Karol Józef Fischbach

---

Życiorys

Karol Józef Fischbach to postać o bogatej biografii. Po ukończeniu szkoły podstawowej, swoje edukacyjne kroki skierował do gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. W 1918 roku, gdy miał zaledwie szesnaście lat, zaangażował się w walkę podczas powstania wielkopolskiego. Po tej niezwykle ważnej roli w historii, zdał maturę w czerwcu 1919. W następnym roku podjął studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie w 1923 roku uzyskał tytuł magistra ekonomii, a rok później – z zakresu prawa.

Po zakończeniu nauki, Fischbach odbywał aplikację sądową, zdobywając doświadczenie jako asesor przy Sądzie Grodzkim w Pobiedziskach oraz Jutrosinie. Po złożeniu wszystkich wymaganych egzaminów, objął stanowisko sędziego w sądzie grodzkim w Lesznie. W 1928 roku zamieszkał w Kościanie, gdzie od tego momentu, przez jedenastolecie (1928–1939), prowadził kancelarię adwokacką. Działał również jako radca prawny dla istotnych spółek w regionie, na przykład Cukrowni i Monopolu Tytoniowego.

W 1932 roku, w lipcu, związał się małżeństwem z kuzynką, Marią Koplińską, co zaowocowało narodzinami dwóch córek: Aleksandry i Ireny.

Początek II wojny światowej zastał go w armii – został zmobilizowany do 55 Poznańskiego pułku piechoty stacjonującego w Lesznie, gdzie walczył w obronie Polski. Po zakończeniu walk w październiku 1939 roku, powrócił do Kościana, jednak musiał szukać schronienia we Wrocławiu. Po trzech tygodniach wrócił do rodziny, lecz został aresztowany przez Gestapo. W niewoli ocalił go Niemiec z Królewca, dr Paul Simon. Po uwolnieniu, do końca okupacji pracował jako księgowy w niemieckim biurze ds. majątkowych.

Po zakończeniu II wojny światowej, związał się z Stronnictwem Demokratycznym, a 2 lutego 1945 roku przyjął funkcję starosty kościańskiego. Oprócz aktywności w samorządzie lokalnym, zaangażował się również społecznie jako prezes Honorowego Komitetu Ekshumacyjnego Ofiar Wojny w Kościanie. Po trzech latach sprawowania tej funkcji, zdecydował się na powrót do zawodu; 31 lipca 1948 roku złożył rezygnację z urzędowania. W pierwszej połowie lat 50. był przez władze śledzony przez UB, klasyfikowany jako „element obcy klasowo”, a na krótko zawieszono mu działalność adwokacką.

Od 1948 do 1976 roku prowadził własną kancelarię adwokacką, aż do przejścia na emeryturę. W 1977 roku przeniósł się do Poznania, a po śmierci żony w 1987 roku zamieszkał u córki Aleksandry. Zmarł 1 sierpnia 1995 roku w Poznaniu, a jego ciało spoczywa na Cmentarzu Junikowskim.

---

Oceń: Karol Józef Fischbach

---