Gotthilf Berger, urodzony 21 maja 1794 roku w Poznaniu, a zmarły 9 lutego 1874 roku w tym samym mieście, był człowiekiem wielu talentów: kupcem, politykiem, a także aktywnym działaczem na rzecz oświaty i społeczności lokalnej. Jego osoba jest upamiętniona, m.in. niewielką ulicą na Wildzie; dawniej nosił również imię dzisiejszy plac M. Skłodowskiej-Curie.
Berger pochodził z niemieckiej ewangelickiej rodziny kupieckiej, która wyemigrowała do Poznania w 1778 roku z miejscowości Skwierzyna. Jego rodzina prowadziła handel drewnem i winem, co znalazło swoje odzwierciedlenie w przyszłej karierze Gotthilfa. W 1824 roku przejął wraz z bratem podupadłą firmę ich ojca, a po śmierci zarówno ojca, jak i brata wkrótce stał się jej jedynym właścicielem. Handlując drewnem, skupując i wycinając lasy w Królestwie oraz Wielkim Księstwie Poznańskim, Berger zdobył znaczne bogactwo, które pozwoliło mu zainwestować w działalność oświatową i społeczną.
W 1850 roku nabył majątek Wólka koło Wrześni, a w 1853 roku kupił dom w Poznaniu. W 1855 roku sprzedał swoją firmę, aby skupić się na działalności społeczno-politycznej. Udzielał się w 1848 roku w Niemieckim Komitecie Narodowym oraz liberalnym Klubie Konstytucyjnym, a od 1850 roku pełnił funkcję radnego Poznania. Z kolei w latach 1859-1870 był deputowanym w niższej izbie parlamentu pruskiego.
Będąc członkiem partii postępowej, dołączył w 1866 roku do narodowo-liberalnego stronnictwa, które powstało z rozłamu w szeregach partii. Dzięki swoim staraniom jako radny miejskie zyskał poparcie dla założenia w Poznaniu szkoły realnej, co zaowocowało decyzją o jej utworzeniu w dniu 9 czerwca 1852 roku, a otwarcie uczelni miało miejsce 15 października 1853 roku. Dzięki jego zaangażowaniu, strona polska uzyskała wiele korzyści dotyczących języka nauczania oraz kadry pedagogicznej.
W 1861 roku Berger przekazał miastu znaczną sumę 65 tysięcy talarów na konstrukcję nowego gmachu Miejskiej Szkoły Realnej przy ulicy Strzeleckiej 3, która w 1890 roku otrzymała jego imię. Obecnie budynek ten należy do Politechniki Poznańskiej.
Berger był dwukrotnie żonaty: jego pierwszą żoną była Otylia Treppmacher, córka kupca, z którą zawarł związek małżeński w latach 1834-1839. Po jej śmierci ożenił się ponownie w 1842 roku z siostrą Otylii, Elwiną. Po jego śmierci działalność na rzecz obu narodowości mieszkańców Poznania kontynuowała fundacja Berger Stiftung (Fundacja Gotthilfa Bergera), znana z takich realizacji jak budowa Domu Starców na Wildzie.
W Poznaniu, przy Placu Kolegiackim, pod numerem 5, znajduje się klasycystyczna kamienica z lat 1802-1803, która należała do Getthilfa Bergera. Aktualnie w tej kamienicy mieści się Hotel Kolegiacki.
Przypisy
- Atlas architektury Poznania, Janusz J. Pazder (red.), Aleksandra A. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008 r., s. 159.
- a b c d Gąsiorowski, Topolski 1981 r., s. 49.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Maciej Musiał (polityk) | Piotr Chruszczyński | Andrzej Porawski | Józef Milewski (1859–1916) | Maciej Manicki | Piotr Kołodziejczyk (ur. 1954) | Janusz Skowroński | Konrad Ofierzyński | Elżbieta Sadzyńska | Stanisław Weber (działacz narodowy) | Maksymilian Altmann | Zdzisław Engel | Piotr Koczorowski | Stanisław Jan Rostworowski | Włodzimierz Nowakowski (działacz społeczny) | Ewa Schädler | Telesfor Banaszkiewicz | Andrzej Wojciechowski (samorządowiec) | Włodzimierz Pinczak | Gracjan LeczykOceń: Gotthilf Berger