Piotr Kołodziejczyk, urodzony 24 grudnia 1954 roku w Poznaniu, to postać, która odegrała znaczącą rolę w polskiej administracji publicznej oraz w działalności opozycyjnej w czasach PRL. Jego kariera zawodowa i polityczna jest imponująca i pełna osiągnięć, które miały wpływ na rozwój polityki społecznej oraz bezpieczeństwa w Polsce.
W okresie 1997–2001 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej, gdzie zajmował się kluczowymi aspektami zatrudnienia oraz polityki socjalnej. Następnie, w latach 2010–2011, był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, a również w latach 2011–2012 pełnił obowiązki w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji.
Jego doświadczenie i zaangażowanie w działania publiczne oraz polityczne sprawiły, że stał się ważnym graczem na polskiej scenie politycznej.
Życiorys
W 1978 roku Piotr Kołodziejczyk ukończył studia wyższe na Politechnice Poznańskiej. Do roku 1990 pracował w poznańskim Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Pojazdów Szynowych, gdzie zdobył cenne doświadczenie zawodowe. W 1980 roku zaangażował się w ruch „Solidarności”, stając się jednym z twórców związku w swoim miejscu zatrudnienia. Jego działania miały na celu organizację struktur związku w różnych przedsiębiorstwach na obszarze województwa poznańskiego.
Po odbyciu pierwszego zjazdu delegatów, Kołodziejczyk wszedł w skład zarządu Regionu Wielkopolska. Po wprowadzeniu stanu wojennego nie zaniechał działalności, kontynuując pracę w nieoficjalnych strukturach związku. Zajmował się kolportażem wydawnictw opozycyjnych oraz współpracą z „Obserwatorem Wielkopolskim”. W 1982 roku został tymczasowo aresztowany, a w 1983 roku, w procesie politycznym, skazano go na osiem miesięcy pozbawienia wolności.
Po wyjściu na wolność, Kołodziejczyk skoncentrował się na konstruowaniu różnych urządzeń technicznych, w tym instalacji nagłośnienia, która miała na celu emitowanie audycji Radia Solidarność dla osób przebywających w areszcie śledczym. W 1990 roku uczestniczył w wyborach na przewodniczącego zarządu regionu związku, gdzie przegrał z Januszem Pałubickim.
Po niepowodzeniu w tych wyborach, przeszedł do działalności w administracji publicznej. Pełnił rolę dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Poznaniu od 1990 do 1997 roku. Następnie, do 2001 roku, zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej. Jego kariera zawodowa zyskała na intensywności, a w 2002 roku był prezesem zarządu jednej z firm wyodrębnionych z przekształceń spółki akcyjnej HCP.
W 2003 roku Piotr Kołodziejczyk został dyrektorem Wydziału Działalności Gospodarczej Urzędu Miasta Poznania, a od 2004 roku pracował jako sekretarz miasta. W 2009 roku otrzymał Nagrodę im. Marka Cara, co stanowiło wyróżnienie za jego działania na rzecz społeczności lokalnej. 8 marca 2010 roku objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. Następnie, 23 listopada 2011 roku, przyjął to samo stanowisko w nowym Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji. W marcu 2012 roku złożył dymisję, a kilka miesięcy później został dyrektorem II oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu.
Przypisy
- Karpiński i Kołodziejczyk wiceministrami administracji i cyfryzacji. bankier.pl, 29.11.2011 r. [dostęp 30.11.2011 r.]
- Monika Tomkiewicz: Piotr Kołodziejczyk podsekretarzem stanu w MSWiA. computerworld.pl, 08.03.2010 r. [dostęp 10.03.2010 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Janusz Skowroński | Konrad Ofierzyński | Elżbieta Sadzyńska | Stanisław Weber (działacz narodowy) | Zdzisław Krasiński | Janusz Knaflewski | Władysław Raiter | Władysław Wojtkowiak | Marian Kufel | Maria Janta-Połczyńska | Maciej Manicki | Józef Milewski (1859–1916) | Andrzej Porawski | Piotr Chruszczyński | Maciej Musiał (polityk) | Gotthilf Berger | Maksymilian Altmann | Zdzisław Engel | Piotr Koczorowski | Stanisław Jan RostworowskiOceń: Piotr Kołodziejczyk (ur. 1954)