Aleja Niepodległości w Poznaniu (pomnik przyrody)

Środkowa część alei, w której rosną drzewa, jest połączona szerokim deptakiem, wyposażonym w ławki, co czyni to miejsce przyjaznym dla spacerowiczów. Aleja cechuje się różnorodnością gatunkową, składając się z 189 drzew. W jej skład wchodzą: lipa krymska (65 sztuk, gatunek mieszańcowy, niezwiązany z naturalnym występowaniem), platan klonolistny (42 sztuki), lipa drobnolistna (37 sztuk), topola czarna odmiany holenderskiej (Populus nigra 'Marilandica', 37 sztuk) oraz daglezja sina (Pseudotsuga menziesii subsp. glauca, 8 sztuk, występująca w południowej części alei, nieobecna w rodzimym drzewostanie).

Podczas wytyczania alei w początkach XX wieku, południowa część została obsadzona platanami, natomiast od północy posadzono topole holenderskie, których lokalizacja może odnosić się do pobliskiej Cytadeli. W miarę upływu lat, w miejsce uschniętych platanów sadzono inne gatunki drzew, co przyczyniło się do wielkiego bogactwa tej alei.

Choć rozmiary drzew nie są wybitnie dużej wielkości, niektóre z nich przyciągają uwagę. Platany osiągają obwody od 314 do 358 cm przy wysokości sięgającej 22 metrów, podczas gdy niektóre topole mają obwód około 300 cm. Te wysokie drzewa, zlokalizowane w pobliżu ruchliwej ulicy, są narażone na uszkodzenia mechaniczne oraz negatywny wpływ zanieczyszczeń spalinami. Widoczne są także efekt licznych interwencji konserwatorskich, które miały na celu ich ochronę i zachowanie dla przyszłych pokoleń.