Pałac w Morasku


Pałac w Morasku, zbudowany w 1857 roku, to niezwykle urokliwa neorenesansowa willa, która zachwyca swoim eklektycznym stylem. Usytuowany w północnej części Poznania, na ulicy Sióstr Misjonarek 5, ten majestatyczny obiekt odgrywa istotną rolę w lokalnej historii.

Pałac jest integralnie związany z późnobarokowym XVIII-wiecznym dworem, który został wzniesiony dla Ignacego Korwina Bieńkowskiego. Ta wspaniała architektura nie tylko przyciąga wzrok, ale również jest świadectwem bogatej przeszłości regionu.

Warto również zaznaczyć, że w 1992 roku zarówno pałac, jak i dąb szypułkowy, znajdujący się w otaczającym go parku, zostały wpisane do rejestru zabytków. Ten akt, wydany przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Poznaniu, podkreśla znaczenie tego miejsca w kontekście dziedzictwa kulturowego regionu.

Morasko

Osada w Morasku mogła już istnieć na przełomie X i XI wieku, co czyni ją jednym z ciekawszych historycznie miejsc w regionie. Jej istnienie dokumentowane jest od 1388 roku, kiedy to należała do nieistniejącej dziś parafii Chojnica. W przeszłości wieś nosiła nazwę Morawsko, lecz na początku XX wieku Komisja Kolonizacyjna zdecydowała się na zmianę jej nazwy na Nordheim.

Obszar wokół Moraska charakteryzuje się znacznymi walorami krajobrazowymi i rekreacyjnymi, co czyni go atrakcyjnym miejscem dla turystów i miłośników natury. Pałac usytuowany jest na zboczach Moraskiej Góry, co zapewnia piękne widoki na otaczający rezerwat przyrody, w którym znajduje się meteoryt oraz ogromne tereny leśne.

Historia pałacu

Pałac w Morasku został wzniesiony w 1857 roku przez Francuza Constantina Douchy. To niezwykłe miejsce miało wiele interesujących historii związanych z różnymi właścicielami. W 1883 roku majątek przeszedł w ręce Gustava von Trescowa, przedstawiciela niemieckiej rodziny, która posiadała największe obszary ziemi w Wielkopolsce w tamtej epoce.

Rodzina von Trescow była właścicielem pałacu aż do 1902 roku. W okolicach roku 1900 zaproponowano przekształcenie wsi w tereny poligonowe dla V Korpusu Armii Pruskiej. W 1902 roku obszar ten stał się własnością Komisji Kolonizacyjnej. W wyniku tego w niemieckiej prasie zaczęły się pojawiać ogłoszenia dotyczące sprzedaży wsi Morasko i Glinno, łącznie z pałacem, skierowane do obywateli niemieckich. Niestety, oferta ta nie znalazła dużego uznania wśród potencjalnych nabywców.

Z tego powodu zdecydowano się na parcelację majątku jeszcze w tym samym roku, co przyczyniło się do dalszego rozwoju okolicy. W następnych latach na terenie tym powstała pokazowa kolonia, która obejmowała zbór ewangelicki, pocztę oraz dwie szkoły – ewangelicką i katolicką.

W 1913 roku majątek przeszedł w ręce Adama Griesa, a taki stan rzeczy utrzymał się do 1945 roku. Po tym czasie pałac stał się częścią Państwowego Gospodarstwa Ogrodniczego w Naramowicach. Od 1997 roku obiekt należy do Archidiecezji Poznańskiej, a jego historia nadal trwa.

Wygląd, wnętrze i otoczenie

Willa pałacowa to trzykondygnacyjny budynek, skryty pod dwuspadowym dachem. Na szczycie dachu znajduje się belweder, którego kształt przypomina sześcian. Przed samym wejściem do budynku usytuowany jest portyk z czterema kolumnami, który nadaje mu elegancki charakter. Ściany pałacu zbudowane są z ceramicznej cegły i pokryte tynkiem. Elewacja frontowa, choć była niegdyś bogato zdobiona, niestety, przetrwała jedynie w części.

W obrębie pałacu, obok oficyny, znajduje się aż 21 pokoi, a także kilka salonów, kuchni z łazienkami oraz piwnica, w której przechowywane były kiedyś znaczące ilości wina. Głównym punktem pałacowego wnętrza jest hol, w którym mieszczą się drewno schody ozdobione pięknymi, rzeźbionymi balustradami.

Na obrzeżach folwarku znajdowały się różnorodne budynki, takie jak magazyn-wozownia, spichlerz, garaże, stodoła oraz gołębnik, tworząc urokliwy park wokół pałacu.

Niestety, pałac uległ znacznej dewastacji, a jego stan techniczny budzi poważne obawy, gdyż grozi mu zawalenie. Dodatkowo, rewitalizacja budowli wydaje się być ekonomicznie nieopłacalna. W listopadzie 2013 roku przeprowadzono niewielkie prace remontowe, mające na celu zabezpieczenie dachu.

Osobny artykuł na temat przyrody w okolicy można znaleźć pod tym linkiem: Dąb przy ul. Sióstr Misjonarek w Poznaniu.

Przypisy

  1. Goszczyńska J., Majątki wielkopolskie tom VIII – Miasto Poznań, Szreniawa 2004 r.
  2. Sieradzka A., Dwór polski zjawisko historyczne i kulturowe, Kielce 2002 r., s. 56.
  3. a b c Ewidencja Parku Morasko opracowali Ł. P., A. Buchalscy, Poznań 1986 r.
  4. a b c Archiwum Archidiecezji Poznańskiej.

Oceń: Pałac w Morasku

Średnia ocena:4.64 Liczba ocen:5