Janusz Knaflewski

Polityka i administracja

Janusz Knaflewski, urodzony 7 listopada 1878 roku w Poznaniu, to postać o istotnym znaczeniu w polskiej historii dyplomacji. Jego kariera jako dyplomaty oraz urzędnika konsularnego wskazuje na zaangażowanie w międzynarodowe sprawy Polski.

O jego późniejszym życiu, które zakończyło się prawdopodobnie w 1956 roku, wiadomo relatywnie niewiele, co sprawia, że jest to postać, która zasługuje na dalsze badania.

Życiorys

Janusz Knaflewski rozpoczął swoją karierę w polskiej służbie zagranicznej w 1918 roku, pełniąc rozmaite funkcje, które obejmowały istotne stanowiska w ministerstwie spraw zagranicznych.

Na początku swojej drogi zawodowej był urzędnikiem wydziału konsularnego oraz naczelnikiem kancelarii ministerstwa w latach 1918-1919. Następnie, w okresie od 1919 do 1920 roku, zasiadał na stanowisku wicekonsula oraz tymczasowego kierownika konsulatu w Noworosyjsku.

W latach 1920-1921 Knaflewski kontynuował pracę w ministerstwie, a później pełnił funkcję konsula w poselstwie w Charkowie od 1921 do 1922 roku. Jego kolejne powołanie obejmowało kierowanie delegaturą repatriacyjną w Rostowie nad Donem w latach 1922-1923.

Po krótkim okresie w Charkowie (1923), przeszedł do Dyrekcji Konsularnej MSZ, gdzie pracował przez rok (1923-1924). W 1924 roku objął stanowisko konsula w Kiszyniowie, które piastował aż do 1931 roku, a następnie przeniósł się do Bukaresztu, gdzie pełnił rolę konsula od 1931 do 1932 roku.

Na koniec swojej zawodowej kariery Knaflewski został radcą kierującym referatem Rachuby Centrali MSZ w latach 1932-1933, po czym został przeniesiony w stan „nieczynny”.

Przypisy

  1. Paweł Ceranka, Krzysztof Szczepanik (opr.): Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945 : informator archiwalny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020 r.
  2. Rocznik Służby Zagranicznej RP 1933, s. 37

Oceń: Janusz Knaflewski

★★★★★
Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:12