Pelagia Relewicz-Ziembińska

---

Życiorys

Pochodziła z rodziny rzemieślnika Antoniego Dopierały oraz Włady­sławy z Litkowskich. Po zakończeniu edukacji w szkole średniej, rozpoczęła naukę na prywatnych kursach aktorskich, gdzie uczyła się od uznanych nauczycieli, takich jak Franciszek Ryll, Kajetan Kopczyński oraz Maria Janowska.

W latach 1913–1919 była aktywną członkinią Teatru Polskiego w Poznaniu, początkowo jako chórzystka, a od 1915 roku w charakterze aktorki oraz śpiewaczki operetkowej, przyjmując pseudonim Relewicz. Jej kariera teatralna została kontynuowana w Kaliszu, a następnie od jesieni 1919 do 1921 roku pracowała w Teatrze Miejskim w Krakowie.

W 1924 roku przeniosła się do Warszawy, gdzie grała na scenach wodewilu, Nowości, Stańczyka oraz dorywczo w Teatrze Rozmaitości oraz teatrzyku Qui Pro Quo. W późniejszych latach jej kariera teatralna obejmowała występy w Krakowie, w tym w Teatrze Bagatela (1924–1925) oraz Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1925–1926).

W 1927 roku miała okazję występować w Łodzi, w Teatrze Miejskim oraz w kolejnych latach, kontynuując występy w różnych teatrach w Warszawie, takich jak Teatr Narodowy (1932, 1933), Teatr Artystów (1933), oraz w innych scenach do 1938 roku. Po wojnie wzięła udział w pracy teatralnej w Katowicach (Teatr Miejski, 1945), Sosnowcu (Teatr Miejski, 1945–1946) oraz w Krakowie (Miejskie Teatry Dramatyczne, 1946–1949) i Łodzi (Teatr Powszechny, 1949–1950).

W 1950 roku wróciła do Kalisza, gdzie występowała w Teatrze Miejskim. Od 1951 roku aż do przejścia na emeryturę w 1962 roku była integralną częścią zespołu Teatrów Dramatycznych w Poznaniu, a także występowała sporadycznie na lokalnych scenach.

W dniu 26 czerwca 1920 roku poślubiła Włodzisława Ziembińskiego, z którym miała syna, Janusza Ziembińskiego – znanego historyka sztuki oraz muzeologa. Zmarła w Poznaniu i spoczywa wraz z mężem oraz synem na poznańskim cmentarzu Junikowo (pole 12-C-1).

Filmografia

Pelagia Relewicz-Ziembińska to wybitna postać polskiej kinematografii. Przebieg jej kariery filmowej obejmuje szereg znaczących ról, które na trwałe wpisały się w pamięć widzów. Poniżej przedstawiamy zestawienie jej najważniejszych filmów:

• skłamałam (1937) – hrabina Antonina Wirmicka, właścicielka „salonu”,
• ostatnia brygada (1938) – Zuzanna,
• profesor Wilczur (1938) – Nina, żona doktora Dobranieckiego,
• strachy (1938) – kobieta wynajmująca pokój Teresie,
• decyzja (1960) – Górska, żona dyrektora,
• rzeczywistość (1960) – matka Marysi.

---

Oceń: Pelagia Relewicz-Ziembińska

---