Henryk Kazimierz Balbierz, ur. 6 lutego 1924 roku w Poznaniu, a zmarły 22 listopada 1987 roku, był niezwykle zasłużonym polskim lekarzem weterynarii. Jego bogata kariera zawodowa obejmowała wiele specjalizacji, w tym patofizjologię, immunologię oraz immunogenetykę.
Nie tylko zdobył renomę w swoim fachu, ale także odgrywał istotną rolę jako nauczyciel akademicki. W latach 1982-1984 pełnił funkcję rektora Akademii Rolniczej we Wrocławiu, gdzie przyczynił się do rozwoju edukacji w metodyce weterynaryjnej.
Życiorys
Henryk Balbierz był wybitnym specjalistą w dziedzinie nauk przyrodniczych, znanym przede wszystkim jako absolwent oraz długoletni pracownik naukowy Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Uzyskał tam tytuły inżyniera-magistra, doktora, doktora habilitowanego, a w końcu profesora zwyczajnego.
Jego kariera akademicka była niezwykle bogata, pełnił wiele zaszczytnych funkcji. W latach 1961–1981 kierował działem Wydawnictw Akademii Rolniczej, co znacząco wpłynęło na rozwój publikacji naukowych. W 1962 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, co wpłynęło na jego późniejsze kariery w akademickiej wspólnocie.
W latach 1962–1975 zajmował stanowisko prodziekana, a później dziekana Wydziału Medycyny Weterynaryjnej. W 1963 roku odbył staż w Paryżu w Instytucie Pasteura jako stypendysta, co wzbogaciło jego doświadczenie i wiedzę w dziedzinie medycyny weterynaryjnej.
Balbierz był też kluczowym inicjatorem studiów związanych z rozrodem zwierząt domowych, które łączyły teorię z praktyką. W 1975 roku objął funkcję prorektora ds. nauczania, a przez kolejne pięć lat był odpowiedzialny za rozwój akademicki uczelni. W tym okresie, od 1978 do 1982 roku, przewodniczył kolegium prorektorów uczelni wrocławskich, co świadczy o jego wpływie na lokalne środowisko akademickie.
W 1975 roku był jednym z założycieli Międzynarodowego Komitetu Organizacji Immunologii Rozrodu w Warnie. Dwa lata później zainicjował utworzenie zespołu dydaktycznego medycyny prewencyjnej dla studentów weterynarii, co znacząco wzbogaciło program nauczania.
Pełnił także najwyższe stanowisko w akademii, rektora, w latach 1982–1984, co potwierdza jego wysoką pozycję w świecie akademickim. Jego prace badawcze z zakresu hemofilozu bydła przyczyniły się do odkrycia drobnoustroju Haemophilus somnus oraz rejestracji surowicy odpornościowej Somubovin, które są nadal istotne w weterynarii.
Za swoją działalność naukową i dydaktyczną odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, co jest wyrazem uznania dla jego wkładu w rozwój nauki w Polsce.
Przypisy
- a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 30.10.1984 r. ISBN 83-223-2073-6.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Zdzisław Gałdecki | Grzegorz Pełczyński | Augustyn Bistrzycki | Stanisław Szufla | Richard Kandt | Jarosław Lisakowski | Jerzy Fryderyk Wojciechowski | Zbigniew Jasiewicz | Stanisław Karpiński (biotechnolog) | Anna Kołodziejczak | Ewa Wiegandt | Krystyna Dobak-Splitt | Tomasz Jurek (ur. 1962) | Betty Katz | Kazimierz Kordylewski | Piotr Giertych | Remigiusz Mielcarek | Ryszard Schramm | Tadeusz Esman | Lech LeciejewiczOceń: Henryk Balbierz