Pałac w Radojewie

---

Historia

W 1825 roku, bankier berliński Zygmunt Otto von Treskow, świeżo uszlachcony, stał się właścicielem majątku poklasztornego. To właśnie wtedy zbudował pałac w Radojewie z myślą o swoim synu, Heinrichu Baltazarze. Zabudowania radojewskiego folwarku, o łącznej powierzchni 1142 hektarów, znajdowały się w północnej części wsi, po drugiej stronie. Rodzina von Treskow była właścicielem Radojewa aż do 1945 roku.

Po wojnie, przez pierwsze dekady pałac był wykorzystywany jako szkoła, a w latach 60. XX wieku został przekształcony w budynek mieszkalny. W momencie, gdy Radojewo zostało włączone do Poznania, pałac przeszedł na własność miasta. Park otaczający pałac natomiast stał się własnością Lasów Państwowych. Od 2004 roku, opuszczony pałac nie jest użytkowany, jego okna zostały zamurowane, a obiekt popada w ruinę.

Więcej o Radojewie można znaleźć pod tym linkiem: Radojewo.

Pałac

Znajdujący się na skarpie z widokiem na dolinę Warty, obiekt architektoniczny, który wzbudza podziw, był niegdyś połączony osią widokową z innym pałacem w Owińskach, istotną siedzibą rodu. Został zbudowany w stylu późnoklasycznym, dedykowany dla Heinricha, syna Zygmunta. Konstrukcja powstała według uchwyconego w czasie projektu Karola Fryderyka Schinkla.

Na przełomie XIX wieku, obiekt przeszedł znaczne zmiany, zyskując status pałacu. Charakteryzuje się dwupiętrową konstrukcją, zbudowaną na planie prostokąta, co czyni go efektownym przykładkiem architektury okresu. Fasada budowli jest ozdobiona wgłębionym portykiem, który opiera się na czterech imponujących kolumnach.

Dodatkowo, na drugiej stronie widnieje ryzalit, co nadaje całości harmonijny wygląd. Obiekt wieńczy dach naczółkowy, dodający uroku jego architekturze.

Park

Wokół pałacu w Radojewie stworzono niezwykle urokliwy park angielski, którego powierzchnia wynosi 15 hektarów. Jest on częściowo usytuowany na stromych zboczach, harmonijnie integrując się z otaczającymi lasami łęgowymi, które rosną w dolinie rzeki Warty. Projekt tego miejsca został opracowany i zrealizowany przez uznanego królewskiego ogrodnika z Poczdamu, Piotra Lenné.

W parku znajduje się także sztuczna ruina, która była na owe czasy modnym elementem krajobrazu. Obiekt ten obejmował również kaplicę oraz cmentarz rodziny von Treskow, co dodaje temu miejscu historycznego wymiaru. Współczesna wersja parku charakteryzuje się bogactwem walorów przyrodniczych, które są typowe dla naturalnych lasów, co skłoniło przyrodników, od lat 90. XX wieku, do postulowania jego objęcia ochroną jako rezerwat o nazwie Kokoryczowe Wzgórze.

Szczególnie interesującym elementem parku jest masowe kwitnienie zdziczałego rannika zimowego, który stanowi uciekiniera z ogrodu płacowego, a także kokorycz pusta, rosnąca w tym obszarze. Warto również zwrócić uwagę na monumentalnego platana klonolistnego, który został uznany za pomnik przyrody. Uzupełnieniem tej przyrodniczej atrakcji jest krótka aleja pomnikowych platanów, składająca się z sześciu drzew.

Na szczycie wzgórza znajdują się także dwa głazy narzutowe, które są otoczone lokalnymi legendami, co dodaje tajemniczości temu malowniczemu miejscu. Obecnie park stanowi własność Skarbu Państwa, a jego zarządzenie sprawują Lasy Państwowe – Nadleśnictwo Łopuchówko. Podobnie jak pałac, park został wpisany do rejestru zabytków, podkreślając jego historyczne i kulturowe znaczenie.

Cmentarz

Na terenie parku usytuowany jest niewielki cmentarz rodzinny, który aktualnie znajduje się w stanie daleko idącego zaniedbania oraz częściowego zniszczenia. Warto zaznaczyć, że wiele elementów, takich jak płyty nagrobne czy krzyże, zniknęło, co świadczy o upływie lat oraz braku opieki nad tym miejscem.

Choć potomkowie rodziny von Treskow już nie żyją w Polsce, co roku 1 listopada można zauważyć, jak mieszkańcy okolicznych wsi przynoszą znicze i kładą je na grobach, w ten sposób oddając hołd zmarłym i pielęgnując pamięć o nich.

---

Oceń: Pałac w Radojewie

---