Ryszard Wiktor Schramm to postać, która zapisała się w historii jako wybitny biolog, taternik oraz podróżnik. Urodził się 8 czerwca 1920 roku w Poznaniu, by przez całe swoje życie podejmować różnorodne wyzwania związane z nauką i eksploracją.
Jego osiągnięcia były nie tylko związane z badaniami biologicznymi, ale również z pasją do górskich wędrówek oraz odkryć, które mogły zainspirować niejednego entuzjastę przyrody. Ryszard Schramm zmarł 8 grudnia 2007 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w dziedzinach, którym poświęcił swoje życie.
Życiorys
Ryszard Schramm był osobą o bogatym życiorysie, synem profesora Wiktora Schramma oraz Natalii z domu Kurnatowskiej. W 1947 roku uzyskał tytuł na kierunku chemicznym, a cztery lata później ukończył studia biologiczne. Zasłynął z około dziewięćdziesięciu publikacji naukowych dotyczących biochemii i fizjologii roślin. W latach 1965–1969 piastował stanowisko dziekana Wydziału Biologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza.
Podczas wybuchu II wojny światowej, w 1939 roku, przebywał z rodziną w majątku Olchowa. Latem 1944 roku, w obliczu nadchodzącego frontu wschodniego, zdecydował razem z bratem Jerzym (ur. 1921) włączyć się do oddziału partyzanckiego Armii Krajowej „Południe”. W sierpniu 1944 Ryszard przyjął pseudonim „Jóźwa”, a Jerzy posługiwał się imieniem „Węgiel”. Obaj aktywnie uczestniczyli w akcji „Burza”. Niestety, 20 września 1944 roku ich oddział został rozbrojony przez wojska radzieckie.
Ryszard Schramm był także zapalonym taternikiem i podróżnikiem. W 1936 roku zapisał się do Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, a w 1939 przeszedł kurs w Szkole Taternictwa Klubu Wysokogórskiego. Jego pierwsze wspinaczki w Tatrach miały miejsce od 1947 roku, gdzie wytyczył aż 21 nowych dróg wspinaczkowych. W 1949 roku jako pierwszy zdobył zimową Mięguszowiecką Przełęcz Wyżnią. Dodatkowo, w 1955 roku wziął udział w zespole, który przeszedł główną grań Tatr. Ryszard uczestniczył również w sześciu wyprawach polarnych na Spitsbergen, z czego ostatnia miała miejsce w 1992 roku. Jego działalność obejmowała także ekspedycje w wyższe góry świata, takie jak Hindukusz, Atlas Wysoki, Ruwenzori oraz Darwaz Afgański. W 1979 roku został zaproszony do prestiżowego The Explorers Club, a w 2003 roku wyróżniony nagrodą Super Kolosa.
Ryszard ożenił się z córką prof. Jana Rutkowskiego, a ich synem jest historyk Tomasz Schramm.
Po śmierci spoczął na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu. W jego twórczości literackiej warto wspomnieć o poecie Januszu Szuberze, który napisał wiersz pt. „Do Ryszarda Schramma”. Wiersz ten ukazał się w kilku tomikach: „19 wierszy” z 2000 roku, „Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą” z 2004 roku oraz „Pianie kogutów” z 2008 roku.
Wybrane publikacje
Ryszard Schramm to autor, którego spuścizna literacka obejmuje wiele istotnych publikacji. Oto wybrane tytuły jego prac, które ukazały się na przestrzeni lat:
- Teorie ogólne w naukach przyrodniczych (1993, ISBN 83-232-0518-3),
- Życiorys tatrzański (1995, ISBN 83-7104-012-1),
- Dwa długie dni. T. 1, Szlak bez przydrożnego kurzu (1996, ISBN 83-905801-0-1),
- Dwa długie dni. T. 2, Dzień drugi 1983. Droga do Åsgårdu (1996, ISBN 83-905801-0-1),
- Prywatna podróż pamięci (2003, ISBN 83-87730-76-9).
Przypisy
- Ryszard Schramm. poznan.pl. [dostęp 15.06.2017 r.]
- Schramm 2012, s. 514.
- Schramm 2012, s. 507-514.
- Schramm 2012, s. 502-503, 507.
- Schramm 2012, s. 502.
- Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 94. ISBN 978-83-240-0941-1.
- Janusz Szuber: Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2004, s. 73. ISBN 83-87730-87-4.
- Janusz Szuber: 19 wierszy. Lesko: 2000, s. 29.
- Gąsiorowski, Topolski 1981, s. 650.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Remigiusz Mielcarek | Piotr Giertych | Kazimierz Kordylewski | Betty Katz | Tomasz Jurek (ur. 1962) | Krystyna Dobak-Splitt | Ewa Wiegandt | Henryk Balbierz | Zdzisław Gałdecki | Grzegorz Pełczyński | Tadeusz Esman | Lech Leciejewicz | Adam Szyszka | Jan Zimmermann | Bogdan Kostrzewski | Wiesław Szczerbiński | Zofia Trojanowiczowa | Stefan Hahn | Andrzej Siemianowski (filozof) | Bogdan SojkinOceń: Ryszard Schramm