceń: Ewelina Pietrowiak

Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:16