Łazienki rzeczne w Poznaniu

Jednakże ze względu na niekorzystną lokalizację, usytuowaną poniżej miejskiej kanalizacji, zdecydowano się na przeniesienie obiektu. Realizacja tego projektu miała miejsce w 1924 roku, kiedy to powstał główny budynek wraz z dwoma skrzydłami, które pomieściły kabiny szatniowe. Całość obiektu została umieszczona na mocnej, żelbetonowej ścianie oporowej. Projekt wykonał znany architekt Jerzy Tuszowski, w współpracy z Kazimierzem Rucińskim.

Styl architektoniczny budynku odzwierciedla popularny w Polsce w okresie międzywojennym styl dworkowy, który łączy w sobie elementy folkloru i biedermeieru. W jego konstrukcji zastosowano toskańskie kolumny, które zdobią portyk oraz loggię z widokiem na piękną Wartę. Wnętrza obejmowały 128 kabin oraz szatnię mogącą pomieścić 200 osób. Oprócz tego, w obiekcie znajdowała się restauracja, kasy, mieszkanie dla dozorcy oraz stacja pogotowia ratunkowego.

Pierwotnie plaża była podzielona na strefy męskie i damskie, jednak z czasem, w wyniku zniszczeń płotu, zdecydowano się na wydzielenie trzeciej plaży – rodzinnej. Po zakończeniu II wojny światowej, Łazienki rzeczne zostały ponownie otwarte dla publiczności 1 czerwca 1945 roku.

Obiekt przetrwał do czasów współczesnych, a szczególnie południowe skrzydło zachowało swój pierwotny charakter, w tym klatkę schodową i podłogi. W 2019 roku Łazienki przeszły generalny remont, który przywrócił im przedwojenną formę oraz kolorystykę. W niedalekiej przyszłości planowane jest otwarcie baru oraz restauracji w odrestaurowanym obiekcie. Dodatkowo, w planach jest budowa pieszo-rowerowej Kładki Piastowskiej nad Wartą, która połączy Łazienki z Osiedlem Piastowskim oraz Ratajamii.