Dom Starców na Wildzie w Poznaniu

Obiekt powstał po budowie Kościoła Maryi Królowej, Wyższej Szkoły Budowy Maszyn oraz łaźni miejskiej. Dom Starców został wzniesiony dzięki funduszom pochodzącym z Berger Stiftung, która została założona przez Gotthilfa Bergera, znanego społecznika i filantropa, który szczególnie wspierał projekty edukacyjne dostosowane do potrzeb polskiej i niemieckiej społeczności.

Gmach mieści się na placu Marii Skłodowskiej-Curie 2, który w momencie powstania budynku nosił imię fundatora. Lokacja ta znajduje się we wschodniej części Rynku Wildeckiego. Początkowy projekt budynku, zaprojektowany przez inż. Kawela w 1906 roku, nie został zrealizowany. Dopiero w marcu 1907 roku, architekt miejski Fritz Teubner, stworzył nowy, udoskonalony projekt, który przyjął formę neobarokową. Dom został oddany do użytku w styczniu 1909 roku.

Ten elegancki obiekt architektoniczny wyraźnie nawiązuje do monumentalnych budynków, takich jak Politechnika oraz Szkoła Gminna. Mimo pewnych uproszczeń w projekcie Teubnera, budynek zachowuje bogaty barokowy styl, z prominentnymi dwoma ryzalitami po bokach, balkonem oraz zdwojonymi kolumnami. Dom mógł pomieścić 60 mieszkańców, a na każdym piętrze znajdowały się liczne pokoje dla pensjonariuszy. Funkcjonował tu również własny kuchnia, pralnia oraz w przestrzenie rekreacyjne, niestety z niewystarczającą ilością toalet i łazienek, co z pewnością stanowiło pewne ograniczenie dla komfortu mieszkańców.

Obecnie Dom Starców jest własnością Politechniki Poznańskiej, która planuje wystawić go na sprzedaż. Do roku 2008 w budynku mieścił się 45 Oddział PKO BP w Poznaniu. Na narożniku obiektu, w czerwcu 1948 roku, wmurowano tablicę upamiętniającą 50. rocznicę odkrycia polonu i radu z 1898 roku. Obok znajduje się dawna szkoła gminna, która dodatkowo podkreśla historyczny kontekst tej lokalizacji.