Łucja Danielewska

---

Życiorys

Łucja Danielewska przyszła na świat w rodzinie Jana i Gabrieli Kowalkiewiczów. W 1940 roku, rodzina została przymusowo wysiedlona z Poznania do Warszawy. Tam młoda pisarka uczęszczała do szkoły powszechnej, gdzie ukończyła cztery klasy, oraz zgłębiała tajniki gry na fortepianie. Po tragicznych wydarzeniach związanych z upadkiem powstania warszawskiego, rodzina Kowalkiewiczów trafiła do obozów przejściowych w Pruszkowie, a następnie do obozu koncentracyjnego we Flossenbürgu.

W 1945 roku, po wojennych zawirowaniach, rodzina odnalazła drogę powrotną do Poznania. Łucja kontynuowała naukę w Gimnazjum im. Dąbrówki, a później ukończyła Roczne Liceum Administracyjne, zdobywając maturę w 1951 roku. Następnie uczyła się w poznańskim konserwatorium muzycznym, które skończyła w 1954 roku.

Rok 1954 przyniósł jej debiut poetycki; opublikowała dwa wiersze: Barwa miodu oraz Oczekiwanie w Gazecie Poznańskiej. Łucja była również aktywna w grupie poetyckiej Literacka Grupa Niezależna Swantewit w latach 1957-1965. W okresie tym młoda pisarka pracowała jako bibliotekarka, najpierw w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu, a następnie w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Kościanie, gdzie mieszkała w latach 1959-1960.

Poza tym pełniła rolę pracownicy muzealnej, zajmując się m.in. Muzeum Literackim Henryka Sienkiewicza w Poznaniu oraz Mieszkaniem-Pracownią Kazimiery Iłłakowiczówny. W 1970 roku podjęła pracę w Zjednoczeniu Przemysłu Ziemniaczanego w Poznaniu, gdzie zaczynała jako asystentka dyrektora, a później została inspektorem. W 1981 roku przeszła na rentę inwalidzką, co znacząco wpłynęło na jej dalszą działalność twórczą.

W 1986 roku Łucja Danielewska zasiadła w składzie Narodowej Rady Kultury, a trzy lata później dołączyła do Rady Funduszu Literatury przy Ministrze Kultury i Sztuki. Angażowała się także w działalność Związku Literatów Polskich. W 1994 roku z sukcesem ukończyła studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, zdobywając tytuł magistra filologii serbskiej i chorwackiej. Następnie została wykładowcą w Katedrze Filologii Słowiańskiej.

Zmarła w 2004 roku w Poznaniu, a jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu, gdzie została pochowana 2 września 2004 roku (kwatera IIIL-9-21). W 2005 roku dla upamiętnienia jej twórczości ustanowiono Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Łucji Danielewskiej „Słowo jak chleb”.

Nagrody i odznaczenia

Łucja Danielewska jest osobą, której osiągnięcia zostały docenione przez różne instytucje i organizacje. Jej dorobek zawodowy oraz działalność społeczna zostały nagrodzone następującymi odznaczeniami:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002),
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Odznaka Honorowa Miasta Poznania,
• Odznaka Honorowa „Za zasługi dla miasta Gniezna”,
• Odznaka Honorowa „Za zasługi dla województwa Leszczyńskiego”,
• Odznaka Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania,
• Kobieta Roku 2001/2002 Centrum Biograficznego w Cambridge.

Twórczość

Łucja Danielewska to utalentowana autorka, której twórczość obejmuje różnorodne formy literackie, zarówno w poezji, jak i prozie. Zajmuje się również tłumaczeniami, przyczyniając się do popularyzacji literatury z innych krajów. Pisze w języku polskim oraz chorwackim, co dodatkowo uatrakcyjnia jej dorobek artystyczny.

W dorobku Danielewskiej znajdują się takie dzieła jak:

• Krótki cień południa (poezja, 1972),
• Żebro Adama (poezja),
• Rajskie podwórko (poezja),
• Kwiaty dla Snežany (reportaż),
• Portrety godzin (wspomnienia związane z Kazimierą Iłłakowiczówną),
• Wiersze ratajskie (poezja).

Jej twórczość zasługuje na uwagę, a różnorodność tematów i form literackich sprawia, że każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie. Przykłady jej publikacji odzwierciedlają bogactwo emocji oraz głębię refleksji, jakie towarzyszą jej calemu twórczemu dorobkowi.

---

Oceń: Łucja Danielewska

---