Kazimierz Ruciński


Kazimierz Ruciński-Nagórny był wybitnym polskim architektem, urodzonym 21 grudnia 1873 roku w Poznaniu. Jego życie zakończyło się w tragicznych okolicznościach w lutym 1945 roku, kiedy zmarł w obozie Bergen-Belsen.

Ruciński pozostaje postacią znaczącą w historii architektury polskiej, a jego wkład w to pole nie był bez znaczenia.

Życiorys

Kazimierz Ruciński pochodził z rodziny, która w znaczący sposób wpłynęła na rozwój Poznania oraz Wielkopolski. Jego ojciec, Kalikst, miał za sobą doświadczenie jako urzędnik w Towarzystwie Ubezpieczeniowym „Vesta”, a ponadto był urzędnikiem konsystorskim w Archidiecezji Poznańskiej. Matka, Anna Otto-Trąmpczyńska, również przyczyniła się do rodzinnej tradycji. Wśród jego rodzeństwa znajdował się inżynier Stanisław Ruciński-Nagórny, który pełnił funkcję prezesa Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu w latach 1926-1935. Innym z braci był ks. Franciszek Ksawery Ruciński-Nagórny, mający tytuł prałata infułata oraz dziekana kapituły metropolitalnej poznańskiej. Z kolei Stefan Ruciński-Nagórny pełnił ważną rolę jako dyrektor Banku Agrarnego SA w Poznaniu.

Kazimierz uczęszczał do Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie zdobywał wiedzę, którą wykorzystał później podczas studiów architektonicznych na politekach w Charlottenburgu, Monachium oraz Wiedniu. W 1896 roku zdał maturę w Krakowie, a w roku 1902 uzyskał dyplom architekta.

Po odbyciu praktyki zawodowej wrócił w 1903 roku do Poznania, gdzie rozpoczął samodzielną działalność architektoniczną. W 1909 roku wstąpił w związek małżeński z Zofią Cecylią Müller. Jego kariera zawodowa nabrała tempa po objęciu w sierpniu 1919 roku kierownictwa Wydziału Budowlanego Urzędu Osadniczego. Dzięki jego zaangażowaniu w 1920 roku, został wybrany przez pierwszą polską radę miejską na stanowisko członka magistratu oraz radcy budownictwa.

Przez 12 lat pełnił obowiązki decernenta Wydziału Budownictwa Naziemnego, a w 1923 roku stworzył architektoniczną pracownię przy Wydziale. Był również jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania, organizacji, której prezydencję sprawował w latach 1922-1936.

W marcu 1932 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę. Jednakże, w czasie II wojny światowej, Kazimierz najpierw osiedlił się w Warszawie, a następnie przeniósł się do Lublina. W wyniku tragicznych wydarzeń września 1944 roku został aresztowany i deportowany do obozu Sachsenhausen. 15 lutego 1945 roku trafił do obozu Bergen-Belsen, gdzie, niestety, zmarł.

Twórczość

Kazimierz Ruciński to architekt, którego twórczość obejmuje szereg znaczących projektów. Wśród jego najważniejszych prac wymienia się:

Przypisy

  1. Franciszek Ksawery Ruciński-Nagórny - Wielkopolscy Księża od XVIII do XX wieku [online], www.wtg-gniazdo.org [dostęp 15.09.2024 r.]
  2. Otwórz Książkę - Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku - Wojciech Morawski [online], otworzksiazke.pl [dostęp 15.09.2024 r.]
  3. Kazimierz Sobkowicz, Architekci wielkopolscy – biogramy – dzieła – stowarzyszenia, cz.I, lata 1886–1939, wyd. Oddziału Poznańskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich, Poznań, 1988 r., s. 142, ISBN 83-00-02480-8.
  4. Przydomek Nagórny przywrócony został rodzinie, na mocy postanowienia Sądu Grodzkiego w Poznaniu, w roku 1929.
  5. Prezesi TMMP.

Oceń: Kazimierz Ruciński

Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:14