Antoni Jerzykowski

Nie można zapomnieć o jego ojcu, Stanisławie Jerzykowskim, którego wpływ bez wątpienia wpłynął na rozwój Antoniego. Swoje akademickie kształcenie rozpoczął na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie uzyskał tytuł doktora za pracę poświęconą twórczości Tukidydesa, znakomitemu historykowi starożytności.

W latach 1842–1845 Jerzykowski był zatrudniony w Gimnazjum w Trzemesznie, aby następnie, w latach 1845–1857, przenieść się do Królewskiego Katolickiego Gimnazjum w Ostrowie. Tutaj, w 1847 roku, odebrał tytuł Oberlehrer, czyli Starstego Nauczyciela. W 1848 roku, Jerzykowski stał się jednym z uczestników Wiosny Ludów, co istotnie ukształtowało jego życie zawodowe i osobiste.

17 kwietnia 1848 roku Prusacy dokonali rewizji w jego mieszkaniu, co wskazuje na polityczne napięcia, które w tamtych czasach miały miejsce. Po tych wydarzeniach, od 1857 roku, ponownie podjął pracę w gimnazjum trzemeszeńskim, aż do momentu, gdy w 1863 roku placówka została rozwiązana z powodu wystąpienia uczniów w powstaniu styczniowym. Po tym wydarzeniu Jerzykowski został przeniesiony do Poznania.

Przez długi okres, od 1863 roku aż do przejścia na emeryturę w 1881 roku, związany był z Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie m.in. zarządzał biblioteką alumnacką, liczącą około 600 tomów. W tym miejscu zyskał również tytuł profesora, co stanowiło wielkie uhonorowanie jego wysiłków edukacyjnych.

Antoni Jerzykowski był autorem licznych rozpraw i prac z zakresu filologii klasycznej oraz polskiej, w tym zarysu gramatyki polskiej. Jego podręczniki, takie jak "Gramatyka niemiecka do szkolnego i prywatnego użycia" oraz różne materiały dotyczące geografii, języka łacińskiego oraz historii, były wielokrotnie wznawiane i służyły kolejnym pokoleniom uczniów.

Zmarł, pozostawiając po sobie bogaty dorobek naukowy oraz wdzięczność uczniów, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na nowym Cmentarzu Farnym w Poznaniu.