Jerzy Smorawiński

---

Życiorys

Jerzy Smorawiński to znakomity lekarz i autorytet w dziedzinie medycyny sportowej, syn Arkadiusza. Jego edukacja rozpoczęła się na Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie w 1965 roku zakończył studia na Wydziale Lekarskim. W latach 1971–1975 zdobywał kolejno pierwszy i drugi stopień specjalizacji w zakresie chorób wewnętrznych oraz drugi stopień specjalizacji w medycynie sportowej. Dalsza jego edukacja obejmowała staże zawodowe m.in. w Jordan Hill College w Glasgow (1978) oraz w Instytucie Medycyny Sportowej w Kolonii (1982, 1984).

Od 1975 do 1999 roku, Rektor prowadził Wojewódzką Przychodnię Sportowo-Lekarską w Poznaniu. W 1980 roku obronił doktorat w dziedzinie nauk medycznych. Cztery lata później rozpoczął pracę jako adiunkt na poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego. W 1985 roku objął kierownictwo Zakładu Medycyny Sportowej, a w 1991 roku uzyskał doktora habilitowanego, co zaowocowało mianowaniem go profesorem nadzwyczajnym oraz kierownikiem Katedry Medycyny Sportowej. W 2001 roku Smorawiński uzyskał tytuł profesora nauk medycznych.

W latach 1996–2002 pełnił rolę rektora AWF, jednocześnie przewodnicząc Kolegium Rektorów Miasta Poznania. W 2008 roku po raz drugi objął stanowisko rektora poznańskiej AWF, które piastował do 2016 roku.

Jerzy Smorawiński był także lekarzem kadry narodowej w hokeju na trawie w okresie od 1974 do 2000 roku. Jego zaangażowanie w sport potwierdzają również jego funkcje w Polskim Związku Hokeja na Trawie, gdzie od 1976 roku był członkiem zarządu, wiceprezesem, a następnie w latach 1991–2001 pełnił funkcję prezesa. Oprócz tego, brał udział w pracach władz Międzynarodowej Federacji Hokeja na Trawie i Europejskiej Federacji Hokeja na Trawie.

W swojej karierze naukowej, Smorawiński dwukrotnie przewodniczył Polskiemu Towarzystwu Medycyny Sportowej, a także zasiadał w radzie naukowej Instytutu Sportu w Warszawie. W 2001 roku został konsultantem krajowym w dziedzinie medycyny sportowej, a w latach 1993–1995 przewodniczył Radzie do spraw Kultury Fizycznej przy prezydencie RP.

Zaangażowany w walkę z dopingiem w sporcie, w latach 1991–2005 Jerzy Smorawiński był stałym przedstawicielem Polski w Grupie Monitorującej Konwencję Antydopingową Rady Europy. Działał w grupach roboczych dotyczących procedur i edukacji, a od 1989 roku kierował Komisją do Zwalczania Dopingu w Sporcie. Nie został powołany na następną kadencję przez ministra Tomasza Lipca, w sprawie którego komisja pod przewodnictwem Smorawińskiego wydała opinię o naruszeniu przepisów antydopingowych w 1993 roku.

W latach 1997–2005 zasiadał w Senacie jako bezpartyjny kandydat z rekomendacji Polskiego Stronnictwa Ludowego, wygrywając wybory w województwie poznańskim w 1997 oraz w okręgu poznańskim w 2001 roku. Uczestniczył w pracach Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, a także Komisji Spraw Unii Europejskiej. Był również członkiem delegacji polskiej do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy i pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Grupy Chrześcijańskich Demokratów oraz Komisji Kultury, Edukacji i Sportu. W 2004 roku na krótko był europosłem V kadencji, reprezentując Polskę w ramach delegacji krajowej. Próbował również swoich sił w wyborach parlamentarnych w latach 2005, 2007 oraz 2011, jednak bez powodzenia.

Odznaczenia

Jerzy Smorawiński otrzymał uznanie za swoje osiągnięcia poprzez przyznanie mu dwóch znaczących odznaczeń. W 1997 roku został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2011 roku Krzyżem Oficerskim tego samego orderu.

---

Oceń: Jerzy Smorawiński

---