Klub Wioślarski z roku 1904 w Poznaniu

---

Historia klubu

Okres pod zaborem niemieckim

Na początku XX wieku w Poznaniu jedynie niemieckie towarzystwa, takie jak RC Neptun oraz PRV Germania, miały status klubów wioślarskich. W tym okresie do Poznania powrócił z Londynu Maciej Wierzbiński, działacz i pisarz wrażliwy na losy polskiej narodowości. Zainspirowany działaniami angielskich wioślarzy zdecydował się założyć klub dla Polaków. W dniu 28 kwietnia 1904 roku dokonano uroczystego powołania „Klubu Wioślarskiego w Poznaniu”, zaś prezesurę objął hrabia Maciej Mielżyński, polski poseł do Reichstagu, który przyciągnął do klubu zamożnych rodaków, wierząc, że sport może cementować polskie więzi.

Pierwszym krokiem klubu była budowa przystani nad Wartą w pobliżu Bramy Dębińskiej oraz zakup trzech łodzi wioślarskich. Już na wiosnę 1905 roku odbyły się pierwsze treningi na Warcie. Pomimo oporów ze strony niemieckich władz, którzy starali się ograniczyć działalność klubu poprzez różne szykany, w 1905 roku klub związał się z polskimi towarzystwami wioślarskimi z zaboru rosyjskiego. W tym samym roku wzięli udział w zjeździe polskich klubów w Ciechocinku, a w kolejnych latach zarówno gościli polskie kluby u siebie, jak i odwiedzali je. Już w 1907 roku reprezentowali Poznań na zawodach międzyklubowych w Warszawie, gdzie zostali zaproszeni przez Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie.

W 1911 roku z ich inicjatywy zawiązano polski Klub Wioślarski „Vistula” w Kruszwicy, który z czasem przekształcił się w Klub Wioślarski Gopło Kruszwica. Klub był także istotnym ośrodkiem życia społecznego, organizując spotkania, wspólne obchody oraz wieczory poezji, które były aktem odwagi w czasie zaborów. W tym czasie miejsca przystani ożywały, odbywały się bale i imprezy, a polskie pieśni towarzyszyły członkom wioślarskim podczas długich wypraw. Największą ekspedycją było spłynięcie na czwórce do Szczecina w 1908 roku przez A. Tomaszewskiego i innych członków. Charakter klubu był elitarny, co wpływało na wysokość składek, jednakże umożliwiło to nabycie drogich sprzętów – do 1914 roku dysponowano dwoma wysokiej klasy czwórkami. W tym czasie klub przemedytował swoją tożsamość jako „Klub Wioślarski z roku 1904”, co podkreślało ich narodowe aspiracje.

I wojna światowa przyniosła jednak stagnację. Większość wiernych wioślarzy została powołana do armii niemieckiej, a ruch wodny na Warcie został zawieszony. Po zakończeniu działań wojennych wielu bohaterów wróciło, a niektórzy z nich wzięli udział w powstaniu wielkopolskim.

Dwudziestolecie międzywojenne

Po przywróceniu niepodległości Polskiej, Klub Wioślarski z roku 1904 zainicjował powołanie Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich. W grudniu 1919 roku, na zaproszenie klubu, do Poznania przybyli przedstawiciele trzynastu polskich klubów z terenu zaborów. To ważne wydarzenie zaowocowało utworzeniem krajowego związku, który rozpoczął organizację corocznych Mistrzostw Polski w wioślarstwie od 1920 roku. Działacze z KW 04 odegrali również kluczową rolę w promocji sportu wioślarskiego, wspierając powstanie m.in. Polskiego Klubu Wioślarskiego w Gdańsku oraz Poznańskiego Klubu Wioślarek.

Dwudziestolecie międzywojenne to czas dynamicznego rozwoju klubu i wielkich sportowych triumfów. Po wojnie liczba członków wzrosła – w 1925 roku było ich już 349, co czyniło z KW 04 największy wioślarski klub w Poznaniu oraz trzeci w Polsce. To także czas intensywnych modernizacji przystani oraz kupna nowoczesnych łodzi wyczynowych, w tym wybudowania w 1923 roku pierwszego w Polsce zimowego basenu wioślarskiego, co umożliwiło całoroczny trening. Dzięki tym inwestycjom, w latach 1929-1932 klub dominował w krajowym wioślarstwie i zdobył medale na międzynarodowej scenie, w tym złoty medal mistrzostw Europy oraz walkę o medal na igrzyskach olimpijskich.

Lecz orientacja na wysokie osiągnięcia sportowe doprowadziła do zaniedbania pracy z młodszymi zawodnikami. Skutki tego spadku wyników sportowych są widoczne po 1935 roku, dodatkowo podkreślone przez kryzys finansowy. W latach 30. na szlaku rozwoju klubu pojawiła się także turystyka wioślarska, z organizacją znaczących wypraw. Najbardziej spektakularnym osiągnięciem była ekspedycja Cz. Żelaznego, R. Gromadzińskiego i I. Wachowiaka w 1930 roku, którzy na łodzi dotarli do Hawru, pokonując 3114 km w prawie dwa miesiące.
Wojna wstrzymała działalność klubu, zniszczeniu uległo wiele budynków na przystani, jednak kilka łodzi przetrwało okupację, w tym dwie w dobrym stanie.

Okres po II wojnie

Po zakończeniu II wojny światowej przedwojenni wioślarze przystąpili do odbudowy klubu, a prace trwały od 1945 do 1949 roku, kiedy posiadali już hangar na łodzie, warsztat szkutniczy oraz odpowiednie pomieszczenia.
Rok 1950 przyniósł nowe wyzwania, związane z nakazem przyłączenia do Związku Sportowego „Ogniwo”, jako sekcji wioślarskiej. W 1951 roku do sekcji wcielono Poznański Klub Wioślarek, co zainicjowało rozwój wioślarstwa kobiet w KW 04. Kolejna reorganizacja sportu w 1955 roku połączyła sekcję KW 04 z wiołarską sekcją „Polonii”, stając się częścią powstałego Zrzeszenia Sportowego „Sparta”. Działania klubu były ograniczone przez przeszkody finansowe związane z postrzeganiem wioślarstwa jako sportu burżuazyjnego.

Początek 1956 roku, podczas odwilży, przyczynił się do reaktywacji klubu. W kolejnych latach lata 60. przyniosły dynamiczny rozwój oraz wiele sukcesów sportowych, w tym utworzenie „Młodzieżowej Szkółki Wioślarskiej przy KW-04”, co pozwoliło na nabór młodzieży oraz wsparcie zakupu nowych łodzi. Do wysokich osiągnięć przyczynili się zawodnicy, w tym Danuta Pribe oraz Mirosława Sieja, reprezentantki Polski.

Późniejsze dekady przyniosły regres klubu. Zawodnicy KW 04 osiągali nieliczne sukcesy w juniorach, a lata 80. były czasem trudności w osiągnięciu wyników na szczeblu krajowym. Sytuacja zaostrzała się z powodu kryzysu gospodarczego oraz skutków powodzi w 1979 roku. Pomimo problemów, klub kontynuował szkolenie młodych zawodników, wśród których był późniejszy prezydent Poznania, Jacek Jaśkowiak.

Nowa rzeczywistość po 1989 roku była dla KW 04 wyzwaniem, bo brakowało funduszy oraz sprzętu. Sytuacja uległa poprawie w latach 90. dzięki zaangażowaniu działaczy oraz zatrudnieniu olimpijczyka Jarosława Janowskiego, a następnie Mirosława Rewersa jako trenerów. To przyniosło owoce w postaci kierowania sukcesami w różnych kategoriach oraz osiągnięć na arenie międzynarodowej.

Prezesi Klubu

W trakcie swojej działalności klub był kierowany przez szereg prezesów, w tym hrabiego Macieja Mielżyńskiego (1904-1910), Czesława Kusztelana (1910), Ludwika Frankiewicza (1910-1914 oraz 1917-1919), Wacława Załuskiego (1914-1915), Stanisława Sławskiego (1915-1917 i 1926-1927), Władysława Kontrowicza (1919-1923), Jana Czerwińskiego (1923-1926), Władysława Stopę (1927-1937), Kazimierza Gundermana (1937-1939), Zygmunta Rozpłochowskiego (1945-1948), Mieczysława Musiała (1948-1951), Leona Cichockiego (1951-1970), Mariana Miałkasa (1971), Kazimierza Kriegera (1971-1975), Marka Borkowskiego (1975), Zbigniewa Mermelę (1975-1981 oraz 1992-1994), Ryszarda Szymańskiego (1981-1992 i 1994-1995), Marka Kurka (1996-2019) oraz Pawła Mermelę (od 2020).

Wyniki sportowe

Osiągnięcia przedwojenne

W okresie przed II wojną światową, Klub Wioślarski z roku 1904 w Poznaniu odniósł wielkie sukcesy, wybiegające daleko poza innych rywali w polskim wioślarstwie. Osady klubu zdobyły aż 21 tytułów Mistrza Polski, co czyni je liderami w tej dziedzinie na tle całego kraju, ponieważ w sumie do tamtego czasu przyznano 102 tytuły dla mężczyzn.

Fakt, że tytuły Mistrza Polski były przyznawane tylko w ograniczonej ilości konkurencji, dodaje wartości tym osiągnięciom, tymbardziej że w dwudziestoleciu międzywojennym liczba konkurencji była znikoma w stosunku do obecnych czasów. Klub zdominował rywalizację sportową w latach 1929-32, zdobywając pięć mistrzostw w regatach ósemek z rzędu.

Tytuły Mistrza Polski dla KW 04 Poznań zdobyły:

• czwórka ze sternikiem w 1928, w składzie: S. Jurkowski, D. Tilgner, W. Leporowski, J. Krenz-Mikołajczak, sternik N. Budziński,
• ósemka w 1928, w składzie: S. Jurkowski, W. Tuliszka, K. Nowakowski, D. Tilgner, W. Leporowski, J. Krenz-Mikołajczak, H. Grygiel, J. Ziętkiewicz, sternik J. Tuczyk,
• dwójka bez sternika w 1929, w składzie: H. Budziński, J. Krenz-Mikołajczak,
• czwórka ze sternikiem w 1929, w składzie: S. Jurkowski, W. Leporowski, M. Ziętkiewicz, W. Tuliszka, sternik N. Budziński,
• ósemka w 1929, w składzie: S. Jurkowski, W. Leporowski, Z. Kasprzak, W. Tuliszka, M. Tuliszka, Z. Kasprzak, M. Ziętkiewicz, A. Moshalewicz, sternik B. Zimny,
• dwójka bez sternika w 1930, w składzie: H. Budziński, J. Krenz-Mikołajczak,
• czwórka bez sternika w 1930, w składzie: H. Budziński, Z. Kasprzak, M. Tuliszka, J. Krenz-Mikołajczak,
• czwórka ze sternikiem w 1930, w składzie: S. Jurkowski, D. Tilgner, W. Leporowski, W. Tuliszka, sternik N. Budziński,
• ósemka w 1930, w składzie: S. Jurkowski, W. Leporowski, D. Tilgner, W. Tuliszka, M. Tuliszka, Z. Kasprzak, S. Jachimowicz, A. Moshalewicz, sternik N. Budzyński,
• dwójka bez sternika w 1931, w składzie: S. Jachimowicz, A. Moshalewicz,
• dwójka ze sternikiem w 1931, w składzie: W. Dybalski, H. Budziński, st. B. Zimny,
• czwórka bez sternika w 1931, w składzie: H. Budziński, Z. Kasprzak, K. Nowakowski, J. Krenz-Mikołajczak,
• czwórka ze sternikiem w 1931, w składzie: S. Jurkowski, W. Leporowski, W. Tuliszka, M. Tuliszka, sternik B. Zimny,
• ósemka w 1931, w składzie: S. Jurkowski, W. Leporowski, W. Tuliszka, M. Tuliszka, H. Budziński, Z. Kasprzak, K. Nowakowski, J. Krenz-Mikołajczak, sternik B. Zimny,
• czwórka ze sternikiem w 1932, w składzie: S. Jurkowski, W. Leporowski, W. Tuliszka, M. Tuliszka, sternik M. Bącler,
• ósemka w 1932, w składzie: S. Jurkowski, W. Leporowski, W. Tuliszka, M. Tuliszka, B. Lange, Z. Kasprzak, M. Jakubowski, R. Rataj, sternik M. Bącler,
• czwórka bez sternika w 1933, w składzie: H. Budziński, W. Leporowski, W. Ludwiczak, F. Górski,
• dwójka bez sternika w 1934, w składzie: J. Krenz-Mikołajczak, W. Ludwiczak,
• dwójka ze sternikiem w 1934, w składzie: W. Leporowski, S. Kuryłłowicz, st. M. Bącler,
• dwójka ze sternikiem w 1935, w składzie: W. Leporowski, S. Kuryłłowicz, st. M. Bącler,
• czwórka ze sternikiem w 1936, w składzie: W. Leporowski, S. Kuryłłowicz, + trzech zawodników klubu WKS Śmigły Wilno.

Warto również wspomnieć, że w 1920 roku, na mistrzostwach, jeden z zawodników klubu, M. Zerbe, wygrał bieg jedynek, jednak z powodu zawirowań regulaminowych, nie przyznano mu tytuł Mistrza Polski.

W międzynarodowej rywalizacji w okresie przedwojennym, reprezentanci Klubu Wioślarskiego z 1904 roku zdobyli również znaczące osiągnięcia:

• W 1932 roku, dwójka bez sternika Jan Krenz-Mikołajczak oraz Henryk Budziński zdobyli brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles.
• W 1936 roku, na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie, wystąpiło dwóch zawodników klubu: Witalis Leporowski oraz Stanisław Kuryłłowicz, jednak odpadli w eliminacjach.
• W 1930 roku, ta sama dwójka zdobyła złoty medal na Mistrzostwach Europy w Liège, co było historycznym osiągnięciem dla polskiego wioślarstwa.
• W 1929 roku, zdobyli srebrny medal na Mistrzostwach Europy w Bydgoszczy.
• W 1931 roku, czwórka bez sternika: Henryk Budziński, Zdzisław Kasprzak, Kazimierz Nowakowski oraz Jan Krenz-Mikołajczak zdobyli srebrny medal w Paryżu.
• W 1929 roku, ósemka klubowa zdobyła brązowy medal na Mistrzostwach Europy w Bydgoszczy w składzie: Stanisław Jurkowski, Witalis Leporowski, Zbigniew Kasprzak, Mieczysław Tuliszka, Władysław Tuliszka, Zdzisław Kasprzak, Marian Ziętkiewicz oraz Aleksander Moshalewicz, sternik Bronisław Zimny.
• W 1935 roku, na Mistrzostwach Europy w Berlinie, dwójka ze sternikiem Witalis Leporowski, Stanisław Kuryłłowicz i sternik Bącler zdobyła brązowy medal.

Klub Wioślarski 1904 był bardzo aktywny w ogólnopolskiej rywalizacji sportowej PZTW, uczestnicząc od samych pierwszych Mistrzostw Polski w 1920 roku. Wyniki klubowe w dziedzinie wioślarstwa w dwudziestoleciu międzywojennym przedstawiały się następująco:

• w 1925 roku – 7 miejsce na 12 klubów,
• w 1926 roku – 6 miejsce na 14 klubów,
• w 1927 roku – 3 miejsce na 15 klubów,
• w 1928 roku – 3 miejsce na 13 klubów,
• w 1929 roku – 1 miejsce na 19 klubów,
• w 1930 roku – 1 miejsce na 22 kluby,
• w 1931 roku – 1 miejsce na 27 klubów,
• w 1932 roku – 1 miejsce na 27 klubów,
• w 1933 roku – 2 miejsce na 42 kluby,
• w 1934 roku – 8 miejsce na 41 klubów,
• w 1935 roku – 9 miejsce na 46 klubów,
• w 1936 roku – 25 miejsce na 42 kluby,
• w 1937 roku – klub nie został sklasyfikowany,
• w 1938 roku – 37 miejsce na 44 kluby,
• w 1939 roku – 29 miejsce na 36 klubów.

Warto zaznaczyć, że różne kluby wioślarskie w poszczególnych latach nie miały możliwości wzięcia udziału w rywalizacji o punkty.

Osiągnięcia powojenne

Po II wojnie światowej Klub Wioślarski z 1904 roku w Poznaniu odniósł znaczne sukcesy, szczególnie w międzynarodowej rywalizacji, co potwierdza wysoka ilość medali zdobytych przez zawodników klubu na ważnych imprezach. Ponadto, spora ilość członków klubu była w ostatnich latach powoływana do reprezentacji narodowej i osiągała medalowe lokaty na Mistrzostwach Polski.

Najważniejsze osiągnięcia po roku 2000 obejmują:

• 2001 – Mistrzostwa Świata Młodzieżowców, Linz – czwórka podwójna, Michał Ożóg – IV miejsce,
• 2005 – Mistrzostwa Świata Juniorów, Brandenburg – czwórka ze sternikiem, Michał Ratajczak – brązowy medal,
• 2013 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Sewilla – czwórka podwójna, Adam Wicenciak – srebrny medal,
• 2014 – Mistrzostwa Europy Juniorów, Hazewinkel – dwójka podwójna, Mateusz Świętek i Damian Rewers – brązowy medal,
• 2017 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Račice – czwórka podwójna, Adam Wicenciak – srebrny medal,
• 2017 – Mistrzostwa Europy Młodzieżowców, Kruszwica – czwórka podwójna, Mateusz Świętek i Dawid Pieniak – złoty medal,
• 2018 – Mistrzostwa Świata Młodzieżowców, Poznań – dwójka podwójna, Mateusz Świętek – brązowy medal,
• 2018 – Mistrzostwa Europy Młodzieżowców, Brześć – dwójka podwójna, Mateusz Świętek – srebrny medal,
• 2019 – Mistrzostwa Europy Młodzieżowców, Janina – czwórka podwójna, Magdalena Sochocka – srebrny medal,
• 2020 – Mistrzostwa Europy Juniorów, Belgrad – dwójka podwójna, Jakub Woźniak – srebrny medal,
• 2020 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Poznań – czwórka podwójna, Adam Wicenciak – V miejsce,
• 2022 – Mistrzostwa Europy Młodzieżowców, Hazewinkel – czwórka podwójna, Jakub Woźniak – brązowy medal,
• 2023 – Młodzieżowe Mistrzostwa Świata, Płowdiw – dwójka podwójna, Jakub Woźniak – srebrny medal,
• 2023 – Młodzieżowe Mistrzostwa Europy, Krefeld – czwórka podwójna, Jakub Woźniak – złoty medal,
• 2024 – Młodzieżowe Mistrzostwa Świata, St. Catharines – dwójka podwójna, Jakub Woźniak – złoty medal,
• Udział 4 innych zawodników KW 04 w mistrzostwach świata młodzieżowców (Magdalena Świętek w 2017 i 2018, Damian Rewers 2017 i 2018, Jan Janasik 2016, 2017 i 2018 oraz Paweł Paziewski 2013.

Osobistym sukcesem zawodnika klubu, Michała Płotkowiaka, był udział w prestiżowych zawodach Oxford-Cambridge – The Boat Race, gdzie startował na ósemce oksfordzkiej w latach 2007 oraz 2009, zdobywając zwycięstwo jako pierwszy Polak w 2009 roku.

W ostatnich latach, według punktacji Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, klub zajął następujące miejsca w klasyfikacji drużynowej:

• w roku 1997 – 20 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 1998 – 29 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 1999 – 32 miejsce na 32 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2000 – 25 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2001 – 17 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2002 – 12 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2003 – 17 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2004 – 13 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2005 – 15 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2006 – 13 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2007 – 18 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2008 – 17 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2009 – 17 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2010 – 14 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2011 – 9 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2012 – 11 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2013 – 13 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2014 – 14 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2015 – 11 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2016 – 12 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2017 – 9 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2018 – 9 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2019 – 13 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2020 – 15 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2021 – 11 miejsce na 41 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2022 – 12 miejsce na 40 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2023 – 8 miejsce na 41 sklasyfikowanych klubów.

Najwybitniejsi zawodnicy

W historii klubu KW 04 Poznań szczególne miejsce zajmują najwybitniejsi wioślarze, którzy przyczynili się do jego legendy i prestiżu.

Henryk Budziński był prawdziwym mistrzem wioślarstwa, zdobywając wiele medali na arenie międzynarodowej. Do jego największych osiągnięć należą:

• brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1932 w konkurencji dwójki bez sternika,
• złoty medal na mistrzostwach Europy w Liège w 1930 w dwójce bez sternika,
• srebrny medal na mistrzostwach Europy w Bydgoszczy w 1929 w tej samej konkurencji,
• srebrny medal na mistrzostwach Europy w Paryżu w 1931 w czwórce bez sternika,
• wielokrotne tytuły Mistrza Polski.

Jan Krenz-Mikołajczak był również medalistą olimpijskim, podzielając z Henrykiem podobne osiągnięcia, w tym:

• brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1932 w dwójce bez sternika,
• złoty medal na mistrzostwach Europy w Liège w 1930 w tej samej konkurencji,
• srebrny medal na mistrzostwach Europy w Bydgoszczy w 1929 w dwójce bez sternika,
• srebrny medal na mistrzostwach Europy w Paryżu w 1931 w czwórce bez sternika,
• wielokrotne tytuły Mistrza Polski.

Witalis Leporowski, inny znany zawodnik, był olimpijczykiem z dwoma medalami zdobytymi na mistrzostwach Europy. Jego osiągnięcia to :

• uczestnictwo w igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 z czwórką ze sternikiem, gdzie odpadł w repasażu,
• brązowy medal na mistrzostwach Europy w Bydgoszczy w 1929 w ósemce,
• brązowy medal na mistrzostwach Europy w Berlinie w 1935 w dwójce ze sternikiem,
• oraz tytuł piętnastokrotnego Mistrza Polski.

Stanisław Kuryłłowicz również odnosił sukcesy jako olimpijczyk, zdobywając medale na mistrzostwach Europy:

• uczestnictwo w igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 z czwórką ze sternikiem,
• brązowy medal na mistrzostwach Europy w Berlinie w 1935 z dwójką ze sternikiem,
• dwukrotny tytuł Mistrza Polski.

Adam Wicenciak, natomiast, był dwukrotnym wicemistrzem Europy seniorów, którego osiągnięcia obejmują:

• srebrny medal na Mistrzostwach Europy Seniorów w Račicach w 2017 w czwórce podwójnej,
• srebrny medal na Mistrzostwach Europy Seniorów w Sewilli w 2013 w czwórce podwójnej,
• srebrny medal na Letniej Uniwersjadzie w Gwangju w 2015,
• wielokrotne tytuły Mistrza Polski.

Jakub Woźniak to kolejny wychowanek KW 04, który zdobył znaczące sukcesy jako reprezentant Polski w kategorii juniorów i młodzieżowców:

• złoty medal na Mistrzostwach Świata Młodzieżowców w St. Catherines w 2024 w dwójce podwójnej,
• srebrny medal na Mistrzostwach Świata Młodzieżowców w Płowdiw w 2023 w dwójce podwójnej,
• złoty medal na Mistrzostwach Europy Młodzieżowców w Krefeld w 2023 w czwórce podwójnej,
• brązowy medal na Mistrzostwach Europy Młodzieżowców w Hazewinkel w 2022 w czwórce podwójnej,
• srebrny medal na Mistrzostwach Europy Juniorów w Belgradzie w 2020 w dwójce podwójnej,
• złoty medal na Letniej Uniwersjadzie w Chengdu w 2023 w czwórce podwójnej mikst.

Mateusz Świętek, kolejne utalentowane nazwisko z KW 04, również zdobył medale na różnych mistrzostwach:

• brązowy medal na Mistrzostwach Świata Młodzieżowców w Poznaniu w 2018 w dwójce podwójnej,
• złoty medal na Mistrzostwach Europy Młodzieżowców w Kruszwicy w 2017 w czwórce podwójnej,
• srebrny medal na Mistrzostwach Europy Młodzieżowców w Brześciu w 2018 w dwójce podwójnej,
• brązowy medal na Mistrzostwach Europy Juniorów w Hazewinkel w 2014 w dwójce podwójnej,
• VI miejsce na Mistrzostwach Świata Młodzieżowców w Płowdiw w 2017 w czwórce podwójnej.

Dawid Pieniak, wychowanek Pegaza Wrocław, reprezentował KW 04 w międzynarodowych zawodach, zdobywając:

• złoty medal na Mistrzostwach Europy Młodzieżowców w Kruszwicy w 2017 w czwórce podwójnej,
• IX miejsce na Mistrzostwach Świata Młodzieżowców w Płowdiw w 2017 w ósemce.

Michał Ożóg, który wcześniej reprezentował TW Polonia Poznań, po przejściu do KW 04, uzyskał:

• IV miejsce na Mistrzostwach Świata Młodzieżowców w Linz w 2001 w czwórce podwójnej,
• wielokrotne tytuły mistrza Polski w jedynce.

Danuta Pribe, wychowanka KW 04, to wyróżniająca się reprezentantka Polski na arenie międzynarodowej, występując w trzech mistrzostwach Europy:

• uczestnictwo w Mistrzostwach Europy w Duisburgu w 1965 w czwórce podwójnej,
• uczestnictwo w Mistrzostwach Europy w Vichy w 1967 w jedynce,
• uczestnictwo w Mistrzostwach Europy w Berlinie w 1968 w czwórce podwójnej,
• wielokrotne tytuły mistrzyni Polski.

Wszystkie te osiągnięcia potwierdzają, jak znaczącą rolę w historii klubu odgrywają ci wybitni sportowcy.

---

Oceń: Klub Wioślarski z roku 1904 w Poznaniu

---