Bolesław Leitgeber

---

Życiorys

Bolesław Leitgeber, pochodzący z rodziny poznańskich księgarzy i wydawców, zapisał się w historii jako osoba zasłużona dla miasta Poznań. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Poznańskim w 1924 roku rozpoczął swoją karierę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1931 roku objął stanowisko attaché w polskiej ambasadzie w Kopenhadze, które pełnił do roku 1935, kiedy to zmiany na politycznej mapie Europy zmusiły go do powrotu do kraju.

Po powrocie natychmiast podjął pracę jako korespondent dla Kuriera Poznańskiego w Berlinie. Niestety, jego krytyczne komentarze na temat hitlerowskiej polityki przyczyniły się do tego, że musiał zrezygnować z akredytacji. Wkrótce potem przeprowadził się do Londynu, gdzie pracował jako korespondent aż do wybuchu II wojny światowej. W tym okresie został powołany przez ambasadora Edwarda Raczyńskiego na I sekretarza polskiej ambasady.

Leitgeber, reprezentując polski rząd, uczestniczył w wielu oficjalnych spotkaniach w Londynie oraz wyjeżdżał do placówki w Kairze. Jako jeden z inicjatorów kampanii mającej na celu ochronę polskich skarbów sztuki i zabytków, angażował się w działania ochronne mimo napiętego rozkładu zajęć. Jego twórczość artystyczna obejmowała zarówno malarstwo, jak i pisarstwo. W 1941 roku zorganizowano indywidualną wystawę jego malarstwa olejnego w londyńskiej galerii „J. Leger & Son” na Old Bond Street, a prace przedstawiające skutki nalotów Blitz oraz zniszczenia architektoniczne zyskały uznanie.

W tym samym czasie opublikował książkę „Londyn, Oblicze i maska” („London, The face and the mask”), w której przybliżył życie mieszkańców Wielkiej Brytanii, a część nakładu wydano również w języku polskim. W trakcie jego pracy nad librettem do baletu, niestety produkcję zaniechano.

W 1945 roku Leitgeber powrócił do Polski, jednak po dostrzeżeniu drastycznych zmian politycznych postanowił wrócić do Wielkiej Brytanii. Tam znalazł pracę w sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych, co zapoczątkowało jego nowe, międzynarodowe życie. Jako przedstawiciel ONZ uczestniczył w misjach pokojowych do Indii oraz Afryki Zachodniej, gdzie nowe państwa walczyły o niepodległość. Po zakończeniu tych misji osiedlił się w Genewie, a w 1960 roku przeszedł na emeryturę, skupiając się na malarstwie i pisaniu książek.

Po zakończeniu kariery w ONZ, wyjechał do Asuanu w Egipcie, aby uwiecznić tereny przeznaczone pod budowę Wielkiej Tamy i Jeziora Nasera w swoich dziełach. W kolejnych latach podróżował po Bliskim i Dalekim Wschodzie, Afryce oraz Zachodniej Europie. Jego praca w Aydar w pobliżu Madrasu w światowym centrum teozofii zaowocowała wykładami i dwoma książkami, które ukazały się w drugiej połowie lat 70. XX wieku, w których dzielił się swoimi przemyśleniami na temat różnic i podobieństw filozofii wschodniej i zachodniej.

Podczas pobytu w Genewie poznał architekta Jana Stryjeńskiego, z którym wspólnie zaprojektował dom studyjny. Budynek powstał w malowniczej okolicy nad Jeziorem Genewskim i stał się miejscem spotkań dla Bolesława Leitgebera oraz jego przyjaciół, stając się galerią ich twórczości oraz przestrzenią debat i wymiany myśli. Pod koniec życia Leitgeber interesował się nowinkami politycznymi w swoim kraju, a zamieszkał z żoną w Truro (St Mawes), gdzie kontynuował swoją pasję do malowania i pisania, jednocześnie pielęgnując ogród.

Ostatnia jego książka nosiła tytuł „Rzym w radościach i troskach dawnej Polski”, traktująca o relacjach między Watykanem a Polską. Na świadectwo jego zasług, otrzymał duński Order Danebroga IV klasy.

---

Oceń: Bolesław Leitgeber

---