Witold Zegalski

Kultura i sztuka

Witold Zegalski, urodzony 27 października 1928 roku w Poznaniu, był znaną postacią w polskim świecie literackim. Jego życie zakończyło się 31 lipca 1974 roku, również w Poznaniu, gdzie spędził większość swojego życia.

Był pisarzem science-fiction, wnoszącym do tego gatunku świeże i oryginalne pomysły. Z wykształcenia był ekonomistą, co na pewno miało wpływ na jego twórczość literacką oraz sposób postrzegania rzeczywistości w swoich dziełach.

Życiorys

Witold Zegalski, po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu, rozpoczął swoją karierę zawodową, która trwała przez wiele lat. W latach 1954-1976 pracował jako planista w Poznańskich Zakładach Gastronomicznych, a następnie kontynuował pracę w Poznańskim Zjednoczeniu Gospodarki Komunalnej. Równocześnie był współzałożycielem Literackiej Grupy Niezależnych „Swantewit”, do której przynależały takie postacie jak Janusz Sauer, Łucja Danielewska, czy założyciel Sceny Lalkowej „Wszędobylski” – Leon Julian Rynowiecki.

Jego debiut literacki miał miejsce w prasie w 1954 roku, kiedy to zaczął publikować swoje prace. Pierwszą książkę wydał w 1960 roku. Zegalski publikował opowiadania w wielu czasopismach, w tym w „Widnokręgach”, „Świecie Młodych” oraz głównie w „Młodym Techniku”, gdzie współpracował z takimi autorami jak Andrzej Czechowski, Konrad Fiałkowski, Stefan Weinfeld, oraz Janusz Zajdel. Razem ukształtowali specyficzny styl polskiej fantastyki naukowej lat 60. XX wieku.

Wszystkie jego opowiadania science fiction zostały zestawione w tomie „Wyspa Petersena” wydanym w 1968 roku, z poszerzonym wydaniem w 1986. Wybrane utwory Zegalskiego pojawiały się również w antologiach takich jak „Posłanie z piątej planety” (1964), „Wehikuł wyobraźni” (1978), oraz „Drugi próg życia” (1980). Jego opowiadanie „Powrót gigantów” zdobyło pierwsze wyróżnienie w międzynarodowym konkursie na opowiadanie fantastycznonaukowe, zorganizowanym w 1963 roku w Polsce przez redakcję „Młodego Technika”. Oprócz swojej jedynej powieści science fiction, „Krater czarnego snu” (1960), Zegalski napisał również powieść dla młodzieży „Alert stu przygód” (1971) oraz powieść społeczno-obyczajową „Zwykłe lato” (1971).

W dorobku Zegalskiego znalazł się także utwór dramatyczny dla dzieci zatytułowany „Nos księżyca, czyli figle Mistrza Twardowskiego”, który wystawiono w 1967 roku w Poznaniu przez lokalny Pałac Kultury. Ponadto stworzył wiele satyrycznych tekstów, które wzbudzały zainteresowanie i uznanie. Jego prace są tłumaczone na język rosyjski, niemiecki oraz węgierski. Po śmierci spoczął na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Twórczość

Witold Zegalski to autor, którego twórczość obejmuje szereg interesujących pozycji literackich. Zacznijmy od jego debiutanckiej powieści, „Krater czarnego snu”, opublikowanej przez Wydawnictwo Poznańskie w 1960 roku, w serii Przygoda. Awantura. Sensacja.

Następnie, w 1968 roku, Zegalski wydał zbiór opowiadań pod tytułem „Wyspa Petersena”, wydany przez „Naszą Księgarnię”, który obejmował historię takich opowiadań jak: W pracowni pisarza, Wyspa Petersena, Ci z patrolu, Powrót gigantów, Stan zagrożenia, Szybkości kosmiczne, Peryferie układu, Próg przystosowania, Ciepło, ciepło, coraz cieplej, Oblicze boga Ptah, Lepiej uczyć ptaszki, Czeka cię wielka przygoda, Przygody w pierścieniach Saturna.

Kolejną ważną publikacją w jego dorobku jest „Zwykłe lato”, która została wydana w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich w 1971 roku. W tym samym roku ukazał się również „Alert stu przygód”, który zyskał uznanie wśród czytelników.

Warto zwrócić uwagę na kolejne wydanie „Wyspy Petersena”, jakie miało miejsce w 1986 roku w Wydawnictwie Poznańskim, które tym razem publikowało ją w serii „SF”. Zawierało ono prawie te same opowiadania, co pierwsza wersja, a dodatkowo nowe tytuły, takie jak Zielona, przeklęta wyspa, Rozbita rakieta, Pegaz na tranzystorach.

Oceń: Witold Zegalski

★★★★★
Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:19