Zygmunt Merzbach

Merzbach pochodził z rodziny żydowskiej; jego ojcem był kupiec poznański, Henryk Merzbach, a matką Balbina, zmarła w 1849 roku. Miał dwóch braci, w tym Samuela Henryka Merzbacha. Po przeprowadzce do Warszawy w około 1816 roku, Zygmunt rozpoczął pracę jako buchalter, co wkrótce doprowadziło go do stworzenia własnej księgarni.

W 1830 roku, razem z bratem Henrykiem, zainicjowali działalność księgarską na ulicy Miodowej. Księgarnia szybko rozszerzyła swoją ofertę, wprowadzając wypożyczalnię i czytelnię. Zygmunt pełnił w niej ważną rolę, zajmując się redakcją i korektą wydawanych książek, a także wspierając twórczość poetów finansowo. W latach 1830-1852 ich wydawnictwo wydało liczne tytuły, osiągając imponującą liczbę około 600 książek. W uznaniu za wydanie dzieła Michała Oczapowskiego pt. Gospodarstwo wiejskie, Merzbach został odznaczony brylantowym pierścieniem przez cara Mikołaja I Romanowa w 1849 roku.

Merzbach był także aktywnym twórcą poezji i przełożył na język niemiecki prace takich autorów jak: Samuel Twardowski, Adam Mickiewicz, Kazimierz Brodziński oraz Julian Ursyn Niemcewicz. Jego wiersze oraz przekłady były publikowane w warszawskiej prasie niemieckojęzycznej, w tym m.in. w Warschauer Abendblatt.

W czasie powstania listopadowego, Zygmunt Merzbach aktywnie wspierał dążenia do wolności. Księgarnia braci Merzbachów stała się miejscem spotkań dla literatów oraz uczonych, gdzie można było zdobyć także zakazane utwory, w tym dzieła Słowackiego oraz Poezje Mickiewicza.

W życiu osobistym, Zygmunt Merzbach był mężem Heleny Lesser (1812-1894), córki Lewiego Lessera, z którą miał czworo dzieci: Klarę (1835-1912), Henryka (1836-1903, również poetę), Karolinę (1837-1896) oraz Rozalię (ur. 1841). Po śmierci w Warszawie, Zygmunt Merzbach został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 1, rząd 28).