Krzysztof Magowski

---

Życiorys

Krzysztof Magowski to uznany twórca filmowy, który ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w 1978 roku oraz Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, gdzie kształcił się w zakresie reżyserii. Po zakończeniu edukacji został przyjęty do Zespołu Filmowego „X”, którym kierował Andrzej Wajda. Jego pierwsze profesjonalne kroki w branży filmowej to praca jako asystent reżysera Ryszarda Bugajskiego w głośnym filmie „Przesłuchanie”. W rezultacie stanu wojennego, po rozwiązaniu zespołu, nawiązał współpracę z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych w Warszawie.

W 1987 roku był asystentem reżysera Andrzeja Jurgi przy realizacji pełnometrażowego filmu dokumentalnego dla Episkopatu, dotyczącego wizyty papieża Jana Pawła II w Polsce. W latach 1985–2002 związany był ze Studiem Filmowym „Dom”, a obecnie działa w telewizji publicznej. Reżyserował m.in. programy talk-show prowadzone przez Małgorzatę Snakowską „Życie moje” (1992-2004) oraz „Zabawy językiem polskim” z udziałem Macieja Orłosia (2001-2005). Dokonał również realizacji serii inscenizowanych programów publicystycznych, takich jak „Młoda Literatura Polska” oraz „Literatura według (Leszka) Długosza”.

W ramach swojej działalności był producentem licznych programów telewizyjnych i filmów, prowadząc także firmę „Warta-Film”. W sferze produkcji dokumentalnej należy wymienić takie tytuły jak „Sie macie ludzie”, „To nie było austriackie gadanie”, „Centrum Kopernika” i „Poznańskie Powstanie 1956”. W ostatnich latach, w latach 2006-2008, był odpowiedzialny za produkcję programów telewizyjnych „Z dwójką bezpieczniej”.

W październiku 2007 roku, w ramach konkursu zorganizowanego z okazji „Globalnego Tygodnia Bezpieczeństwa na drogach ONZ”, zdobył pierwszą nagrodę w kategorii programów telewizyjnych za program „Z dwójką bezpieczniej”. Od 2013 roku pełni rolę eksperta w Polskim Instytucie Sztuki Filmowej.

Zrealizowane filmy

W związku z twórczością Krzysztofa Magowskiego, niezwykle interesującą kwestią jest jego dorobek filmowy, który obejmuje wiele różnorodnych projektów. Do najważniejszych dzieł w reżyserii Magowskiego z lat 80. i 90. XX wieku zalicza się:

• „Na etapie” (rok 1983, film dokumentalny, premierę miał w 1988 r.),
• „Powtórka” (rok 1984, film dokumentalny, zadebiutował w 1985 r.),
• „A meta wciąż daleko” (rok 1985, film dokumentalny),
• „Czy będzie wojna” (rok 1986, dokument inscenizowany),
• „Historia plakatem pisana” (rok 1987, film dokumentalny),
• „Więcej bluesa” (rok 1987, dokument inscenizowany),
• „Zabaweczki” (rok 1988, dokument inscenizowany),
• „Pig Gate” / „Schwein Gehabt” (rok 1990, film fabularny, współpraca z ZDF),
• „Świnka” (rok 1990, telewizyjny serial fabularny),
• „Więcej trabantów z NRD” (rok 1992, dokument inscenizowany),
• „Tren na śmierć cenzora” (rok 1992, trójodcinkowy film dokumentalny),
• „Felix Dzierżyński ląduje w Warszawie” (rok 1993, farsa),
• „Upadek” według Friedricha Dürrenmatta (rok 1994, spektakl teatru telewizji),
• „Raz, dwa, trzy, Prezydentem będziesz ty” (rok 1995, pełnometrażowy film dokumentalny),
• „Podziwiam pana, panie prezydencie” (rok 1995, pełnometrażowy film dokumentalny),
• „Król Echo” (rok 1996, spektakl teatru telewizji dla dzieci),
• „Łóżko Lenina” (rok 1996, dokument inscenizowany),
• „Cud w metrze” (rok 1997, spektakl teatru telewizji),
• „Wszyscy śpieszą na pomoc polskiej kinematografii” (rok 1997, dokument inscenizowany),
• „Adama… tajemnice” (rok 1998, pełnometrażowy dokument o Mickiewiczu),
• „Juliusz Słowacki tańczy” (rok 1999, pełnometrażowy dokument),
• „Nasza młodość, nasze Zrzeszenie” (rok 2000, serial dokumentalny),
• „Czirliderki” (rok 2001, serial dokumentalny),
• „Świat moich wujków” (rok 2001, dokument),
• „Coś pięknego” (rok 2002, dokument),
• „Internetowa miłość do panny Migotki” (rok 2002, dokument),
• „Cień radiostacji” (rok 2003, dokument),
• „Sie macie ludzie” (rok 2004, dokument inscenizowany o Ryszardzie Riedlu z zespołu „Dżem”),
• „Antek puka do raju” (rok 2005, dokument),
• „Rok temu płakał Madryt” (rok 2005, dokument),
• „Pasteur znad Wisły” (rok 2005, dokument),
• „Poznańskie powstanie 1956” (rok 2006, dokument inscenizowany),
• „To nie było austriackie gadanie” (rok 2006, dokument),
• „Zapomniane powstanie” (rok 2008, dokument),
• „Sen o Warszawie” (rok 2014, dokument). Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. nagrodę specjalną jury na 26. Festiwalu Filmu Polskiego w Ameryce w 2014 r.
• „Zachwyt” (rok 2015, dokument),
• „Ostatni hrabia. Edward Bernard Raczyński” (rok 2018, spektakl teatru telewizji dla dzieci).

Każdy z tych projektów zasługuje na uwagę, potwierdzając talent i zaangażowanie Krzysztofa Magowskiego w polską kinematografię.

Scenariusze

Oto szereg znaczących dzieł scenariuszowych, które są autorstwa Krzysztofa Magowskiego i szczególnie wyróżniają się w jego twórczości:

• „Czy będzie wojna” (paradokument, 1986 r.),
• „Powrót do Polski” (fabularny TV, reż. Paweł Pitera, 1988 r.),
• Druga nagroda w konkursie „Co robić” zorganizowanym w Poznaniu – 1986 r.,
• „Odrąbana ręka” (scenariusz fabularny o poznańskim Czerwcu ’56, 1991 r.),
• „Pogrom” (wspólnie z Magdaleną Łazarkiewicz),
• „Cud w metrze” (teatr telewizji, 1996 r.),
• „Adama… tajemnice” (biograficzny, 1996 r.),
• „Przechowalnia bagażu” (jednoaktówka teatralna, 1998 r.),
• „Juliusz Słowacki tańczy” (wspólnie z Marią Nockowską; biograficzny, 2000 r.),
• „Przepraszamy za zakłócenia” (telewizyjny serial komediowy, 1999-2002 r.),
• „Antek puka do raju” (dokument, 2005 r.),
• „Poznańskie Powstanie 1956” (dokument, 2006 r.),
• „Sen o Warszawie” (dokument, 2014 r.),
• „Ostatni hrabia. Edward Bernard Raczyński” (spektakl teatru telewizji, 2018 r.).

Każde z tych dzieł jest świadectwem twórczej wyobraźni oraz zaangażowania Magowskiego w różnorodne tematy społeczne i historyczne.

---

Oceń: Krzysztof Magowski

---