Przemysław Radzik

---

Życiorys

W 1992 roku Przemysław Radzik uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Następnie podjął trzyletnią aplikację prokuratorską, co stanowiło istotny krok w jego karierze.

Prokurator

W 1995 roku rozpoczął pracę jako prokurator w Prokuraturze Rejonowej w Krośnie Odrzańskim. W latach 1999–2005 działał w VI Wydziale ds. Przestępczości Zorganizowanej Prokuratury Okręgowej w Zielonej Górze. W tym czasie prowadził między innymi śledztwo dotyczące grupy przestępczej kierowanej przez Marka K., znanego jako „Kawior”, która przemyciła do Polski ponad 4 mln litrów spirytusu, co przyczyniło się do strat Skarbu Państwa szacowanych na ponad miliard złotych. W wyniku tej sprawy zatrzymano 68 osób.

Dodatkowo w 1999 roku przejął sprawę zakrojoną na szeroką skalę, dotyczącą zabójstwa rodziny wójta cygańskiego Waldemara Huczki w Nowej Soli, które miało miejsce w 1991 roku. Po długim procesie, zakończonym w 2005 roku, sześć osób zostało skazanych na kary więzienia w przedziale od 5 do 25 lat. W 2007 roku Sąd Najwyższy podtrzymał te wyroki, co było ważnym krokiem w wymiarze sprawiedliwości.

Sędzia

W 2005 roku Przemysław Radzik przystąpił do pełnienia obowiązków sędziego w Sądzie Rejonowym w Krośnie Odrzańskim. W czerwcu 2018 roku został powołany na prezesa tego sądu, a także na nowo utworzone stanowisko Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych. Od 1 stycznia 2019 roku pełnił funkcje sędziego w Sądzie Okręgowym w Warszawie, w X Wydziale Karnym Odwoławczym, na podstawie delegacji ministra sprawiedliwości na czas nieokreślony.

21 grudnia 2020 roku objął stanowisko wiceprezesa ds. karnych w Sądzie Okręgowym w Warszawie. W marcu 2021 roku został powołany na sędziego Sądu Apelacyjnego w Warszawie, a w lipcu 2022 roku awansował na wiceprezesa tego sądu. Pełniąc rolę przedstawiciela ministra sprawiedliwości, był członkiem komisji egzaminacyjnej w Poznaniu jako egzaminator z zakresu prawa karnego podczas adwokackiego egzaminu, który odbył się w marcu 2019. Dodatkowo, przewodniczył komisji egzaminacyjnej do spraw aplikacji radcowskiej z siedzibą w Zielonej Górze, na której kadencję wyznaczono na dwa lata (2019–2020).

W czerwcu 2023 roku Radzik został delegowany na sędziego i wiceprezesa Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. Jednakże, 15 stycznia 2024 roku minister sprawiedliwości wszczął procedurę odwołania go z funkcji wiceprezesa tego sądu, zawieszając go jednocześnie w wykonywanych czynnościach. Wskazano, że dalsze pełnienie przez niego funkcji “nie da się pogodzić z dobrem wymiaru sprawiedliwości”. Kolegium Sądu Apelacyjnego w Poznaniu pozytywnie zaopiniowało wniosek ministra, a 22 stycznia 2024 roku pozbawiło Radzika uprawnień orzeczniczych. Przemysław Radzik twierdzi, że decyzje dotyczące jego osoby zostały podjęte z naruszeniem prawa, a także nie miały skutków prawnych. W tej sprawie swój protest złożyło również Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa.

Kontrowersje

W miarę jak przemiany w polskim systemie sądownictwa stawały się coraz bardziej kontrowersyjne, Przemysław Radzik zaczął być postrzegany jako centralna postać w ramach tych napięć. W szczególności, po rozpoczęciu przez niego w wrześniu 2018 roku działań dyscyplinarnych przeciwko sędziom, którzy wzięli udział w protestach przeciwko reformom, jego rola została poddana krytyce przez różne środowiska prawnicze. Niezgodność z jego działaniami poczuło Stowarzyszenie Sędziów Polskich „Iustitia” oraz rzecznik praw obywatelskich, Adam Bodnar.

Aktualności z sierpnia 2019 wskazywały na to, że Radzik mógł być częścią grupy, która działała na rzecz dyskredytacji sędziów niezgadzających się z rządowymi zmianami. W odpowiedzi na te oskarżenia, 26 sierpnia 2019 Radzik i Michał Lasota, ówczesny Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego, wydali wspólne oświadczenie, które miało na celu obronę ich dotychczasowej działalności oraz zapowiedź podjęcia kroków prawnych w celu oczyszczenia swojego imienia.

Na początku grudnia 2019, na światło dzienne wyszły nowe doniesienia, kiedy Radzik wszczął postępowanie dyscyplinarne przeciwko Krystianowi Markiewiczowi, prezesowi stowarzyszenia „Iustitia”. Zarzuty wobec Markiewicza dotyczyły rzekomego skierowania „manifestu politycznego” do sędziów, w którym kwestionował on prawomocność działania Krajowej Rady Sądownictwa oraz Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego.

Radzik próbował również zyskać przewagę w postępowaniach dyscyplinarnych, co zapewniło mu kontrowersyjne podejście. Po rozpatrzeniu jego zażalenia, Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego zawiesiła w czynnościach Pawła Juszczyszyna, sędziego Sądu Rejonowego w Olsztynie. Radzik zasugerował, że Juszczyszyn działa jak „celebryta”, otwarcie przeciwstawiając się instytucjom państwowym.

W duecie z Piotrem Schabem, Radzik wielokrotnie blokował orzekanie Igora Tuleyę, co potwierdzają daty spornej działalności: lipiec 2021, marzec 2022 oraz sierpień 2022, gdy zignorowane zostały decyzje sądów, które były w pełni ważne prawnie.

6 kwietnia 2023 roku, w wyniku analizy kryteriów niezależności, Sąd Najwyższy uznał, że Radzik, podobnie jak Szab, nie spełniają wymogów niezawisłości, co było niepokojącym sygnałem w kontekście niezależności wymiaru sprawiedliwości w Polsce.

Latem tegoż roku, Radzik zakończył kilka postępowań dyscyplinarnych, w tym w stosunku do sędziów z Prezydium Forum Współpracy Sędziów oraz wobec Doroty Zabłudowskiej, Moniki Frąckowiak, Sławomira Jęksy, Adama Synakiewicza, Pawła Strumińskiego, Bartłomieja Starosty, Moniki Ciemięgi oraz Katarzyny Kałwak. Na początku września 2023 umorzył również sprawę Beaty Morawiec.

Życie prywatne

Przemysław Radzik jest żonaty z Gabrielą Zalewską-Radzik, która ma na swoim koncie doświadczenie jako radca prawny. Od 10 listopada 2021 roku pełni również funkcję sędzi Naczelnego Sądu Administracyjnego.

---

Oceń: Przemysław Radzik

---